Ενδιαφέρουν

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ; ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΜΑΣ!

Eκφράστε τη δική σας άποψη σχετικά με τα όρια της Τέχνης, συμμετέχοντας στην έρευνα που θα βρείτε στο τέλος του άρθρου!

Το 1944, ο Τζωρτζ Όργουελ (δεύτερος κορυφαίος Βρετανός συγγραφέας μετά το 1945 σύμφωνα με την εφημερίδα Times του Λονδίνου το 2008, με πρώτο το Φίλιπ Λάρκιν) έγραψε ένα δοκίμιο αποτυπώνοντας ορισμένες σκέψεις του αναφορικά με το έργο και την προσωπικότητα του Σαλβαντόρ Νταλί (Benefit of Clergy: Some Notes on Salvador Dalí). Στην τελευταία φράση του δοκιμίου αυτού, ο συγγραφέας χαρακτηρίζει τα έργα του ζωγράφου ως «άρρωστα και αηδιαστικά»!

Ήδη από το έτος που γράφτηκε το δοκίμιο, ο Σαλβαντόρ Νταλί εθεωρείτο ο σημαντικότερος ίσως Iσπανός ζωγράφος, και ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους του 20ου αιώνα. Από το 1929 γίνεται επίσημα μέλος του υπερεαλιστικού κινήματος και δύο χρόνια αργότερα δημιουργεί το The Persistence of memory, το πιο διάσημο έργο του.

Dali: Persistence of Memory

The Persistence of memory

Έχοντας θέσει χρονολογικά πλέον τα πλαίσια μέσα στα οποία γράφτηκε το δοκίμιο του Τζωρτζ Όργουελ, και έχοντας υπόψιν πως ο συγγραφέας έχει μελετήσει την αυτοβιογραφία του ζωγράφου πριν γράψει αυτές τις σημειώσεις, μπορούμε με περισσότερη προσοχή να ακολουθήσουμε τις σκέψεις του.

Ξεκινώντας, ο Όργουελ θέλει να τονίσει την εκκεντρική φύση του Σαλβαντόρ Νταλί. Παραθέτει μια μικρή ιστορία την οποία ο ίδιος ο ζωγράφος αναφέρει στην αυτοβιογραφία του. Σύμφωνα με αυτή, στα πέντε του περίπου χρόνια βρίσκει μια πληγωμένη νυχτερίδα και την τοποθετεί μέσα σε ένα σιδερένιο κουβαδάκι. Το επόμενο πρωί, βρίσκει την νυχτερίδα ετοιμοθάνατη και καλυμμένη με μυρμήγκια. Τότε, την παίρνει στο στόμα του όπως είναι, μαζί με τα μυρμήγκια, και δαγκώνει σχεδόν τη μισή.

 Το συγκεκριμένο περιστατικό φαίνεται πως ήδη περιγράφει έναν άνθρωπο ιδιόμορφο και περίεργο. Ο Τζώρτζ Όργουελ σίγουρα συμφωνούσε, καθώς διέκρινε στα έργα του ζωγράφου (όπως είναι τα The Great masturbator και Atmospheric skull sodomizing a grand piano) τα στοιχεία της σεξουαλικής διαστροφής και της νεκροφιλίας.

Dali: Atmospheric skull sodomizing a grand piano

Atmospheric skull sodomizing a grand piano

 Στον πίνακα με τίτλο Le jeu lugubre (Το Θλιβερό παιχνίδι) διακρίνονται περιττώματα να βγαίνουν από ένα ανθρώπινο σώμα. Σε ένα άλλο σημείο της αυτοβιογραφίας του ο ζωγράφος περιγράφει με ενθουσιασμό πώς προετοίμασε δύο νεκρά άλογα για την σουρεαλιστική ταινία Un Chien andalou (Ανδαλουσιανός σκύλος) βγάζοντας τους οφθαλμούς τους και αφαιρώντας κομμάτι από το στόμα τους για να φαίνεται η οδοντοστοιχία τους μεγαλύτερη στην οθόνη. Σε ένα άλλο του έργο ο ζωγράφος παρουσιάζει ένα μανεκέν να σαπίζει μέσα σε ένα ταξί και πάνω στο πρησμένο του πρόσωπο να σέρνονται τεράστια σαλιγκάρια βρώσιμου είδους. Το έργο αυτό έχει τον σαφή τίτλο Mannequin rotting in a taxicab αλλά είναι γνωστό και ως The Rainy taxi.


Photonet Newsletter
Kάθε Τρίτη & Πέμπτη όλα τα φωτογραφικά νέα δωρεάν!

   



Aρθρογράφος

Νίκος Κατσουλώτος

Διδάκτορας Ψηφιακών Τεχνών, με ειδίκευση στο cinemagraph (Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου) και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στις Εφαρμοσμένες Τέχνες, με θέμα την πολιτική αφίσα (Ακαδημία Τεχνών του Νόβι Σαντ). Είναι Πτυχιούχος Γραφιστικής από το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής και συνεργάτης της Νexus Publications AE από το 2009, ως graphic designer και αρθρογράφος. Έχει συγγράψει τα βιβλία "Photoshop ...απλά!" και "Cinemagraph" που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις μας. Από το 2019 είναι contributing writer στην "ΗuffPost Greece" και συνεργάτης της "Εφημερίδας των Συντακτών". Από το Φεβρουάριο έως τον Ιούνιο του 2022 εργάστηκε ως Εκπαιδευτής στο Τμήμα «Γραφιστική Εντύπου και Ηλεκτρονικών Μέσων» του Δημοσίου ΙΕΚ Αμπελοκήπων. Από τον Οκτώβριο του 2022, διδάσκει στο Τμήμα Ψηφιακών Μέσων και Επικοινωνίας του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Θέλετε να σας ενημερώνουμε προσωπικά;