Όχι ο …Optimus, οι υπόλοιποι, οι φωτογραφικοί. Μήπως να τον χρησιμοποιήσω ως υποκατηγορία σε κάποια άλλη ράτσα; Αρκεί το γεγονός ότι δήθεν επιζητά τη μέγιστη δυνατή οπτική ποιότητα, ώστε να μπορεί στο τέλος να φωτογραφίζει κάθε Κυριακή το παζάρι στην πλατεία Αβησσυνίας ή τους τσολιάδες στο Σύνταγμα;
Κόπτεται πραγματικά τόσο πολύ για το αν ο ζουμ φακός του έχει απειροελάχιστα περισσότερη χρωματική εκτροπή από τον «σταθερό»; Μήπως αγνοεί ακόμα το γεγονός ότι υπάρχουν πλέον πολύ «φωτεινοί» ζουμ φακοί εξαιρετικής ποιότητας; Μήπως το κάνει επειδή θέλει να περπατάει περισσότερο; Μήπως φοβάται ότι θα κατηγορηθεί το έργο του για εμφανές και ανεπεξέργαστο βινιετάρισμα; Μήπως τελικά απλά γουστάρει να πηγαίνει συνέχεια τον αισθητήρα του για καθαρισμό, επειδή διαρκώς κάθεται και αλλάζει φακούς, χάνοντας χρόνο και θέματα;
Ας μου απαντήσει κάποιος. Εξαιρούνται βεβαίως οι «σταθεροί» φακοί που συμπληρώνουν το φυσιολογικό «οπλοστάσιο» του φωτογράφου και τίθενται σε χρήση και εφαρμογή συστηματικά για συγκεκριμένο σκοπό και κατηγορία λήψεων.
Τότε ναι, και έναν, και δυο και τρεις «σταθερούς» ας έχουμε στην τσάντα μας.
«Ανεπίδεκτος μαθήσεως»
Συμπαθητική όσο και ευαίσθητη στον χειρισμό της ράτσα.
Πάντα θα υπάρχει κάποιος στην ομάδα που, βρε παιδί μου πώς να το κάνουμε, δεν το ’χει. Μα καθόλου όμως! Καμία αντίληψη του κάδρου, καμία αίσθηση φωτισμού, καμία δυνατότητα εύρεσης και ανάδειξης θεμάτων. Πολλές φορές και εντελώς εν αγνοία του όλα αυτά.
Τι κάνουμε; Τον αποθαρρύνουμε; Όχι βέβαια! Γνωρίζουμε ότι οι δυνατότητές του θα μπορέσουν, έστω και με πολύ κόπο, να φτάσουν μέχρι ένα συγκεκριμένο, χαμηλό, σημείο. Δείχνει όμως να το απολαμβάνει τόσο πολύ όταν βγαίνει και φωτογραφίζει.
Αυτό από μόνο του είναι ένα τεράστιο κέρδος και ένα εξαιρετικό αγαθό που μπορεί να προσφέρει η ενασχόληση με τη Φωτογραφία.
Εντάξει, αν η κατάσταση είναι τραγική, κάποια στιγμή τού το λες, με τρόπο…
Στείλτε τα δικά σας σχόλια για τις φωτογραφικές ράτσες των Ελλήνων
στη σελίδα του περιοδικού στο Facebook!
