Με αφορμή των θέμα της φωτογράφισης ταυτοτήτων, ο Σύλλογος Επαγγελματιών Φωτογράφων & Βιντεογράφων Ηλείας “Φωτακτίς” έχει κινητοποιηθεί μαζί με όλους τους υπόλοιπους φορείς πανελλαδικά, ενισχύοντας την προσπάθεια της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Φωτογράφων, με συγκεκριμένη και εμπεριστατωμένη πρόταση, ώστε να καταφέρουν να διατηρήσουν οι επαγγελματίες του κλάδου το δικαίωμά τους στην παροχή της συγκεκριμένης υπηρεσίας.
Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, Αντιπρόεδρος / εκπρόσωπος στην ΠΟΦ του Συλλόγου, μας απέστειλε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που παρουσιάζει αυτήν την ιδιότητα του επαγγελματία φωτογράφου διαχρονικά και εξηγεί με σαφήνεια τόσο την συναισθηματική όσο και την επαγγελματική σχέση του με την φωτογραφία ταυτότητας.
Διαβάστε το:
Κάπου έχω κλεισμένο σε κάποιο παλιό συρτάρι, το κουτάκι με τις «μύτες» από κανονικό ξυράφι ξυρίσματος, τοποθετημένες μέσα σε μια τούφα από βαμβάκι ποτισμένη σε λινέλαιο για την σκουριά, την ακονόπετρα που τις ακόνιζα, ένα λεπίδι για να ξύνω τα μολύβια μου και ένα κομμάτι λεπτό γυαλόχαρτο για να τα λειαίνω, ώστε η «μύτη» να είναι τόσο λεπτή όσο και μια τρίχα. Εκεί μέσα έχω και την πρώτη φωτογραφία που τράβηξα-εμφάνισα-ρετουσάρισα-εκτύπωσα και ξαναρετουσάρισα, τότε που μαθήτευα σε έναν «δάσκαλο» της τέχνης, στην Αθήνα του ’89.
Για όσους δεν κατάλαβαν, μόλις έκανα μια περιγραφή των «εργαλείων» ενός φωτογράφου-ρετουσέρ, ο οποίος αναλάμβανε κάθε φορά που φωτογράφιζε – είτε πρόκειτο για φωτογραφία πορτραίτου είτε για «μια εξάδα» (6 φωτογραφίες) ταυτότητας, να ρετουσάρει τις ατέλειες του προσώπου, τόσο στην «πλάκα» ή στο φιλμ της στουντιακής, όσο και στην ίδια την τυπωμένη φωτογραφία! Οι χρόνοι παράδοσης ήταν ανάλογοι της αξίας της. Ίσως να περνούσαν και δυό μέρες προκειμένου να παραδοθεί στην τελική της μορφή, σίγουρα όμως δεν γινόταν άμεσα, όπως οι φωτογραφίες βιβλιαρίων π.χ.
Είπα πιο πάνω πως γινόταν ρετούς ακόμα και στην φωτογραφία για την αστυνομική ταυτότητα. Μα και βέβαια! Αυτή η φωτογραφία θα έπρεπε να ήταν όσο πιο τέλεια γινόταν, αφού θα συνόδευε τον κάτοχό της για όλη του σχεδόν την ζωή. Ακόμα και αν η μεγαλύτερη δουλειά γινόταν απευθείας στο φιλμ/πλάκα, λόγω του μικρού μεγέθους της τυπωμένης φωτογραφίας σε λεπτό χαρτί, ήταν πραγματικά ένα μικρό έργο τέχνης.
Η φωτογραφία ταυτότητας, που τώρα η Κυβέρνηση θέλει να πάρει από τα χέρια του επαγγελματία φωτογράφου, του παραδοσιακά «δικαιούχου» της , έχει ιστορία συνυφασμένη με αυτή καθεαυτή την ύπαρξη του επαγγελματία φωτογράφου. Στην προ κομπιούτερ εποχή, εάν δεν ήξερες να βγάζεις σωστή φωτογραφία ταυτότητας, δεν ήσουν φωτογράφος! Έτσι έμαθα από τους παλιότερους και με τα χρόνια κατάλαβα το γιατί.
Σήμερα, με την τεχνολογία να «τρέχει», που όλα φαντάζουν και είναι τόσο ρευστά όσο και το κύμα στην άκρη μιας παραλίας μιας άγνωστης μεριάς ένός κυκλαδίτικου νησιού, οι «επιταγές» της παγκοσμιοποίησης και της εμπορευματοποίησης των πάντων στο όνομα της «ελεύθερης οικονομίας» και της παγκοσμιοποίησης, η φωτογραφία που χρησιμοποιείται για την αστυνομική ταυτότητα έγινε επίσης «αναλώσιμη». Ποιoς νοιάζεται για την ιστορία της; Ποιoς μπορεί να καταλάβει τον φωτογράφο που έχει ζήσει εκείνες τις εποχές και που καλείται σήμερα να παραδώσει (και να προδώσει) άνευ όρων το δικαίωμά του να συνεχίσει την παράδοση του δημιουργού, του καλλιτέχνη, του «εργάτη» της τέχνης του;
Όχι, η φωτογραφία ταυτότητας δεν πρέπει να φύγει από τα χέρια του επαγγελματία φωτογράφου. Για έναν και μόνο λόγο: είναι αυτό που τον έφερε εδώ σήμερα, που τον κατέδειξε ως καλλιτέχνη ανάμεσα σε όλες τις άλλες του ικανότητες, είναι κομμάτι της ιστορίας του και δεν μπορεί να σβήσει δια παντός από την συλλογική μνήμη της ίδιας της κοινωνίας.
Η «ταυτότητα» είναι φωτογραφία, που σημαίνει «γραφή με φως» και δεν μπορεί κανείς άλλος εκτός από τον καθ’ ύλιν αρμόδιο να την οικειοποιηθεί. Η φωτογραφία ταυτότητας πρέπει και θα παραμείνει το σήμα κατατεθέν του επαγγελματία φωτογράφου.
Αφιερωμένο στον «άγνωστο φωτογράφο»
Δημήτρης Παπαϊωάννου | επαγγελματίας φωτογράφος (ρετουσέρ)
Ενόψει των συνεχών εξελίξεων για το θέμα των ταυτοτήτων, ιδιαίτερα για τους επαγγελματίες της Βορείου Ελλάδας, η παρουσία τους στην ενημέρωση που θα πραγματοποιήσει ο Πρόεδρος του ΔΣ της Π.Ο.Φ. Σπύρος Διαμαντόπουλος την Κυριακή 11 Μαρτίου, στο ξενοδοχείο Porto Palace, με ώρα έναρξης τις 12μμ, στα πλαίσια του 11ου Photonet Show είναι καθοριστικής σημασίας!
– Φωτό στην κορυφή της σελίδας (από το fotaktis.wordpress.com): Ρετούς στο χέρι
