Πρόκειται για δύο αλληλένδετες επιλογές. Ο φακός που έχεις στη διάθεσή σου καθορίζει τη γωνία και η γωνία το φακό. Τα δυο μαζί ορίζουν την προοπτική του κάδρου.
Τις περισσότερες φορές ξεκινάω από τη γωνία γιατί ούτως ή άλλως οι επιλογές των φακών που έχω στη διάθεσή μου είναι περιορισμένες. Όταν πρόκειται για τοπία, αρκετές φορές διαλέγω ένα ψηλό σημείο, έτσι ώστε το θέμα μου να είναι χαμηλότερα. Το πόσο πιο χαμηλά θα είναι εξαρτάται από διάφορους παράγοντες.
Όταν φωτογραφίζω λεπτομέρειες μεγάλων αντικειμένων ή ανθρώπους επιλέγω συχνά να το κάνω από χαμηλότερη γωνία. Σε αυτή την περίπτωση έρχομαι αρκετά κοντά και χρησιμοποιώ ευρυγώνιο ή υπερευρυγώνιο. Όταν φωτογραφίζεις από πολύ κοντά με ευρυγώνιο, είναι προφανές ότι θα έχεις παραμόρφωση. Αυτό επιδιώκω. Την ενίσχυση της δυναμικής της εικόνας μέσω της παραμόρφωσης.
Όταν στο κάδρο υπάρχουν άνθρωποι, απλά φροντίζω να κεντράρω το βασικό πρόσωπο. Με τον καιρό διαπιστώνω ότι χρησιμοποιώ τον τηλεφακό ολοένα και λιγότερο. Παίζει σημαντικό ρόλο σε συγκεκριμένες εφαρμογές, δεν έχει όμως ζωτική σημασία, τουλάχιστον για τον τρόπο που φωτογραφίζω. Γύρω στα 85-90mm μου αρκούν.
Όταν χρησιμοποιώ μεγαλύτερα εστιακά μήκη, το κάνω σε συνδυασμό με τρίποδο. Διαπιστώνω επίσης ότι με τους τηλεφακούς είμαι πιο ευθύς, τραβάω δηλαδή συχνότερα από το ίδιο επίπεδο.
Όσο μεγαλώνω και όσο ωριμάζω, τόσο περισσότερο τάσσομαι υπέρ των primes και κατά των zoom φακών. Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι με τους φακούς σταθερού εστιακού μήκους έχεις συγκεκριμένα όρια, κάτι που ωθεί εμμέσως τη δημιουργικότητά σου. Παίζεις περισσότερο με τα πόδια, με το επίπεδο και όχι με το δαχτυλίδι του zoom. Συν τοις άλλοις είναι φωτεινότεροι και ως επί το πλείστον ελαφρύτεροι.
- Φωτό: Brannon Naito
- To άρθρο ενημερώθηκε, από παλιότερη εκδοχή του, στις 20/5/20.
