Πολύχρωμες φορεσιές, μεθυστικοί χορευτικοί ρυθμοί και εν γένει πολύ καλή διάθεση προβάλλουν ως τα βασικότερα στοιχεία των εν Ελλάδι διεξαγώμενων πανηγυριών κάθε χρόνο, τα οποία συνιστούν μια ξεχωριστή φωτογραφική πρόκληση!
Eπί σειρά ετών επισκεπτόμουν αρκετά τακτικά την Κάρπαθο και συγκεκριμένα την Όλυμπο. Σε ένα από αυτά βρέθηκα εκεί το δεκαπενταύγουστο, προκειμένου να τραβήξω το μεγαλοπρεπές πανηγύρι που διοργανώνεται ανήμερα της Παναγίας, μια γιορτή κατά την οποία επικρατεί το αδιαχώρητο στο Πλατύ, στο κέντρο της Ολύμπου.
Καθόλη την παραμονή μου εκεί, χρησιμοποίησα όλους τους φακούς που είχα τότε στη διάθεσή μου. Κατά τη διάρκεια της ημέρας δούλεψα κυρίως με τον 28-70mm, σε συνδυασμό με το εξωτερικό φλας που έδινε λάμψεις fill-in, προκειμένου να εξισορροπήσω λίγο το λαμπρό φως και το εξαιρετικά έντονο κοντράστ. Προφανώς το να προσπαθείς να δουλέψεις μέσα σε κοσμοσυρροή δεν είναι το ευκολότερο πράγμα και σίγουρα αποδεικνύεται αρκετά δύσκολο να σταθείς στο σημείο που πρέπει και να καδράρεις χρησιμοποιώντας τους κανόνες αισθητικής που γνωρίζεις. Ωστόσο, αποδεικνύεται πολύτιμο το να έχεις αναπτύξει οικειότητα με τους ανθρώπους που φωτογραφίζεις και σε αυτό παίζει σημαντικό ρόλο η διακριτικότητα και ο σεβασμός στην προσωπικότητα του άλλου.
Μετά το πέρας της λειτουργίας και αφού ολοκλήρωσα κάποιες λήψεις στο προαύλιο του ναού, χρειάστηκε να ζητήσω από μερικές κοπέλες να με ακολουθήσουν και να ποζάρουν σε σημεία που είχα προεπιλέξει. Κάπου εκεί ήρθε και η πρόσκληση να τις επισκεφθώ στο σπίτι τους και να τους κάνω μερικά ομαδικά πορτρέτα με μέλη των οικογενειών τους. Τα λέω όλα αυτά για να καταδείξω πόσο σημαντικό είναι να αισθάνεσαι μέρος του συνόλου και να αλληλεπιδράς μαζί του, όπως ακριβώς θα έκανες εάν επρόκειτο για το πανηγύρι του δικού σου χωριού, της δικής σου ιδιαίτερης πατρίδας. Κάποιες φορές νομίζουμε ότι οι άνθρωποι είναι απόμακροι, ότι είναι διστακτικοί μπροστά στο φωτογραφικό φακό αλλά είναι το «πριν», το επίπεδο επικοινωνίας που προηγείται, εκείνο που μας επιτρέπει να αποτυπώσουμε την εγγύτητα, την αμεσότητα της επαφής.
Είμαι σίγουρος ότι για τον καθένα και καθεμία από εσάς τα πράγματα θα είναι ακόμα ευκολότερα αν βρίσκεστε σε χώρο οικείο και φωτογραφίζετε άτομα που γνωρίζετε και σας γνωρίζουν. Σημασία δεν έχει να νιώθετε μόνο εσείς άνετα με αυτό που κάνετε αλλά και οι άνθρωποι που βρίσκονται μπροστά από τη φωτογραφική μηχανή. Κάποιες φορές, και είναι πολλές αυτές, οι λήψεις περνάνε σε δεύτερη μοίρα.
Ολοκλήρωσα το σύντομο ταξίδι που ανέφερα στην εισαγωγή, φωτογραφίζοντας αργά το βράδυ και μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες το χορό που στήθηκε στην κεντρική πλατεία του χωριού. Εκεί ήταν που χρησιμοποίησα τους φωτεινότερους φακούς μου, εκεί ήταν που επέλεξα να στήσω το τρίποδο. Σκοπός μου δεν ήταν να κάνω απλά μερικές εικόνες φωτορεπορτάζ αλλά να δώσω την αίσθηση της κίνησης των χορευτών γύρω από τους καθήμενους και το τραπέζι των οργανοπαικτών. Συνεπώς έστησα το τρίποδο και δούλεψα σε ταχύτητες από 1/15-1/4sec, αποδίδοντας κάθε φορά διαφορετικό αποτέλεσμα. Εκεί ήταν που με βοήθησε αρκετά η ύπαρξη του φωτεινού f/1.4 φακού των 85mm γιατί μου επέτρεψε να χαμηλώσω την ευαισθησία ISO και να κάνω εικόνες με σαφώς λιγότερο θόρυβο.
Σε ορισμένες από τις φωτογραφίες ήταν συνειδητή επιλογή να χρησιμοποιήσω ταχύτητες κλείστρου ακόμα και 1sec, σε μια προσπάθεια να φλουτάρω πλήρως τη διαρκή κίνηση του κόσμου. Φυσικά διατήρησα εμφανή ορισμένα στατικά στοιχεία, κάτι που δίνει στον άλλο να καταλάβει ότι οι λήψεις μόνο τυχαίες δεν είναι. Εξίσου σημαντικό ήταν το γεγονός ότι προσπάθησα να τραβήξω από όσο το δυνατόν περισσότερες γωνίες. Στάθηκα δίπλα στους χορευτές, απέναντί τους, βρήκα 1-2 σημεία αρκετά ψηλότερα από το επίπεδό τους, όλα σε μια προσπάθεια να διατηρήσω ποικιλομορφία και να μην παγιδευτώ σε μονοδιάστατη γωνία λήψης. Εν τέλει επέλεξα να μετατρέψω τις περισσότερες από τις φωτογραφίες μου σε Α/Μ. Θεωρώ ότι ταιριάζει περισσότερο σε φωτογραφίες αυτού του ύφους.
