Μια μηχανή σχεδιασμένη να αντέχει σε αντίξοες συνθήκες και να δίνει πολύ καλή ποιότητα εικόνας.
Η Pentax K-S2 έφθασε στα χέρια μου, ως κιτ, μαζί με τον επίσης νέο HD Pentax-DA 18-50mm f/4-5.6 DC WR RE. Το πακέτο συνόδευε επίσης ο smc Pentax DA 35mm f/.4 AL, ένας μικρός και ελαφρύς φακός που λειτουργεί σαν 50άρης και σχεδιαστικά τείνει στην κατηγορία των pancakes. Οι γενικές εντυπώσεις που μου άφησε η μηχανή ήταν θετικές. Πρόκειται για ένα μοντέλο που ανήκει στην ευρύτερη κατηγορία mid-range και που άμεσο ανταγωνισμό δέχεται από μηχανές όπως η Nikon D5500 και η Canon EOS 760D, αλλά και από διάφορα μοντέλο της κατηγορίας των mirrorless. Το καινοτόμο χαρακτηριστικό στην K-S2, αυτό που την ξεχωρίζει και φαντάζομαι θα πρέπει να αποτελεί βασικό στοιχείο προώθησης, είναι το γεγονός ότι η μηχανή είναι πιστοποιημένη ως weatherproof. Χάρη σε περίπου 100 τσιμούχες που έχουν σφραγίσει τα σημεία ένωσης των μερών της, δεν επιτρέπει στο νερό και στη σκόνη να εισέλθουν στο σώμα, εξασφαλίζοντας απρόσκοπτη λειτουργία ακόμα και όταν χρησιμοποιείται υπό βροχή. Σαν να μην έφθανε αυτό, η Pentax διαθέτει και κάποιους weather-sealed φακούς, ένας εκ των οποίων είναι και εκείνος του βασικού κιτ, ο HD Pentax-DA 18-50mm f/4-5.6 DC WR RE. Το “RE”, στο τέλος της περιγραφικής ονομασίας του, σημαίνει ότι ο φακός ακολουθεί εκείνη τη σχεδίαση που επιβάλλει στο χρήστη να ξεκλειδώσει το zoom απασφαλίζοντας ένα πλήκτρο και γυρνώντας ταυτόχρονα το δακτύλιο. Η συγκεκριμένη επιλογή προσφέρει τη δυνατότητα σχεδίασης πιο compact φακών, είναι όμως εξαιρετικά “αντι-φωτογραφική” και δυστυχώς βλέπουμε να γίνεται μόδα σε αρκετές εταιρίες, τουλάχιστον όσο αφορά σε φακούς κιτ.
Εργονομία
Η Pentax K-S2 δίνει την εντύπωση ότι είναι λίγο ογκωδέστερη και ενδεχομένως κατά τι βαρύτερη σε σχέση με ανταγωνιστικές υλοποιήσεις. Γενικά είναι μια στιβαρή και δεμένη κατασκευή, χωρίς κάτι τέτοιο να προδίδεται αμέσως μόλις την πάρεις στα χέρια σου. Το σίγουρο είναι ότι αποτελεί ίσως τη μόνη μηχανή της κατηγορίας που δεν μου δημιούργησε την ακούσια ανάγκη να χρησιμοποιήσω vertical grip. Η λαβή της είναι αρκετά φαρδιά: τόσο ώστε να σου επιτρέπει να την κρατάς με σταθερότητα και συνάμα να πιέζεις με τον αντίχειρα διάφορα πλήκτρα στην πλάτη της. Με εξαίρεση το πλήκτρο ενεργοποίησης του Live View, όλες οι υπόλοιπες λειτουργίες βρίσκονται στη δεξιά πλευρά του σώματος, κάτι που σημαίνει ότι με λίγη εξάσκηση μπορεί κάποιος να τις ελέγχει με το ένα χέρι. Αυτό από μόνο του είναι κάτι που σε εμπνέει να χρησιμοποιείς τη μηχανή τακτικότερα, και κατά τη γνώμη μου αποδεικνύει εν μέρει τη διαφορά σκέψης που υπάρχει ανάμεσα στις σχεδιάσεις αμιγώς φωτογραφικών εταιριών.
Με κάποιο τρόπο, που δεν μου είναι εύκολο να περιγράψω, αντιλαμβάνεσαι αμέσως ότι είναι ένα εργαλείο για τον συνειδητοποιημένο φωτογράφο, που ξέρει τι και πως θα τραβήξει, και όχι ένα προηγμένο τεχνολογικό gadget. Στην ίδια πλευρά βρίσκεται και το πλήκτρο ενεργοποίησης του Wi-Fi που για πρώτη φορά συναντάμε σε DSLR της Pentax. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η μηχανή υποστηρίζει και NFC πρωτόκολλο για ταχύτερη σύνδεση με αντίστοιχες, συμβατές συσκευές. Στην όλη εργονομική σχεδίαση συνεπικουρεί και η τοποθέτηση ενός λεβιέ για την εναλλαγή αυτόματης/χειροκίνητης εστίασης και ενός πλήκτρου custom στην αριστερή, πλαϊνή πλευρά. Όσο περισσότερο χρησιμοποιούσα την Pentax K-S2 τόσο περισσότερο ανακάλυπτα τη λογική εξάρτηση της ακολουθίας των πλήκτρων και των επιμέρους λειτουργιών. Πολύ βολική στις λήψεις από περίεργες και δύσκολες γωνίες αποδεικνύεται η αρθρωτή οθόνη της μηχανής. Σε εσωτερικούς χώρους η απόδοσή της είναι πολύ καλή, επί της ουσίας άριστη, σε συνθήκες όμως έντονης ηλιοφάνειας συμπεριφέρεται μέτρια και θα αναγκάσει το φωτογράφο να αναζητήσει μια σκιά για να μπορέσει να δει τις φωτογραφίες που τράβηξε. Για την ιστορία, όταν ο χρήστης γυρίσει την οθόνη σε θέση για selfie, η λειτουργία εστίασης και ενεργοποίησης κλείστρου μεταφέρεται αυτόματα στο πλήκτρο για το Wi-Fi, διευκολύνοντας σημαντικά το φωτογράφο. Το …κερασάκι στην τούρτα της εργονομίας δεν βρίσκεται έξω αλλά μέσα στη μηχανή και δεν είναι άλλο από το οπτικό σκόπευτρο. Η Pentax χωρίς να κάνει συμβιβασμούς και κόντρα στη νόρμα της εποχής, που φλερτάρει με τα ολοένα και περισσότερα EVFs, αποφάσισε να προικοδοτήσει την K-S2 με ένα εξαιρετικό σκόπευτρο που καλύπτει το 100% του κάδρου. Αυτό δεν είναι κάτι που συναντάς κάθε μέρα σε αυτή την κατηγορία μηχανών και αποτελεί σίγουρα συγκριτικό πλεονέκτημα για εκείνους που γνωρίζουν και είναι σε θέση να το εκτιμήσουν. Συνολικά, σε ό,τι αφορά στην εργονομία, η νέα Pentax έχει στηθεί αρκετά καλά γύρω από τις ανάγκες και το σκεπτικό του συνειδητοποιημένου φωτογράφου.
Εστίαση
Η τεχνολογία εστίασης που ενσωματώνει η K-S2 δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, εναρμονίζεται όμως πλήρως με αυτό που προσφέρει ο ανταγωνισμός. Η μηχανή διαθέτει συνολικά 11 σημεία εστίασης, εκ των οποίων τα 9 είναι σταυροειδούς τύπου για καλύτερη απόκριση. Τα σημεία επιλέγονται αυτόματα (ανάμεσα σε 9 ή 5), χειροκίνητα αλλά μπορούν κιόλας να ομαδοποιηθούν, κάτι που σε συνδυασμό με τη συνεχή εστίαση επιτρέπει στο σύστημα να συμπεριφέρεται κάπως σαν να κάνει ανίχνευση. Η απόκριση της εστίασης είναι γρήγορη, άμεση αλλά κάπως νευρώδης και όχι ομαλή. Αυτό έχει να κάνει κυρίως με την τεχνολογία του μοτέρ εστίασης, που ενσωματώνεται στους φακούς, και το οποίο δεν μπορεί να συγκριθεί με τα USM και SWM των Canon και Nikon αντίστοιχα. Σε κατάσταση Live View η αυτόματη εστίαση δημιουργεί σημαντικούς περιορισμούς και δεν μπορείς να βασιστείς επάνω της εάν θέλεις να παρακολουθείς διαρκώς το θέμα σου εστιάζοντας. Το contrast detection που αξιοποιείται στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει σαφή όρια. Αυτό ωστόσο δε με δυσκόλεψε στο να χρησιμοποιήσω την αυτόματη έκθεση σε Live View, με τη μηχανή σε τρίποδο, για να κάνω λήψεις τοπίων. Στο Live View μπορείτε επίσης να ενεργοποιήσετε και το focus peaking, δεν είναι όμως τόσο λειτουργικό όσο σε ορισμένα mirrorless μοντέλα που έχω δει τελευταία. Η λειτουργία του δεν είναι παραμετροποιήσιμη: ο χρήστης δεν μπορεί να αλλάξει το χρώμα και την ένταση των φωτισμένων pixels και απλά περιορίζεται στο να την κάνει on/off. Σε κανονική λειτουργία, και σε συνθήκες χαμηλού περιβαλλοντικού φωτισμού, το σύστημα δείχνει να δυσκολεύεται: για την ακρίβεια η απόκριση επιβραδύνεται, όταν όμως φωτογραφίζετε θέματα σε κοντινές αποστάσεις βοηθάει πάρα πολύ το ενσωματωμένο assist AF λαμπάκι. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να κάνω ένα μικρό σχόλιο για το φακό του βασικού κιτ που επιβαρύνει την τιμή του σώματος κατά 100€. Αν τον εξετάσουμε από την πλευρά της οπτικής απόδοσης, ο 18-50WR είναι ένας αξιοπρεπής, για τα δεδομένα του, φακός.
Λήψη στη μέγιστη εστιακή απόσταση του φακού του κιτ (18-50WR).
Πράγματι δεν έχει κορυφαία ευκρίνεια, πράγματι εμφανίζει κάποιες χρωματικές εκτροπές και λίγη καμπυλόγραμμη παραμόρφωση στα όρια των εστιακών αποστάσεων, αυτά όμως είναι συμπεριφορές συνυφασμένες με τους βασικούς standard zoom φακούς των κιτ. Αυτό που θα ήθελα να είναι σημαντικά καλύτερο είναι η ποιότητα κατασκευής και η μηχανική του σχεδίαση. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι αφήνει έντονη την αίσθηση της πλαστικής κατασκευής. Είναι κυρίως το ότι τα δαχτυλίδια εστίασης και zoom είναι λεπτά και η κίνησή τους διόλου ομαλή. Προσωπικά θα επέλεγα το κιτ με τον 18-135 WR ή θα αγόραζα σκέτο σώμα εάν ήδη διέθετα σύστημα Pentax. Αντίθετα με τον 18-50 WR, ο 35mm f/2.4 με ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό και όχι τυχαία ήταν ο φακός με τον οποίο πραγματοποιήθηκε το μεγαλύτερο κομμάτι της δοκιμής. Πρόκειται για μια πολύ ισορροπημένη υλοποίηση, τόσο οπτικά όσο και μηχανικά, με την αίσθηση του δακτυλίου εστίασης να μην έχει καμία σχέση με εκείνη του 18-50 WR.
