Photo History

ABBEY ROAD: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΛΗΨΗΣ ΕΝΟΣ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

10 λεπτά και 6 λήψεις ήταν αρκετά για να δημιουργηθεί ένα από τα πιο εικονικά εξώφυλλα στην ιστορία της δισκογραφίας!

Ήταν το πρωινό της 8ης Αυγούστου του 1969, όταν τα 4 μέλη ενός από τα διασημότερα συγκροτήματα όλων των εποχών, βρέθηκαν έξω από τα στούντιο της EMI στο Λονδίνο, για την φωτογράφιση του εξωφύλλου του 11ου και τελευταίου δίσκου τους.

Μιλάμε φυσικά για τους Beetles και το εξώφυλλο του “Abbey Road”.

Abbey Road, taken on the morning of the album cover shoot, 8 August 1969

Λήψη στο ίδιο σημείο της οδού Abbey, λίγες ώρες πριν την κυρίως φωτογράφιση.

Ο φωτογράφος, και φίλος του John Lennon, Iain Macmillan, είχε ήδη επεξεργαστεί προσχέδια του Paul McCartney για την ιδέα του εξωφύλλου.

Ένα από τα σκίτσα που χρησιμοποιήθηκαν κατά την προετοιμασία της λήψης.

Η βασική σκέψη ήταν να φωτογραφηθούν οι 4 Beetles κοντά στο χώρο όπου είχαν ηχογραφήσει τα περισσότερα άλμπουμ τους, ως συμβολική κίνηση για την αποχώρηση του εμβληματικού αυτού συγκροτήματος από τους χώρους όπου είχε περάσει τόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής του κατά την προηγούμενη 7ετία.

Ο Macmillan, με μια Hasselblad εφοδιασμένη με φακό 50mm, είχε 10 λεπτά στη διάθεσή του για να αποτυπώσει το συγκρότημα να διασχίζει το δρόμο. Ένας αστυνομικός είχε διακόψει προσωρινά την κυκλοφορία και ο φωτογράφος, ανεβασμένος σε μια σκάλα, έκανε 6 κλικ στη μηχανή του, με ταχύτητα 1/500sec και διάφραγμα f22. Από αυτά, η πέμπτη λήψη επιλέχτηκε, λίγο αργότερα, από τον Paul McCartney και αποτέλεσε τελικά ένα από τα διασημότερα εξώφυλλα μουσικού έργου που έχουν υπάρξει μέχρι σήμερα. Είναι η μόνη, όπου τα 4 σκαθάρια περπατούν με συγχρονισμένο βηματισμό και η μία από τις 4 που ο ίδιος ο McCartney είναι ξυπόλητος (φορά σανδάλια στις άλλες 2).

Όπως συμβαίνει συχνά, σε αντίστοιχες περιπτώσεις, μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν, η φωτογραφία αυτή έγινε θέμα συζήτησης και μίμησης ενώ αποτέλεσε την αφορμή για πολλές συζητήσεις με πολύπλευρο περιεχόμενο.

Όντως θα μπορούσε κανείς να αναλύει επί ώρες τις λεπτομέρειες των λήψεων και τους (συνειδητούς ή όχι) συμβολισμούς τους: από τα λευκά ρούχα του Lennon, στον ξυπόλυτο McCartney, στο σκαραβαίο (Beetle) στο φόντο, κ.ο.κ.

Κατά τη γνώμη μου, ωστόσο, καλύτερο θα ήταν να απολαύσουμε την απλότητα των λήψεων και (γιατί όχι) την ίδια τη μουσική του δίσκου…