Photo Specials

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΕΧΡΑΚΗΣ: “ΚΑΘΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ”

Σκέψεις και αναμνήσεις για ένα κορυφαίο δημιουργό κι ένα ιδιαίτερο άνθρωπο, που έφυγε από τη ζωή τρία χρόνια πριν, σαν σήμερα…

Τα βραδυνά τηλεφωνήματα είναι ή πολύ καλά ή πολύ κακά… 2 Μαρτίου 2019, 23:41… Ήθελα το όνομα που εμφανίστηκε στην οθόνη να μου πει «έλα, ξέρω απαράδεκτη ώρα, αλλά μου ήρθε μια φλασιά και πήρα να σου πω»… Το όνομα στην οθόνη μου είπε «δεν θέλω να το μάθεις από τα social»….

Τον Γιάννη Μπεχράκη τον γνώρισα το 2001. Συμμετείχε σε ένα πάνελ σχετικά με το σύγχρονο φωτορεπορτάζ: «Θέλω να βάζω κι εγώ ένα λιθαράκι για να γίνει ο κόσμος καλύτερος». Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πιο λακωνικά ή πιο περιφραστικά, το είχε επαναλάβει πολλές φορές.

Ο Μπεχράκης το πίστευε αυτό και δούλευε γι’ αυτό και επέμενε σε αυτό. Στην τριαντάχρονη πια πορεία του, με τις δημοσιεύσεις, τα εξώφυλλα και τα βραβεία, στο μυαλό του πίσω από κάθε «κλικ» ήταν η βαθειά πίστη ότι με κάθε καλή φωτογραφία, με κάθε αποτύπωση των ιστοριών που έλεγαν οι
εικόνες του επειδή οι πρωταγωνιστές τους δεν μπορούσαν να τις πουν, βοηθούσε, λίγο – λίγο κάθε φορά, να μάθει ο κόσμος, να σκεφτεί ο κόσμος και έτσι κάποια στιγμή να γίνει καλύτερος ο κόσμος.
Σε πολλές συνεντεύξεις των τελευταίων ετών τόνιζε πάντα το ίδιο: «Η δουλειά μου είναι να εξασφαλίσω ότι κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να πει ‘δεν ήξερα’».

Γι’ αυτό δούλευε, γι’ αυτό τολμούσε, γι’ αυτό επέμενε. Το να απαριθμήσει κανείς τις επιτυχίες του είναι εύκολο. Είναι άλλωστε παντού. Το πιο δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς την ψυχή πίσω από αυτές, την
τόλμη, το ρίσκο, την επιμονή, την αντοχή και μέσα σε όλα αυτά την ψυχραιμία και τη διαύγεια για το επόμενο καλό κλικ.

Ο Γιάννης Μπεχράκης έχαιρε πολύ μεγάλης αγάπης από τους ανθρώπους που τον γνώριζαν, ακόμη και από εκείνους που είχαν δει τη δύσκολη πλευρά του. Κι ας μην ήταν πια κοντά τους, φίλος τους ή συνεργάτης τους ή προϊστάμενός τους. Η αφοσίωσή τους στο όνομά του, στη δουλειά του και σε όλα όσα
αντιπροσώπευε για το σύγχρονο φωτορεπορτάζ παρέμενε αμείωτη και αναλλοίωτη.

Αφγανιστάν, Νοέμβριος 2001: κατά τη διάρκεια βομβαρδισμών των θέσεων των Ταλιμπάν – φωτό: Γιάννης Μπεχράκης

Το αποτύπωμα του Μπεχράκη στη σύγχρονη φωτοειδησεογραφία θα μείνει βαθύ και ανεξίτηλο. Όχι μόνο χάρη στις φωτογραφίες του, τις παγκοσμίως γνωστές και δοξασμένες φωτογραφίες του, αλλά και για τον τρόπο που αντιμετώπιζε τη νέα γενιά φωτογράφων. Πολλά από τα ονόματα του νέου ελληνικού φωτορεπορτάζ ανήκουν σε νέους φωτογράφους που δούλεψαν δίπλα του, έμαθαν δίπλα του: Μιχαλάκης, Μουτάφης, Αβραμίδης, Κωνσταντινίδης – νέοι Έλληνες φωτογράφοι, με εξαιρετική δουλειά εντός και εκτός συνόρων, υπήρξαν φίλοι, μαθητές και συνεργάτες του.

Ο Μπεχράκης δεν τσιγκουνευόταν γνώσης: «Αν μπορείς να βγεις να αντιγράψεις μια δική μου φωτογραφία, εμπρός βγες και φέρτη μου», μου έλεγε το μακρινό 2003, στην ολιγόμηνη μαθητεία μου δίπλα του. Κι όταν έβλεπε μια φωτογραφία που θα μπορούσε να είναι καλή αλλά δεν ήταν, μου εξηγούσε πώς έπρεπε να είναι.

 – «Κατάλαβες;»
 – «Ναι Γιάννη»
 – «Ωραία, φύγε και ξαναέλα με τη σωστή»

Με έναν τρόπο τελείως δικό του, ο Μπεχράκης (πέραν του ότι υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους φωτογράφους της εποχής του) ήταν ένας βαθιά και γνήσια καλός άνθρωπος, ένας άνθρωπος με αρχές.

Καλεσμένος σε μια πρωινή εκπομπή του Γιώργου Οικονομέα το 2002, και περιγράφοντας μια πρόσφατη τότε αποστολή του στο Αφγανιστάν, έλεγε ότι ο οδηγός του στην περιοχή ήταν ένας 15χρονος ντόπιος. “Δεν είχε αλεξίσφαιρο γιλέκο. Έβγαλα κι εγώ το δικό μου”. Αυτός ήταν ο Γιάννης Μπεχράκης.


  • Φωτό στην κορυφή της σελίδας: © Lefteris Pitarakis/AP: Κάιρο, Φεβρουάριος 2011 – Ευχαριστούμε θερμά τον Λευτέρη Πιταράκη, μαθητή, στενό φίλο και συνεργάτη του Γιάννη Μπεχράκη, για την παραχώρηση της φωτογραφίας.

Photonet Newsletter
Kάθε Τρίτη & Πέμπτη όλα τα φωτογραφικά νέα δωρεάν!

   



Aρθρογράφος

Χριστίνα Καλλιγιάννη

Συνεργάτης του Photonet επί μακρά σειρά ετών. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αμέσως μετά φωτογραφία στην E.S.P. Το 2002 ξεκίνησε να εργάζεται ως επαγγελματίας φωτογράφος, με μακροχρόνιες συνεργασίες με τα περιοδικά “ΓΕΩτρόπιο” της “Ελευθεροτυπίας”, "Κ" και "Ταξίδια" της “Καθημερινής”, στα πλαίσια του ταξιδιωτικού και του ελεύθερου ρεπορτάζ. Για αρκετά χρόνια λειτουργούσε το δικό της φωτογραφικό στούντιο, το STUDIO 18.12, με βασικά αντικείμενα τη φωτογράφιση πορτρέτου, προσωπικού, επαγγελματικού, οικογενειακού και μόδας. Από το 2016 μέχρι το 2018 συμμετείχε στην διοργάνωση του Μεσογειακού Φεστιβάλ Φωτογραφίας / Medphoto Festival, έχοντας αναλάβει το Γενικό Συντονισμό της οργάνωσης του Φεστιβάλ. Σήμερα εξακολουθεί να φωτογραφίζει, με ιδιαίτερη αγάπη στα πορτρέτα και τους εσωτερικούς χώρους. Παράλληλα, είναι υπεύθυνη για το Γενικό Συντονισμό του Αthens Photo World, ενώ κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα, με τίτλο "Στιγμές Παράλληλες" (εκδόσεις Χάρτινη Πόλη).

Θέλετε να σας ενημερώνουμε προσωπικά;