Γιάννης Κολεσίδης: «Βασικό κριτήριο της επιλογής ήταν η ποιότητα της δουλειάς των συναδέλφων»
Το Γιάννη Κολεσίδη ο φωτογραφικός κόσμος της Ελλάδας –και όχι μόνο– τον γνωρίζει ήδη. Τόσο από την θρυλική πια φωτογραφία του, της γραμμής αίματος στο χέρι του ηλικιωμένου κατά τη διάρκεια διαδήλωσης για τον θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το 2008 (η οποία βραβεύθηκε στον παγκόσμιο διαγωνισμό φωτογραφίας World Press Photo) όσο και από πολλές άλλες διακρίσεις του σε διεθνείς διαγωνισμούς, καθώς και από τις φωτογραφίες του από την κάλυψη των βίαιων διαδηλώσεων τα χρόνια της κρίσης. Για την εναρκτήρια διοργάνωση τoυ ΑPW, είναι υπεύθυνος για τις συμμετοχές των Ελλήνων φωτογράφων.
- Πώς ακριβώς έχετε χωρίσει τις ενότητες του Athens Photo World;
Μια από τις βασικές ιδέες του φεστιβάλ, είναι κάθε χρόνο να υπάρχει ένας τιμώμενος φωτογράφος – ένας καταξιωμένος συνάδελφος που το έργο του και η πορεία του είναι διεθνώς αναγνωρισμένη. Στην πρώτη του χρονιά το APW, τιμά και υμνεί το έργο αλλά ταυτόχρονα και την μνήμη του Γιάννη Μπεχράκη, με μια μεγάλη έκθεση φωτογραφίας στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος στο ΚΠΙΣΝ, από τα 30 χρόνια επαγγελματικής του πορείας
Επίσης για φέτος το φεστιβάλ κινείται γύρω από την θεματική Daily Life, που είναι η γενική «ομπρέλα» του φεστιβάλ και σύμφωνα με αυτήν θα υπάρχει έκθεση φωτογραφίας των φωτορεπόρτερ του Associated Press με φωτογραφίες καθημερινότητας από όλες τις γωνιές του πλανήτη. Ταυτόχρονα θα υπάρχει ξεχωριστή έκθεση, με ελληνικά σημεία – ορόσημα, στον πεζόδρομο της Ερμού και έκθεση του καταξιωμένου συναδέλφου Δημήτρη Μιχαλάκη στην Πλατεία Συντάγματος.
Υπάρχουν οι ψηφιακές προβολές, όπου φωτορεπόρτερ προβάλλουν την δουλειά τους πάνω σε επιλεγμένα κτίρια στο κέντρο της πόλης, πάντα γύρω από την θεματική “Daily Life”.
Τέλος υπάρχουν οι παρουσιάσεις των φωτογραφικών έργων και ανοιχτές συζητήσεις γύρω από αυτά, πολλών Ελλήνων και ξένων συναδέλφων.
Συνοψίζοντας λοιπόν, θα έλεγα πως το APW χωρίζεται σε εκθέσεις φωτογραφίας, ψηφιακές προβολές, παρουσιάσεις-συζητήσεις αλλά και στον πολύ σημαντικό θεσμό των βραβείων.
- Ποια ήταν τα βασικά κριτήρια της επιλογής;
Το βασικό κριτήριο της επιλογής ήταν η ποιότητα της δουλειάς των συναδέλφων και ταυτόχρονα ή διαφορετικότητα ως προς την προσέγγιση ή το μέσο που εργάζεται ο κάθε συνάδελφος. Για φέτος μόνο, επειδή υπήρχε περιορισμός και πίεση χρόνου ως προς την υλοποίηση, δεν υπήρχε δυνατότητα να γίνει open call για τις ψηφιακές προβολές ή για κάποιες από τις εκθέσεις. Έτσι ασφαλώς το κριτήριο ήταν η ποιότητα, όμως ταυτόχρονα θέλαμε να υπάρχει άνοιγμα σε όλους τους φωτογράφους που υπηρετούν την φωτοειδησεογραφία. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο επιλέχθηκαν φωτορεπόρτερ που δουλεύουν σε ελληνικά ή ξένα, σε μικρά ή μεγάλα πρακτορεία ειδήσεων και φωτοπρεπορτάζ, είτε είναι ελεύθεροι επαγγελματίες είτε δουλεύουν σε sites .
- Εμείς εδώ πιστεύουμε ότι οι Έλληνες φωτογράφοι είναι στο ίδιο ακριβώς επίπεδο με τους ξένους συναδέλφους σας. Πιστεύεις ότι η διαφορά στην αναγνώριση είναι μόνο θέμα μικρής χώρας και λιγότερων ευκαιριών ή υπάρχουν και σφάλματα νοοτροπίας ;
Το ίδιο πιστεύω και εγώ: το επίπεδο και ή ποιότητα δουλειάς μεταξύ Ελλήνων και ξένων είναι εφάμιλλο. Η διαφορά νομίζω έγκειται περισσότερο στις λιγότερες ευκαιρίες που παρουσιάζονται, λόγω των λιγοστών θέσεων που υπάρχουν για να δουλέψεις σε ένα ποιοτικότερο μέσον και λιγότερο στο θέμα νοοτροπίας. Σαφώς υπάρχουν και σφάλματα νοοτροπίας ή ποιότητας (που δεν ζητείται ή δεν εκτιμάται) αλλά όταν έχεις την ευκαιρία να δουλέψεις για ένα καλό μέσο, αυτό και θα σου παρέχει τη δυνατότητα να βρεθείς εκεί που πρέπει, όταν πρέπει και φυσικά θα απαιτήσει από τον φωτογράφο το εκατό τις εκατό των δυνατοτήτων του.
Αυτό που λέω είναι πως πολλοί Έλληνες φωτογράφοι έχουν απίστευτες δυνατότητες αλλά λόγω των λιγότερων ευκαιριών, αναγκάζονται να συμβιβάζονται και να δουλεύουν για μέσα μαζικής ενημέρωσης που θυσιάζουν τον επαγγελματισμό, στο βωμό της ταχύτητας μετάδοσης της είδησης και το χαμηλό ανταγωνισμό. Αυτοί είναι και οι λόγοι που σε όλες τις ενότητες του φεστιβάλ, που συμμετέχουν Έλληνες φωτογράφοι και φωτορεπόρτερ, θα δείτε πολύ αξιόλογες φωτογραφικές εργασίες, που σε πολλές περιπτώσεις πραγματοποιήθηκαν πέρα από το στενό πλαίσιο των επαγγελματικών και βιοποριστικών υποχρεώσεών τους, αλλά στον προσωπικό τους χρόνο.
Ολόκληρη η συνέντευξη στο Photonet 215 που κυκλοφορεί!
