“Εάν δεν το δω με τα μάτια μου, δεν πιστεύω τίποτα!” Δυστυχώς, στις μέρες μας έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου ακόμη και τα μάτια μας δεν είναι αξιόπιστο όργανο εξακρίβωσης της αλήθειας. Πόσες από τις ειδήσεις που μαθαίνουμε καθημερινά από έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ είναι πραγματικές;
Ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω video:
https://www.youtube.com/watch?v=cQ54GDm1eL0
Η προηγμένη τεχνητή νοημοσύνη μπορεί, μέσα σε μια μόνο στιγμή, να “κατασκευάσει” μια είδηση, οπτικοποιώντας την με ένα καθόλα αληθοφανές περιεχόμενο. Η αξιοπιστία των ειδήσεων, και γενικά της πληροφορίας, βρίσκεται σε κίνδυνο – και αυτό επηρεάζει τους πάντες, αλλά ιδίως (ηθικά και οικονομικά) όλους εκείνους τους επαγγελματίες ανά την υφήλιο που εργάζονται σε εφημερίδες, περιοδικά, φωτογραφικά πρακτορεία, ενημερωτικά sites κ.λπ.
Από την άλλη όλοι εμείς, εάν δεν εμπιστευόμαστε τις φωτογραφίες ή τα βίντεό μας (είτε ως δημιουργοί, είτε ως θεατές), χάνουμε βασικότατες πληροφορίες για το τι συμβαίνει πραγματικά εκεί έξω. Το PetaPixel έθιξε το θέμα – ας δούμε τα σημαντικότερα σημεία που ανέδειξε το άρθρο του!
Christian Gertenbach – Unsplash
Ταυτότητα
Ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο των παραπλανητικών οπτικών μέσων, είναι η διερεύνηση της πηγής κάθε είδησης ή/και της ταυτότητας του δημιουργού της. Η απόκρυψη της πηγής μιας είδησης είναι ένα συχνό φαινόμενο σήμερα – και οφείλει να σας κάνει πάντοτε καχύποπτους ως προς το μέσο που την παρουσιάζει. Η αποκάλυψή της, αντίθετα, στον αναγνώστη/θεατή αυξάνει την αίσθηση της εμπιστοσύνης του σε αυτό. Υπάρχουν αρκετές αξιόπιστες πηγές στον κόσμο των media και αυτό δεν πρέπει να λησμονείται.
Όταν διαβάζουμε ένα άρθρο (θα πρέπει να) επιδιώκουμε να μάθουμε το συγγραφέα του, για να κρίνουμε το επίπεδο αξιοπιστίας του. Κάποιος με εμπειρία στο χώρο και με αποδεδειγμένες περγαμηνές, είναι καταρχήν πιο έγκυρος από κάποιον που (φαίνεται πως) μόλις κάνει τα πρώτα του βήματα. Ο φορέας της είδησης παίζει επίσης σημαντικότατο ρόλο. Μια δημοσίευση στους New York Times αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα ως προς την αξιοπιστία της, ακόμη και αν ο δημιουργός της είναι άγνωστος σε εμάς ή δεν αναφέρεται καν.
David Smooke – Unsplash
Γνησιότητα περιεχομένου
Μεγάλες εταιρίες (από την Adobe ως το Twitter) έσπευσαν ήδη, από τον Νοέμβριο του 2018, να προτείνουν την Πρωτοβουλία Γνησιότητας Περιεχομένου (Content Authenticity Initiative – CΑΙ) για τα οπτικά μέσα που προβάλλονται στις πλατφόρμες τους. Πάνω σε αυτό το πλαίσιο, η κάθε εικόνα εμπεριέχει τις πληροφορίες του δημιουργού της, ούτως ώστε, ακόμη και όταν χρησιμοποιείται από τρίτο μέσο, να δίνεται η δυνατότητα στο χρήστη/αναγνώστη να ενημερώνεται για την πηγή της ενημέρωσής του.
Τι γίνεται όμως αν η ίδια εικόνα υποστεί “μικροεπεμβάσεις”; Σε αυτήν την περίπτωση, το αρχείο διευκρινίζει μέσω ένδειξης (“edited”) ότι έχει υποστεί επεξεργασία. Έτσι, στο θεατή δίνεται μια πρόσθετη χρήσιμη πληροφορία. Φαίνεται αρκετά απλό – όμως δεν είναι. Η αναφορά των δικαιωμάτων του δημιουργού (θα) πρέπει να είναι επιλογή, όχι υποχρέωση.
The Climate Reality Project – Unsplash
Τι μπορεί να γίνει
Για να λειτουργήσει η Πρωτοβουλία Γνησιότητας Περιεχομένου, πρέπει να υπάρξουν δεσμευτικοί κανόνες. Θα μπορούσαν τα media να αποφασίσουν να μην αποδέχονται -έστω και στο ελάχιστο- επεξεργασμένες και αλλοιωμένες φωτογραφίες/βίντεο. Πλατφόρμες όπως το Twitter ή το Facebook θα μπορούσαν να μειώσουν περαιτέρω τις δημοσιεύσεις από αναξιόπιστες και μη επικυρωμένες πηγές. Παράλληλα, το ανώνυμο περιεχόμενο θα πρέπει να ελεγχθεί από αξιόπιστους εκδότες. Θα μπορούσε επίσης να καταβάλλονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και πληρωμές με άδεια, όπως προτείνεται από το άρθρο 17 της σχετικής ευρωπαϊκής οδηγίας 2019/790.
- Φωτό στην κορυφή της σελίδας: analogicus – Pixabay
