Γιώργος Βουλγαράκης, υπ. δήμαρχος Αθήνας – georgevoulgarakis.gr
Γιώργος Βουλγαράκης
Με ποια κριτήρια επιλέγονται οι φωτογραφίες σας, στα πλαίσια της συγκεκριμένης προεκλογικής εκστρατείας για το Δήμο της Αθήνας;
Στην τρέχουσα προεκλογική εκστρατεία για τις δημοτικές εκλογές, προσπάθησα να επιλέξω φωτογραφίες που να αντανακλούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την προσωπικότητά μου, την φιλοσοφία και το όραμά μου για την διεκδίκηση του αξιώματος του Δημάρχου Αθηναίων, αλλά και το ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του ανθρώπου που θα αναλάβει την ευθύνη της διοίκησης της πόλης. Οι Αθηναίοι με ξέρουν και τους ξέρω, 20 και πλέον χρόνια μου έκαναν την τιμή να με εκλέγουν στις πρώτες θέσεις των ψηφοδελτίων της ΝΔ, υπηρέτησα την πόλη από κυβερνητικές θέσεις. Σήμερα, απευθύνομαι στους πολίτες της Αθήνας με την εμπειρία που έχω αποκτήσει αλλά και με την ωριμότητα και την ηρεμία που μου έδωσε η αποχή μου από την κεντρική πολιτική σκηνή για σχεδόν δέκα χρόνια. Δεν βλέπω τον Δήμο ούτε σαν σκαλοπάτι για κάτι άλλο, ούτε σαν άσκηση δημοσίων σχέσεων. Θέλω να προσφέρω στην πόλη αυτή και για μένα ο Δήμαρχος Αθηναίων πρέπει να είναι καθημερινά στο πεζοδρόμιο, απλός και προσιτός για όλους αλλά παράλληλα αποφασιστικός και αποτελεσματικός. Επέλεξα λοιπόν φωτογραφίες που «υπογραμμίζουν» όλα τα παραπάνω.
Ποια είναι η άποψή σας σχετικά με την επεξεργασία (retouche) της εικόνας, προκειμένου αυτή να αποδώσει μια πιο «κολακευτική» εικόνα του φωτογραφιζόμενου προσώπου;
Η επεξεργασία της εικόνας έχει χρησιμοποιηθεί από τις αρχές του εικοστού αιώνα ως εργαλείο εξωραϊσμού της εικόνας δημοσίων προσώπων όχι μόνο στο χώρο της πολιτικής. Έχει ακόμα χρησιμοποιηθεί και για λόγους προπαγάνδας: οι Σοβιετικοί αφαιρούσαν τον Τρότσκι από τις ιστορικές φωτογραφίες δίπλα στο Στάλιν, επιχειρώντας χωρίς επιτυχία να αλλοιώσουν την ιστορία. Σήμερα, η τεχνολογία δίνει ασύλληπτες δυνατότητες για επεξεργασία εικόνας με εξαιρετικά αποτελέσματα. Η γνώμη μου πάντως, όσον αφορά στην επεξεργασία φωτογραφιών πολιτικών προσώπων και υποψηφίων, είναι ότι πρέπει να περιορίζεται σε μικρές επεμβάσεις και διορθώσεις κυρίως ως προς το φωτισμό, το contrast, ή ακόμα και χρωματικές διορθώσεις γιατί μπορεί η λήψη να έγινε με κακό φωτισμό και το πρόσωπο να γυαλίζει. Μέχρι εκεί όμως. Η υπερβολική χρήση προγραμμάτων επεξεργασίας μπορεί να φέρει κωμικά αποτελέσματα. Έχω δει αφίσες υποψηφίων οι οποίοι προσπαθώντας να δείχνουν νεότεροι, πιο αδύνατοι ή πιο γοητευτικοί μοιάζουν με καρικατούρες του εαυτού τους. Ειδικά όταν πρόκειται για προβεβλημένους πολιτικούς που ο κόσμος γνωρίζει καλά. Ένας καλός φωτογράφος μπορεί να τονίσει την προσωπικότητα του φωτογραφιζόμενου και τα χαρακτηριστικά που τον κολακεύουν στην παρούσα εποχή της ζωής του, χωρίς την εκτεταμένη χρήση προγραμμάτων επεξεργασίας φωτογραφιών.
Συμμερίζεστε την άποψη ότι η εικόνα τείνει να αποκτήσει, σήμερα, μεγαλύτερη βαρύτητα ακόμα και από την ουσία του πολιτικού λόγου;
Το γνωστό κλισέ πως «μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις», είναι εν πολλοίς αληθινό. Μια φωτογραφία μπορεί να μεταδώσει αποτελεσματικά ένα πολύπλοκο μήνυμα που θα απαιτούνταν πολλές λέξεις για να αναλυθεί. Στην πολιτική, αυτό το γεγονός έχει αποδειχθεί ιστορικά. Άλλες φορές το μήνυμα ήταν θετικό, άλλες αρνητικό. Η φωτογραφία του Κωνσταντίνου Καραμανλή με υψωμένο το χέρι βγαίνοντας από το αεροπλάνο το 1974 ταυτίστηκε με την μεταπολίτευση και μετέδωσε ένα ισχυρό μήνυμα για το τέλος της χούντας σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ταυτόχρονα υπογράμμισε την ηγετική προσωπικότητα του Καραμανλή. Αντίθετα αποτελέσματα είχε μια φωτογραφία του υποψηφίου προέδρου των ΗΠΑ, Eλληνοαμερικανού Μιχάλη Δουκάκη το 1988. Το επικοινωνιακό του επιτελείο επέλεξε να προβάλει τον τότε Κυβερνήτη της Μασαχουσσέτης επάνω σε ένα άρμα μάχης θεωρώντας πως με τον τρόπο αυτό θα τονώσει την υποψηφιότητά του απέναντι στον αντίπαλό του George W. Bush. Αυτό που πέτυχε τελικά η επιλογή της συγκεκριμένης φωτογραφίας, ήταν να γελοιοποιήσει τον Δουκάκη παρουσιάζοντας τον να προσποιείται κάτι που σε καμία περίπτωση δεν ήταν, να του προκαλέσει τεράστιο πολιτικό κόστος σε μία κρίσιμη στιγμή της προεκλογικής εκστρατείας και ο αντίπαλος του να το εκμεταλλευτεί προβάλλοντας σχετικό και πολύ επιτυχημένο ειρωνικό τηλεοπτικό σποτ. Με αυτά τα παραδείγματα, θέλω να πω, η εικόνα στην πολιτική έχει μεγάλη δύναμη, αλλά χρειάζεται προσοχή γιατί πολλές φορές η δύναμη αυτή μπορεί να φέρει αντίστροφα αποτελέσματα. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε όμως πως, όσο ισχυρό μέσο επικοινωνίας και αν είναι η εικόνα, ποτέ δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ουσία του πολιτικού λόγου, ούτε τους φορείς των πολιτικών μηνυμάτων: τους πολιτικούς. Μπορεί να ενδυναμώσει ένα μήνυμα υπό την προϋπόθεση ότι αυτό ανταποκρίνεται στην αλήθεια του πολιτικού που το εκπέμπει.
Λαμβάνοντας υπόψη και την απόφαση (Φ.Ε.Κ. Β’ 1166/8.4.2019) του Υπουργού Εσωτερικών για τους χώρους που διατίθενται στους υποψηφίους κατά την φετινή προεκλογική περίοδο, εσείς σκοπεύετε να τυπώσετε αφίσες και πόσες; Εάν όχι, ποιο εναλλακτικό μέσο προβολής προτιμάτε;
Εμείς δεν τυπώσαμε καμία αφίσα ούτε κάναμε αφισοκόλληση. Χρησιμοποιήσαμε σε μεγάλο βαθμό τα κοινωνικά μέσα, τυπώσαμε ένα δισέλιδο φυλλάδιο που μοιράστηκε από ορισμένα σηματοδοτημένα καλαίσθητα περίπτερα σε κεντρικά σημεία της πόλης.
Ποιο είναι το σκεπτικό πίσω από τη δημιουργία του τίτλου και του λογοτύπου του συνδυασμού σας;
Επιλέξαμε ένα σύγχρονο, πρωτότυπο, καθαρό λογότυπο, με πολύ χρώμα. Ακριβώς όπως θέλουμε και οραματιζόμαστε και την Αθήνα μας. Ο τίτλος του συνδυασμού μας είναι «Αθήνα και πάλι Αθήνα». Έμπνευση μας έδωσε το παλιό τραγούδι του Μιχάλη Σουγιούλ σε στίχους του Μίμη Τραϊφόρου που τραγούδησε μοναδικά η μεγάλη Σοφία Βέμπο. Γιατί μπορεί να σχεδιάζουμε το μέλλον της Αθήνας, αλλά πάντα μας γοητεύει η τόσο διαφορετική από τη σημερινή παλιά Αθήνα.
Γνωρίζοντας πως πλέον τα social media έχουν μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας, πόσο συχνά επισκέπτεστε τους προσωπικούς σας λογαριασμούς; Αφιερώνετε χρόνο στο να διαβάζετε σχόλια ή και να ανοίγετε δημόσια συζήτηση μέσα από αυτά;
Χρησιμοποιώ αρκετά τα social media, είμαι πολύ εξοικειωμένος με την τεχνολογία, και αφιερώνω χρόνο στην ενημέρωση αλλά και την επικοινωνία μου μέσω αυτών. Διαβάζω τα σχόλια, όμως προτιμώ να μην ανοίγω δημόσιες συζητήσεις με αφορμή κυρίως αρνητικά σχόλια, γιατί πιστεύω ότι δεν έχει νόημα αυτού του τύπου ο δημόσιος διάλογος. Δυστυχώς, υπάρχει και η αρνητική πλευρά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης: μπορεί εύκολα κανείς να παρουσιάσει ψευδείς πληροφορίες, χωρίς να μπορούν οι υπόλοιποι εύκολα να εξακριβώσουν την αλήθεια αυτών των πληροφοριών. Μπορεί κανείς επίσης να λοιδορήσει ή να συκοφαντήσει ανθρώπους εκ του ασφαλούς. Προσωπικά το έχω βιώσει, και για το λόγο αυτό αποφεύγω αυτού του τύπου το διάλογο. Επίσης πιστεύω πως δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι, όταν είμαστε με φίλους ή με την οικογένεια μας, είναι η μια ευκαιρία για να αλληλεπιδράσουμε ουσιαστικά μαζί τους. Κοιτώντας κάθε τόσο την οθόνη του κινητού μας φοβούμενοι μήπως χάσουμε κάποια καινούρια ανάρτηση, χάνουμε ουσιαστικά την επαφή με τους γύρω μας!
