Το επόμενο βήμα στην εξέλιξη της ράτσας “Φωτογραφίζω Γκρεμίδια”. Μια και οι παλιές συνήθειες πεθαίνουν δύσκολα αλλά πρέπει και να ευχαριστήσουμε και το δάσκαλο, καθώς κάνουμε συχνά εξορμήσεις εκτός βάσης, προσπαθούμε να το συμβιβάσουμε το πράγμα.
Και ολίγη από ντουβάρια, και ένα βήμα παραπέρα στην εύρεση θεμάτων!
Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των λήψεων, εκτός από τη δεδομένη βαρεμάρα που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα προκαλέσει στο θεατή, χαρακτηρίζεται και από έντονες παραμορφώσεις μιας και ο μέσος Έλληνας φωτογράφος δεν έχει ακόμα κατανοήσει πλήρως ότι μπορεί να κάνει αρχιτεκτονική φωτογραφία χρησιμοποιώντας τηλεφακούς και συμπιεσμένη προοπτική, και αντί αυτού απλά περιδιαβαίνει τα σοκάκια και απαθανατίζει ό,τι βρίσκει, από το ύψος του ματιού, συνήθως κοιτώντας και λίγο προς τα πάνω.
Πυραμίδες και τραπέζια ολούθε…
«Χαραμίζομαι στην Ελλάδα»
Πραγματικά δεν ξέρω κι εγώ γιατί βρίσκεται εδώ!
Κανείς μα κανείς δεν εμποδίζει κανέναν από το να επιδιώξει φωτογραφική καριέρα στο εξωτερικό, ειδικά τώρα που όλος ο πλανήτης είναι μια διαδικτυακά συνδεδεμένη σφαίρα.
Κανείς, εκτός βέβαια από το πραγματικό ταλέντο αυτής της ράτσας.
Αν διαθέτει βέβαια κάτι άλλο εκτός από γκρίνια…
Στείλτε τα δικά σας σχόλια για τις φωτογραφικές ράτσες των Ελλήνων
στη σελίδα του περιοδικού στο Facebook!
