Δύο ονομασίες ρατσών που χρωστούν τον ορισμό τους σε μέλη της φωτογραφικής ομάδας μου και σε μαθητές μου.
Είναι πολύ ευχάριστο να χρησιμοποιεί κανείς μεγάλες δόσεις φαντασίας και γλωσσοπλαστικής ώστε να αποδώσει σωστότερα συμπεριφορές φωτογράφων και μη. Ο «κρυφοκαδράκιας» λοιπόν, συνήθως αποτελεί μέλος μιας φωτογραφικής ομάδας (άγνωστο γιατί, μιας και η ιδιοσυγκρασία του τον στρέφει αλλού). Αυτό όμως δε σημαίνει ότι αν εντοπίσει κάτι ενδιαφέρον προς φωτογράφηση, θα σπεύσει να το μοιραστεί με τους υπόλοιπους.
Το αντίθετο μάλιστα. Θα εξαφανιστεί από το οπτικό πεδίο των άλλων, θα αργεί συνήθως να επιστρέψει, «στήνοντας» τους επιβαίνοντες στο αυτοκίνητό του, θα φορά το προσωπείο του «απογοητευμένου» περιπατητή ο οποίος βάδισε πιο μακριά από τους άλλους χωρίς όμως να βγάλει κάτι καλό. Επειδή όμως «όσο πιο ψηλά ανεβαίνει η μαϊμού, τόσο πιο πολύ φαίνεται ο κώλος της» θα τρέξει να αναρτήσει το κρυφά τραβηγμένο υλικό στους λογαριασμούς του στα social media, επιχειρώντας να λάβει αυτός ένα παραπάνω ψίχουλο πρόσκαιρης προσοχής και δόξας, σε σχέση με την υπόλοιπη ομάδα.
Δεν μπορείς βεβαίως να απαγορεύσεις σε κάποιον να λειτουργήσει με τον προηγηθέντα τρόπο, όμως είναι μαθηματικά σίγουρο ότι θα στεναχωρήσει όλους τους άλλους με τα καμώματά του. Κάθε μα κάθε φορά που κάποιος θα τον ρωτήσει «έχει τίποτα ενδιαφέρον από εκεί που πήγες» αυτός θα αναφωνήσει «μπα, όχι, μην πας» και έπειτα θα εκτεθεί ανεπανόρθωτα αναρτώντας αυτό ακριβώς το «τίποτα».
Ίσως και να μην τον νοιάζει ιδιαίτερα η γνώμη των υπολοίπων μελών της ομάδας. Άγνωσται αι βουλαί…
Ο «κλεφτοκαδράκιας»
Αυτή είναι η δεύτερη ονομασία ράτσας που οφείλεται στη δημιουργική φαντασία μαθητών μου.
Ο «κλεφτοκαδράκιας» κάνει ακριβώς αυτό που μαρτυρά η λέξη. Είτε από βαρεμάρα, είτε από αγνό ενδιαφέρον, παρατηρεί ανελλιπώς το τι πράττουν άλλα μέλη της ομάδας και μόλις εντοπίσει τα πρώτα δείγματα φωτογραφικού ενθουσιασμού από μέρους τους, πηγαίνει και τοποθετείται ακριβώς δίπλα και φωτογραφίζει εντελώς το ίδιο κάδρο. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει, γιατί ευτυχώς για όλους μας, αυτή η μαγική τέχνη μπορεί να διαφοροποιηθεί ριζικά από σημείο σε σημείο, από «ματιά» σε «ματιά».
Μπορεί να γίνει αρκούντως ενοχλητικός όταν σε ακολουθεί σε κάθε σου βήμα και αργότερα διαπιστώνεις ότι όλες οι λήψεις σας μοιάζουν. Υπάρχει όμως και ένα ποσοστό «κλεφτοκαδράκηδων» που σε προσεγγίζουν από ειλικρινές ενδιαφέρον για μάθηση και όχι από πονηρή μανία αντιγραφής των κινήσεών σου.
Αν μπορείς να τους ξεχωρίσεις, φέρσου τους με αγάπη, υπομονή και βοήθησε όσο περισσότερο μπορείς.
Να είσαι σίγουρος ότι θα το εκτιμήσουν όταν έρθει η ώρα.
Στείλτε τα δικά σας σχόλια για τις φωτογραφικές ράτσες των Ελλήνων
στη σελίδα του περιοδικού στο Facebook!
