2ος διεθνής νικητής είχε αναδειχθεί ο Krystian Kasperowicz (Πολωνία)
Είχε τερματίσει τέταρτος στο διαγωνισμό του 2010, κι έτσι η άνοδός του στην 2η θέση το 2011 τού έδωσε μεγάλη χαρά. Ασχολείται πολλά χρόνια με τη φωτογραφία, και χρησιμοποιεί το μέσο για να αναδείξει την ταυτότητα και τα συναισθήματά του – ο ίδιος λέει ότι οι εικόνες του είναι όλες ημι-βιογραφικές. Μετά την αποφοίτησή του από τη Σχολή Κινηματογράφου της Βαρσοβίας το 2009, ο Krystian δημιούργησε τη δική του φωτογραφική επιχείρησή, η οποία λειτουργεί έκτοτε. Επιχειρεί να επιστρέψει στις ρίζες της φωτογραφίας, επιστρέφοντας στο φιλμ και σε λήψεις με κάμερες μεσαίου και μεγάλου φορμά. «Μετά την επιτυχία το 2010 ήμουν ανυπόμονος να ξεκινήσει ο διαγωνισμός της επόμενης χρονιάς. Το θέμα “η χώρα μου”, ήταν αρκετά δύσκολο, οπότε είμαι πραγματικά ευτυχής που αντιμετώπισα την πρόκληση και έφτασα στη δεύτερη θέση», λέει.
H δουλειά του Krystian, που αποτελείται από έξι τετράγωνες εικόνες, περιέχει όλα τα ισχυρά σύμβολα της χώρας του: από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο ll, μέχρι ένα μπουκάλι βότκα και ένα κασκόλ ποδοσφαίρου της εθνικής ομάδας. Οι άνθρωποι παίζουν μόνο ένα μικρό ρόλο στις φωτογραφίες, στοιχείο το οποίο βοηθά να εστιαστεί η προσοχή μας στα συμβολικά αντικείμενα, που είναι τα πραγματικά θέματα. Το γεγονός ότι όλες οι εικόνες έγιναν στην Πολωνία είναι προφανές σε όλους τους θεατές τους.
1ος διεθνής νικητής είχε αναδειχθεί ο Urbano Suárez (Ισπανία)
Μια χώρα είναι σαν ένας καθρέφτης που αντανακλά τους ανθρώπους της, τις δραστηριότητές τους, τα κόμματα, τη διασκέδαση, τα έθιμα και τον τρόπο ζωής στην καθημερινότητα. Αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της ταυτότητας, και του πολιτιστικού DNA που καθορίζει το χαρακτήρα ενός έθνους. Χωρίς αυτά τα στοιχεία η εικόνα της χώρας είναι ατελής – σαν ένα σπίτι χωρίς έπιπλα! Οι εικόνες που συνθέτουν το συγκεκριμένο portfolio, είναι αποτέλεσμα ενός μεγάλου αριθμού ταξιδιών, και παρουσιάζουν τους ανθρώπους μιας μικρής πόλης, πλούσιας σε έθιμα και τελετές, αλλά και «ανοικτής» σε νεωτερικότητες. Η χρήση του ασπρόμαυρου προσθέτει μια μεσογειακή δραματικότητα στα στιγμιότυπα και ενισχύει την οπτική αισθητική, στην οποία υπάρχει μια συναισθηματική συνέχεια ανάμεσα στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο. Η επιλεκτική θολότητα, που προκαλείται από την κίνηση της κάμερας κατά τη λήψη, χρησιμοποιείται σκόπιμα ώστε να προσδώσει ατμόσφαιρα στην φωτο-ιστορία.