Photo Specials

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ;

Ποιος (και με ποιες γνώσεις!) το αποφασίζει;

Βλέποντας τις «μαγευτικές» εικόνες που δωρεάν μπορεί να κατεβάσει στον υπολογιστή του ο καθένας από το MS STORE της Microsoft (αν έχει Windows 10), είπα να βάλω μερικές όμορφες φωτογραφίες στο φόντο του υπολογιστή μου, να αλλάξω διάθεση.

Οι περισσότερες από τις «ωραίες» εικόνες που κατέβασα, δεν με έπεισαν πως είναι πραγματικές φωτογραφίες! Όμως μοστράρονται ως τέτοιες και προσφέρονται τσάμπα καθώς οι τιμές των φωτογραφικών βιβλιοθηκών έχουν μειωθεί στο ελάχιστο (ένα ευρώ η ένα δολάριο η μία, το πολύ).

Σιγά το πρόβλημα, εδώ ο κόσμος καίγεται και πνίγεται θα πείτε! Τι έγινε αν δεν μου άρεσαν εμένα τα αμερικάνικα ονειρικά φόντα της Microsoft;

Το θέμα είναι πλέον ποιος αποφασίζει (και με τι γνώσεις!) πώς πρέπει να είναι οι φωτογραφίες. Αν όλα πλέον είναι imaging, τότε η φωτογραφία είναι νεκρή. Ό,τι είχε να δώσει, το έδωσε.

Ο μεγάλος ρουφιάνος όλα τα γνωρίζει. Οι χρήστες κάνουν πολλά likes και αυτό πουλάει. Η εικόνα και η φωτογραφία ανεβάζουν τις επισκέψεις, το γνωρίζει η Google. Εμένα όμως ο αριθμός των άγνωστων likes με αφήνει αδιάφορο.

Μου αρκεί το «μου αρέσει» ή το «δεν μου αρέσει», αρκεί να ξέρω ποιος μιλάει. Πάντα ήθελα ξεκάθαρες απαντήσεις: «μου αρέσει»ως προς τι; Ως φωτογραφία ή ως εικόνα;

Γιατί, αν μιλάμε για εικόνες, μου αρέσουν αυτές από την εποχή των σπηλαίων, οι βυζαντινές του Πανσέληνου, η δημιουργική τρέλα του Βαν Γκονγκ, η μαγεία του Γκογκέν, τα όνειρα του Παπαλουκά και του Παρθένη, η κόλαση του Μπος και του Μπρέγκελ, τα χρωματιστά μαρτύρια του Τζάκσον Πόλοκ, τα χαρακτικά του Τάσσου, του Τζανετέα, και της Κομιανού για παράδειγμα.

Όσο για τις πραγματικές φωτογραφίες μου αρέσουν αυτές του Γουέστον, του Λίντμπεργκ, του Τλούπα, του Χουενέ, του Μπουασονά, του Νάνα Σούσα Ντίας (έγινε σαξοφωνίστας πλέον, δεν άντεξε). Είναι και μερικές δικές μου που μου αρέσουν! Για όλους θα βρείτε εικόνες και φωτογραφίες στον ιστό.

Εγώ όμως είμαι είδος προς εξαφάνιση, Old Fashion, και έχω περίεργα γούστα!

Απορώ: τι είδος φωτογραφίες θα τραβάνε οι φωτογράφοι; Εμπορικές; και ποιος ορίζει τι και πώς το θέλει η αγορά;

Καλλιτεχνικές; Και ποιος θα τις αγοράσει; Μόνο μουσεία και έμποροι τέχνης;

Προσωπικές και ερασιτεχνικές φωτογραφίες; Κανείς άλλος δεν ενδιαφέρεται πέρα από τους φίλους και συγγενείς – κι αυτοί όχι πάντα.

Οι φωτογράφοι που με έκαναν να αγαπήσω τη φωτογραφία ανήκουν πλέον στην ιστορία. Σε λίγο θα είμαι και εγώ μέρος της. Ίσως. Δεν με απασχολεί, και δε θα σκάσω.

Αν κρίνω από την υπέρ-προσφορά που βλέπω, η κλασική εποχή της φωτογραφίας ολοκλήρωσε το κύκλο της. Η ηρωική εποχή πέρασε. Δεν τρέφω αυταπάτες.

Το μέλλον ανήκει στους νέους: τι φωτογραφίες θα τραβάνε πλέον;

Θα τραβάνε φωτογραφίες και θα τις μετατρέπουν σε εικόνες του ονείρου; Θα γίνουν εικονογράφοι; Αρέσει το ψέμα στους φωτογράφους; Τα πληρωμένα ψέματα των διαφημίσεων θα τραβάνε μόνο; Μόνο ό,τι πουλάει θα φωτογραφίζουν οι νέοι; Και με τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα τι θα κάνουν; Τα μικρά, τα ταπεινά, τα άχρηστα; Τους καταφρονεμένους, τους άτυχους ποιος θα τους φωτογραφίσει;

Λογικά οι φωτογράφοι θα πρέπει να φωτογραφίζουν ότι οι άλλοι δεν βλέπουν – αλλά να είναι φωτογραφίες! Να πείθουν πως αυτό που είδαν και φωτογράφισαν είναι αληθινό, υπήρξε στο χώρο και στο χρόνο. Δεν είναι ντροπή να μοιάζουν οι φωτογραφίες με φωτογραφίες, να ομοιάζουν με την πραγματικότητα, είτε ωραία, είτε άσχημη.

Η φωτογραφία είναι η τέχνη που μπορεί να δείχνει τη ζωή όπως είναι. Πρέπει να αγαπάς και να σέβεσαι αυτή την τέχνη αλλά και τη ζωή για να κάνεις καλές φωτογραφίες δίχως ψέματα.

Μπορεί η κλασική, πραγματική φωτογραφία, εμπορικά να έχει έρθει σε σημείο κορεσμού. Είπαμε: ο άνθρωπος είναι μιμητικό ον. Μπορεί όμως να μη θέλει πλέον κανείς να πάρει πραγματικές φωτογραφίες!

Με δεδομένη τη τεράστια διάδοση των «έξυπνων» κινητών τηλεφώνων που τραβάνε φωτογραφίες με πληθώρα έτοιμων δημιουργικών προγραμμάτων (δημιουργία-κονσέρβα) είναι ίσως ανόητο να επιμένω στις πραγματικές φωτογραφίες. Αλλά θεωρώ πως ο φωτογράφος πρέπει να αναλώνει τη σύντομη ζωή, που του δόθηκε μια φορά, για να τραβάει όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορεί. Δεν πρέπει να σπαταλάει τη ζωή του μπροστά στον υπολογιστή προσπαθώντας να κάνει τις φωτογραφίες του εικόνες που απαιτούν ζωγραφικές γνώσεις και πολλαπλάσιο χρόνο από το 1/125. Αυτή τη σπατάλη ζωής ο φωτογράφος θα την πληρώσει τόσο ακριβότερα όσο φτηνότερη είναι η εικόνα σε σχέση με τις ώρες που δαπάνησε. Ωστόσο είναι δικαίωμα του καθενός να χρησιμοποιεί τη ζωή του και τη φωτογραφία όπως νομίζει. Συνεχίστε τη καλή δουλειά λοιπόν!



Photonet Newsletter
Kάθε Τρίτη & Πέμπτη όλα τα φωτογραφικά νέα δωρεάν!

   



Aρθρογράφος

Γιάννης Γλυνός

Πάντα με ενδιέφερε το φως, το διαφορετικό, αυτό το κάτι που θα έκανε τις φωτογραφίες μου έστω και ελάχιστα διαφορετικές από των άλλων.
Τα χρόνια πέρασαν χωρίς ανάσα, με ξενύχτι και κόπο, χωρίς χρόνο για μελέτη, χωρίς προβληματισμό. Απλά δρούσα. Σκόπευα και φωτογράφιζα, χωρίς σκέψη, με οδηγό το ένστικτο, τη καρδιά, το συναίσθημα. Τη φωτογραφική τεχνική την εκτιμώ, η αισθητική της φωτογραφίας όμως ήταν που μου άνοιξε ένα καινούριο σύμπαν χωρίς όρια και χωρίς τέλος.

Θέλετε να σας ενημερώνουμε προσωπικά;