Έχω την άποψη πως η φωτογραφία έκανε το κύκλο της. Και αν δείχνει να έχει ακόμη δρόμο, χορεύει πλέον σε ρυθμό baroque.
Βαρετός είναι ο δρόμος, κι ας δείχνει μοντέρνος εξ αιτίας των εφέ, και των υπερβολών της επεξεργασίας.
Μπορεί να σωθεί κάτι από τη «πραγματική» φωτογραφία, αυτή που αρνείται να ενταχθεί στο imaging; Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που αναζητούν, εκτιμούν και υπηρετούν τη πραγματική φωτογραφία; Έχει νόημα αυτή η αισθητική, αυτή η «σχολή»; Δεν το γνωρίζω.
Αναρωτιέμαι τι απόγινε η φωτογραφία που έμαθα. Αλλά είμαι και «είδος προς εξαφάνιση».
Δεν μπορεί κανείς να με πείσει ότι φωτογραφία και imaging είναι το ίδιο. Την άμεση, θαυμάσια αλλά και ενοχλητική σχέση της φωτογραφίας με την πραγματικότητα θα τη βλέπουμε ολοένα και πιο σπάνια στις εικόνες που προβάλλονται, που αλλοιώνουν την αντίληψη, την αισθητική, την εμπιστοσύνη μας στο μέσον. Η φωτογραφική πληροφορία είναι πλέον υπό αμφισβήτηση.
Μπορεί ο φωτογράφος να επιζήσει με τα αποκαΐδια, τους σεισμούς, τις καταστροφές, το χάλι της οικονομίας, τις ΜΕΘ της απελπισίας, της βίας εναντίον παιδιών και γυναικών; Μπορεί να τα βάλει ο φακός μας με τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα όταν αυτά μετατρέπουν τη φωτογραφία δρόμου σε αδίκημα; Μήπως υπάρχει αγορά καλλιτεχνικής φωτογραφίας στην Ελλάδα και μας διαφεύγει;
Κυριαρχεί σήμερα η εύκολη φωτογραφία – η απουσία της διαφορετικής ματιάς των μεγάλων φωτογράφων είναι ολοφάνερη. Κι αν κάποιος σταθεί σε μια φωτογραφία, είναι γιατί τον απασχολεί πλέον το «πως έγινε αυτή η φωτογραφία», κι όχι αν είναι πραγματική!
Ολοένα πιο συχνά ακούμε στα ΜΜΕ πως «μιλάνε μόνες τους οι εικόνες»! Η ικανότητα «ομιλίας» σημαίνει πως η φωτογραφία μάς «βγάζει γλώσσα», μόνο που δεν ακούγεται. Η φωτογραφία, μια για πάντα, δεν μιλάει, απλά δείχνει. Ποτέ μου δεν άκουσα φωτογραφία να μιλάει από μόνη της, ωστόσο αναλύω αυτό που δείχνουν οι φωτογραφίες, το διαβάζω όπως κάθε κείμενο.
Τι πραγματικά μπορεί να μας δείξει μια στημένη, φτιασιδωμένη, πολλαπλά διορθωμένη φωτογραφία που δεν πείθει; Όμως δεν φταίει η φωτιά (ψηφιακή φωτογραφία), αλλά η χρήση της.
Πρόταση
Σταματήστε να δείχνετε τους φτιασιδωμένους υπέρ-ώριμους ως teenager. Φτάνουν πια τα ψέματα και τα στημένα πλάνα της δήθεν νεότητας και της τεχνητής ψηφιακής ομορφιάς. Τραβήξτε σωστές φωτογραφίες εξαρχής. Ο κόσμος μας δεν είναι ιδανικά όμορφος, όπως τον προβάλλει η πληρωμένη διαφήμιση μέσα από τα ΜΜΕ. Είναι όμως πραγματικός κόσμος (=κόσμημα), φυσικός, ορατός, αγαπητός, έχει εκπλήξεις, κι αν δεν το(ν) προσέξουμε θα τον χάσουμε για πάντα! Τον χάνουμε ήδη.
Αν…
- Αν η φωτογραφία δεν πείθει γι’ αυτό που δείχνει, δεν είναι καλή.
- Αν ο θεατής αναρωτιέται γι’ αυτό που βλέπει (στη διαφήμιση ή στον κατάλογο) τότε η φωτογραφία δεν είναι καλή.
- Αν ένα μοντέλο 75 ετών δείχνει στη φωτογραφία …25, κάτι δεν πάει καλά, νομίζω.
- Αν το διαθέσιμο «προϊόν» είναι κατώτερο της φωτογραφίας, τότε ο κατασκευαστής καλά θα κάνει να το βελτιώσει για να μην απογοητευτεί και οργιστεί ο πελάτης
Το μετάξι, είναι μετάξι, το κρύσταλλο, είναι κρύσταλλο, και το γυαλί είναι γυαλί, και έτσι θα φανούν στη πραγματική φωτογραφία. Διαφορετικά θα είναι απάτη!
Το πιο μεγάλο μυστικό στην εργασία, είναι να ξέρεις πότε να πεις «όχι , δεν θα το κάνω αυτό».
Μη φοβάστε το κόστος. Προστατεύουμε το πελάτη για να τον δούμε ξανά – κι αν όχι εμείς, κάποιος συνάδελφος!
- Το παρόν κείμενο αποτελεί επεξεργασμένη μορφή του άρθρου με τίτλο “Τέλος χρόνου” που δημοσιεύτηκε στο Photonet 231 – αποκτήστε το με ένα κλικ εδώ!
- Φωτό: TheDigitalArtist
