Πολύ συχνά παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι οι φωτογράφοι, οι άνθρωποι πίσω από τις φωτογραφικές μηχανές, είναι εκείνοι που δημιουργούν τις εικόνες!
Μπαίνουμε διαρκώς στο τριπάκι της αναβάθμισης (φακών, μηχανών κ.ο.κ.), παρασυρόμαστε από καταναλωτικές λογικές και αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε ότι για να γίνει μια καλή εικόνα απαιτεί πρωτίστως ευρηματικότητα, εφευρετικότητα, δημιουργικότητα και, πάνω απ’ όλα, καλή διάθεση.
Ο εξοπλισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα εργαλείο, το οποίο οι περισσότεροι (-ες) από εμάς -είμαι σίγουρος γι’ αυτό- δεν γνωρίζουν να αξιοποιούν στο έπακρο. Πολλές φορές το ίδιο ακριβώς ισχύει και στην περίπτωση των θεμάτων. Για παράδειγμα πιστεύουμε ότι πρέπει να ξοδέψουμε πολλά χρήματα για να καταφέρουμε να βγούμε από το κλεινόν άστυ και να πάμε σε μέρη μακρινά …κι ονειρεμένα.
Τα πράγματα δεν είναι έτσι. Και το λέω αυτό εκ πείρας: τις μέρες του Πάσχα του 2015 λ.χ. έψαχνα να βρω κάποιον προορισμό, σχετικά οικονομικό, για να πάω να τραβήξω μερικές χαρακτηριστικές εικόνες. Κάτι τα προβληματικά τότε οικονομικά μου, κάτι ο καιρός που έκανε παιχνίδια, με οδήγησαν να αποκλείσω μακρινούς προορισμούς όπως η Χίος και η Κέρκυρα.
Προβληματιζόμουν έντονα και δεν ήθελα να αποδεχθώ ότι αυτές οι μέρες θα περνούσαν χωρίς φωτογραφικό νόημα. Το αποτέλεσμα ήταν να τραβήξω τη λειτουργία της Μ. Παρασκευής και της Ανάστασης της Αιθιοπικής εκκλησίας, με τις γυναίκες ντυμένες στα λευκά σε μια ιδιαίτερα κατανυκτική ατμόσφαιρα. Πού έγιναν όλα αυτά; Μα μόλις …ένα δρόμο πάνω από το σπίτι μου(!) και συγκεκριμένα στην εκκλησία που κι εγώ ο ίδιος βαπτίστηκα. Τόσα χρόνια είχα δίπλα μου ένα θέμα που το θεωρούσα δεδομένο, ωστόσο ποτέ δεν ασχολήθηκα μαζί του. Ήταν αυτό που λέμε “μπροστά στη μύτη μου”!
Κάτι αντίστοιχο μου συνέβη και μία ημέρα Πρωτομαγιάς. Δε χρειάστηκε να πάρω τους δρόμους και τα βουνά κυνηγώντας το Μάη. Αρκέστηκα να πάω σε μια από τις συναντήσεις των φίλων παλαιού αυτοκινήτου απ’ όπου και η φωτογραφία του άρθρου.
Αυτό που θέλω να πω, με όλα τα παραπάνω, είναι ότι δε χρειάζεται να βρίσκουμε δικαιολογίες για να μην φωτογραφίζουμε, αλλά αντιθέτως να αναζητούμε διαρκώς αφορμές ώστε να το κάνουμε!
Φωτογραφίστε, λοιπόν, με ό,τι έχετε: με ψηφιακές, με αναλογικές, ακόμα και με την παλιά Lubitel που μπορεί να έχετε ξεχασμένη σε κάποιο ράφι. Σημασία έχει να προσπαθείτε διαρκώς να απολαμβάνετε τη χαρά της δημιουργίας μέσα πρωτίστως από την εικόνα και όχι από τη χρήση του όποιου εξοπλισμού.
Κλείνοντας, δυο λόγια ακόμα αναφορικά με τη συγκεκριμένη εικόνα: θέματα με έντονο γραμμικό χαρακτήρα μπορούν να προβληθούν με όποιο προσανατολισμό εσείς επιθυμείτε…
…απλά χρειάζεται να κάνετε ακριβώς αυτό: να επιλέγετε, να προτείνετε τη δική σας άποψη και να μην εγκλωβίζεστε σε στερεότυπα. Μάθετε να εμπιστεύεστε τον εαυτό σας και το ένστικτό σας!
