Το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης συμμετέχει, κατόπιν πρόσκλησης, στο China Lishui Photography Festival, που πραγματοποιείται στην πόλη Lishui της Κίνας, παρουσιάζοντας, ως τις 6 Δεκεμβρίου 2015, την έκθεση φωτογραφίας: «GREEK STORIES REVISITED».
Η ομαδική έκθεση αυτή περιλαμβάνει έργα οκτώ Ελλήνων φωτογράφων, τα οποία αναδεικνύουν μέσα από κοινωνικά ζητήματα, αλλά και πιο προσωπικές οπτικές, σύγχρονες προβληματικές Ελλήνων δημιουργών. Η έκθεση αποτελεί μία πρωτότυπη παραγωγή, κατόπιν πρόσκλησης από το Lishui Photography Festival, και παρουσιάζεται για πρώτη φορά, ενώ όλα τα έργα έχουν γίνει μετά το 2004.
Συμμετέχουν: Ειρήνη Βουρλούμη, Χριστόφορος Δουλγέρης, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Δήμητρα Λαζαρίδου, Μυρτώ Παπαδοπούλου, Γιώργος Πρίνος, Λεωνίδας Τούμπανος, Γιάννης Χατζηασλάνης, σε επιμέλεια του Βαγγέλη Ιωακειμίδη.
Ο Λεωνίδας Τούμπανος μέσα από τη σειρά “Place without time, without borders”, αναφέρεται στο ζήτημα της ΔΕH, και των πολιτικών, περιβαλλοντικών, αλλά και κοινωνικών συνεπειών που η εταιρεία ενέργειας έχει δημιουργήσει στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένου του ζητήματος απεγκατάστασης οικισμών.
Λ. Τούμπανος
Ο Χριστόφορος Δουλγέρης στην εργασία του “The Schools Project” αγγίζει το ζήτημα των εγκαταλελειμμένων σχολείων σε όλη την Ελλάδα. Μέσα από μία τυπολογική προσέγγιση επιδιώκει να προκαλέσει ερωτήματα σχετικά με την αρχιτεκτονική κληρονομιά και τη γενικότερη θέση που φαίνεται να έχουμε απέναντι σε ζητήματα που διαμορφώνουν την ταυτότητά μας, όπως αυτό της παιδείας.
Χ. Δούλγερης
Με επίκεντρο την Αθήνα εκτυλίσσονται οι άλλες δύο εργασίες, δείχνοντας καθημερινούς μικροκόσμους – ο ένας μεγαλύτερης κλίμακας από τον άλλο. Η Ειρήνη Βουρλούμη στη σειρά “In Waiting” ρίχνει φως στο εσωτερικό δημόσιων κτιρίων αποκαλύπτοντας τις αντίστοιχες κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις.
Ε. Βουρλούμη
Ο Γιάννης Χατζηασλάνης δείχνει τα εσωτερικά σπιτιών μέσα από τη σειρά “Bedrooms” (σε συνεργασία με: deca ARCHITECTURE), παρουσιάζοντας όψεις της καθημερινότητας στην πρωτεύουσα, χωρίς όμως να υπάρχει σε καμία από τις εικόνες η ανθρώπινη παρουσία.
Γ. Χατζηασλάνης
Τομή σε αυτή την αφήγηση αποτελεί η εργασία “Eclipse” του Γιώργου Πρίνου, η οποία παραπέμπει στο άμεσο παρελθόν, πριν την κρίση, σε μια εικόνα της χώρας η οποία έμοιαζε πιο ελπιδοφόρα, στους Ολυμπιακούς του 2004. Μέσα από τη σειρά η οποία στην προκειμένη έκθεση λειτουργεί με διττό τρόπο, ως μαρτυρία μίας από τις μεγαλύτερες διοργανώσεις που φιλοξενήθηκαν ποτέ στην Ελλάδα, και ως μία ισχυρή οπτική μεταφορά της ψευδαίσθησης της ευημερίας, η «έκλειψη» αιωρείται ανάμεσα στη σκιά και το φως, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Γ. Πρίνος
Η νοηματοδότηση του παρελθόντος με ένα σύγχρονο τρόπο, ένα από τα στοιχεία που κυριάρχησε και στην εικονογράφηση των Ολυμπιακών, αποτελεί επίσης και το θέμα της Μυρτώς Παπαδοπούλου με το “Μέτσοβο 1900” (project του Ιδρύματος Βαρόνου Μιχαήλ Τοσίτσα). Σε αυτήν τη σειρά οι εικόνες αναπαριστούν την καθημερινή ζωή στο Μέτσοβο του 1900. Η ανάδειξη του παρελθόντος, μέσα από περιοχές-σύμβολα όπως αυτή του Μετσόβου, όπου το όραμα της τοπικής ανάπτυξης των ανθρώπων αποτελεί παράδειγμα, πραγματοποιείται μέσα από την αναπαράσταση. Έτσι δημιουργείται μία αφήγηση που βασίζεται στην ιστορία ενώ ταυτόχρονα την υπερβαίνει, μέσα από μία σκηνοθετημένη ρητορική της εικόνας.
Μ. Παπαδοπούλου
Και με αυτόν τον τρόπο καταλήγει κανείς στη μονάδα και την πηγή από όπου όλα ξεκινούν: το σπίτι. O Γιάννης Θεοδωρόπουλος με τη “Sacred Wind” αγγίζει τον πυρήνα του οικείου, με εικόνες που προέρχονται από το σπίτι των γονιών του. Μαξιλάρια, τα ρούχα του, όπως και ρούχα αγαπημένων, ανακατασκευάζουν τη μνήμη και επανακαθορίζουν το παρόν δημιουργώντας λυρικές εικόνες, μέσα από ένα παιχνίδι σκιών, που μεταφέρουν αυτή τη μετάβαση του χρόνου.
Γ. Θεοδωρόπουλος
Τέλος, η σειρά «Εκλεκτική κληρονομιά» της Δήμητρας Λαζαρίδου (φωτό στην κορυφή της σελίδας), φέρνει στο προσκήνιο το προσωπικό, αλλά και ταυτόχρονα το δημόσιο ερώτημα για τα στοιχεία που διαμορφώνουν την κληρονομιά του καθενός. Οι απαντήσεις της αποτίουν φόρο τιμής σε καλλιτέχνες όπως ο Κλάιν, ο Αντονιόνι, ο Μαγκρίτ, αναδιπλώνοντας δέσμες διεθνών πολιστικών επιρροών – παραπέμποντας με αυτόν τον τρόπο τόσο σε αναφορές στον Γκαίτε (ο τίτλος αποτελεί ευθεία αναφορά στις «Εκλεκτικές συγγένειες», όσο και στον Μπωντλέρ, δείχνοντας στο κοινό τους δικούς της «φάρους», όπως και την εξωστρέφεια που χρειάζεται να αποζητά ο δημιουργός.
Έτσι, παρουσιάζοντας διαφορετικές πτυχές σύγχρονων κοινωνικών θεμάτων, θέτοντας ανοιχτά ερωτήματα που σχετίζονται τόσο με τη συγκρότηση της ταυτότητας, όσο και της ιστορίας, οι εικόνες επιδεικνύουν το πνεύμα με το οποίο θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί η κρίση: μέσα από την αμφισβήτηση, την έρευνα, την αναδημιουργία, βλέποντας πέρα από την επιφάνεια, δυναμικά στο μέλλον.
