Ο δημιουργός με υποδέχτηκε στο προσωπικό του στούντιο στο Βελιγράδι, εν έτει 2013: χαλαρός και άνετος, μίλησε για τον ίδιο, τη δουλειά και τα σχέδιά του.
Από τη πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας, κατάλαβα πως έχω απέναντί μου έναν επαγγελματία που σέβεται και αγαπά απόλυτα τη φωτογραφία. Τα άλμπουμ του με είχαν προϊδεάσει πως πρόκειται για έναν αληθινό λάτρη της αναλογικής λήψεως φωτογραφιών και της φωτογραφίας δρόμου.
Ποια ήταν η πρώτη επαφή με φωτογραφική μηχανή; Υπήρχε κάποιος που σας ενέπνευσε;
Η πρώτη κάμερα που κράτησα στα χέρια μου ήταν μια Praκtika, στα χρόνια του δημοτικού σχολείου. Μετά το μάθημα είχαμε τμήμα φωτογραφίας και εκεί γνώρισα τον κ. Karlavaris. Δεν τον είχα σαν καθηγητή, είχε έρθει απλά στο σχολείο όπου ήμουν. Αυτός μου έμαθε όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες γύρω από τη φωτογραφία. Ήταν πολύ σημαντικό για εμένα.
Ποιο θεωρείται το σημαντικότερο έργο σας στη μέχρι τώρα πορεία σας;
Νομίζω είναι το βιβλίο “Road”, γιατί αγαπώ τη documentary φωτογραφία.
Εκτός από τη φωτογραφία δρόμου (documentary) αγαπάτε επίσης την καλλιτεχνική (artistic) καθώς και τη διαφημιστική φωτογραφία. Κάθε ένα από τα είδη αυτά επιφυλάσσει διαφορετικές προκλήσεις για το δημιουργό. Πώς αντιμετωπίζετε τον κάθε τομέα;
Σήμερα πιστεύω ότι το πιο σημαντικό από τα παραπάνω είναι η φωτογραφία δρόμου γιατί είναι ένας τρόπος να διατηρήσει η φωτογραφία την αυθεντικότητά της. Κάτι που έχει χάσει λόγω της ύπαρξης της ψηφιακής φωτογραφίας. Κάθε δευτερόλεπτο στον κόσμο, λαμβάνονται εκατομμύρια φωτογραφίες τόσο βιαστικά που χάνεται η αυθεντικότητα του αναλογικού τρόπου φωτογράφησης. Κατά τη γνώμη μου, η φωτογραφία δρόμου είναι η ουσία της φωτογραφίας. Όσον αφορά τους άλλους δύο τομείς, η καλλιτεχνική φωτογραφία είναι η θεματική φωτογραφία, ενώ η διαφημιστική φωτογραφία αποτελεί απλά ένα επάγγελμα.
© Miladin Colakovic
Βλέπετε λήψεις άλλων φωτογράφων από τη Σερβία και το εξωτερικό; «Ζηλεύετε» ενίοτε φωτογραφίες άλλων που βλέπετε; Αν ναι, επιχειρείτε να κάνετε κάτι «παρόμοιο» αλλά με τη δική σας ματιά;
Ναι, βλέπω δουλειές από συναδέλφους από όλο τον κόσμο αλλά όχι για να μιμηθώ τη δουλειά τους. Αντιθέτως, προσπαθώ να κάνω κάτι το διαφορετικό. Αυτό θεωρώ είναι το σημαντικότερο σήμερα.
Γνωρίζετε Έλληνες φωτογράφους, παλιότερους ή σύγχρονους;
Έχω ξεχωρίσει 2 Έλληνες φωτογράφους από τα θέματα που έχουν φωτογραφήσει. Ο ένας είναι ο Νίκος Διμολίτσας για τις φωτογραφίες ντοκουμέντου του και ο δεύτερος ο Δημήτρης Τσέβας για τις φωτογραφίες τσίρκου που έχει σε μια συλλογή του.
Μπορείτε να αντιμετωπίσετε κριτικά τις δικές σας εικόνες; Ή αφήνετε αυτή τη δουλειά σε κοινό και κριτικούς;
Κριτικάρω συνήθως τις φωτογραφίες μου, ειδικά όταν έχει περάσει κάποιος χρόνος. Εξάλλου ως επαγγελματίας φωτογράφος και ως καθηγητής φωτογραφίας είναι απόλυτα λογικό να αντιμετωπίζω και να αντιμετωπίζομαι κριτικά.
© Miladin Colakovic
Έχετε αποσπάσει διάφορα βραβεία για τις δουλειές σας. Ποια η είναι η σημασία που τους αποδίδετε; Πώς τα αξιολογείτε;
Είναι πολύ καλό να αποσπάς κάποια βραβεία για τη δουλειά σου. Όμως σε κάποιο βαθμό είναι δύσκολο να διαχειριστείς το γεγονός μιας βράβευσης και μιας αναγνώρισης. Γιατί ύστερα ο κόσμος έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις από εσένα, και ξέρεις πως δεν υπάρχουν περιθώρια να κάνεις λάθη.
Ένας νέος φωτογράφος, στα πρώτα του βήματα, σας ζητά μία (την πιο σπουδαία) συμβουλή που μπορείτε να του δώσετε. Ποια θα ήταν αυτή;
Η συμβουλή που θα έδινα είναι: “να παρατηρείς προσεκτικά τον κόσμο γύρω σου”. Και θα του έδειχνα ένα τρόπο για το πώς να ασκηθεί στην παρατήρηση. Να κοιτά επί 15 λεπτά περίπου, έξω από το παράθυρό του χωρίς να τραβήξει καμία φωτογραφία. Και ύστερα να γράφει σε ένα χαρτί, τα στοιχεία και τα πράγματα που είδε. Το να πατήσεις το κουμπί της φωτογραφικής μηχανής έρχεται σε δεύτερη μοίρα, το σημαντικό είναι να παρατηρείς σωστά.
Τι φωτογραφικό εξοπλισμό χρησιμοποιείτε αυτή την περίοδο; Αφιερώνετε χρόνο στο post-processing των εικόνων σας;
Αυτή την περίοδο χρησιμοποιώ μια χειροποίητη κάμερα με την οποία μάλιστα κάνω και “gum printing”. Ξοδεύω αρκετό χρόνο στο αναλογικό τύπωμα, σκανάροντας τα αρνητικά και κάνοντας επεξεργασία στις φωτογραφίες ψηφιακά, με τη βοήθεια ορισμένων plug-in στο Photoshop. Έχω άλλες δύο φωτογραφικές μηχανές που τις χειρίζομαι είτε για φωτογραφίες ντοκουμέντου (35mm φιλμ) είτε για πορτραίτα και φωτογραφίες τοπίων.
© Miladin Colakovic
Πρόσφατα (σ.σ.: 2013), ένας πασίγνωστος Ελληνοαμερικανός φωτογράφος του Magnum, o Κωνσταντίνος Μάνος, βρέθηκε στην Ελλάδα για εκθέσεις εικόνων του και μίλησε στο Photonet. Θα σας μεταφέρω ένα σχόλιό του και θέλω τη δική σας άποψη: «Πιστεύω ότι με τους υπολογιστές μπορεί να κάνει κανείς ό,τι φωτογραφία θέλει: είτε θέλει κόκκο, είτε θέλει ασπρόμαυρο, είτε θέλει χρώμα. Ό,τι θέλει! Αλλά πρέπει να ξέρει τι θέλει και χρειάζεται υπομονή. Σίγουρα όσοι έχουν δουλέψει σε σκοτεινό θάλαμο γνωρίζουν καλύτερα τι θέλουν και πώς πρέπει να γίνει. Μου κάνει εντύπωση που πολλοί νέοι φωτογραφίζουν και τους αρκεί να βλέπουν τη δουλειά τους στον υπολογιστή χωρίς να τυπώνουν. Καταλαβαίνω ότι είναι θέμα κόστους αλλά ακόμη και ένα μικρό τύπωμα αρκεί ώστε να “ζωντανέψει” η δουλειά – έστω για να το βάλεις στο τοίχο σου.»
Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο του κ. Μάνου και θα ήθελα να προσθέσω πως η ψηφιακή φωτογραφία έχει αλλάξει πολλά σε αυτό που θεωρούμε ως φωτογραφία. Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που έχει προξενήσει η ψηφιακή φωτογραφία αφορά την αρχειοθέτηση. Επίσης, με τις ψηφιακές μηχανές, ο κόσμος απλά πατάει το κουμπί, χωρίς να σκέφτεται, κι έτσι χάνεται η δημιουργικότητα.
Έχετε σπουδάσει σε υψηλό επίπεδο. Μπορείτε να μου πείτε τι θεωρείτε ως μεγαλύτερο κέρδος από τα χρόνια αυτά των σπουδών;
Πιστεύω πως στάθηκα πολύ τυχερός διότι κατά τη διάρκεια των σπουδών μου συνάντησα καλούς και σπουδαίους καθηγητές που με δίδαξαν πολλά.
© Miladin Colakovic
Περισσότερα για τη φωτογράφο: http://www.miladincolakovic.com
- Φωτό στην κορυφή της σελίδας: © Miladin Colakovic
- 1η δημοσίευση: Photonet 171 – αποκτήστε το, με ένα κλικ εδώ!
