Εκθέσεις φωτογραφίας Νέα

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ TOY ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΥΤΡΟΥΜΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Εγκαίνια: Τετάρτη 1η Μαρτίου, στο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας (7:30μμ).

Η Ένωση Επαγγελματιών Καλλιτεχνών Φωτογράφων Νοτιοδυτικής Πελοποννήσου και ο Αθλητικός Οργανισμός Δήμου Καλαμάτας σάς προσκαλούν στην έκθεση του επιτυχημένου Έλληνα φωτορεπόρτερ, που τιτλοφορείται Από το Ρίο με αγάπη. Θα διαρκέσει ως τις 8 Μαρτίου.

Ο Αντιπρόεδρος του ΠΣΑΤ Θοδωρής Νταβέλος, σε σχετικό σημείωμά του αναφέρει για την έκθεση:

Σε αυτό το ραντεβού θέση έχουν μόνο οι καλύτεροι. Αυτοί που το πιστεύουν περισσότερο, που τοποθετούν τον πήχη ψηλά και προσπαθούν να τον ξεπεράσουν. Αυτοί που όχι μόνο διαθέτουν τα προσόντα αλλά έχουν απόθεμα θέλησης. Το υποστηρίζουν, το προσπαθούν όσο περισσότερο μπορούν, και εν τέλει τα καταφέρουν. 

Για το φίλο μου Βασίλη  Κουτρουμάνο, η διαπίστευση των Ολυμπιακών Αγώνων Ρίο 2016 αποτέλεσε μεγάλο στοίχημα. Δυο χρόνια πριν, στην ίδια εκείνη γη της Βραζιλίας, με την Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου παρούσα, “συνέλαβε” τον εαυτό του να ονειρεύεται αλλά ταυτόχρονα να χαρτογραφεί και να βάζει τον επόμενο στόχο. Ναι, θα ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ και το 2016, υποσχέθηκε στο Βασίλη στο αεροπλάνο της επιστροφής (στην κυριολεξία: στα αεροπλάνα της επιστροφής). Τα προβλήματα πολλά. Κάποια τα ήξερε. Τα περισσότερα τα πληροφορήθηκε στην πορεία. Κάποια ούτε που τα είχε σκεφτεί ποτέ. Όλα όμως όφειλε να τα υπερνικήσει. Με όπλο του τη θέληση, το παροιμιώδες πείσμα του, την επιμονή του. Στο προσωπικό του ημερολόγιο οι ημερομηνίες είχαν κλείσει. Ο Αύγουστος του 2016 θα τον έβρισκε στη Βραζιλία. Την υγειά του προσευχόταν να έχει μόνο, το χαμόγελο της συζύγου του και το φιλί της κόρης του. Το σχεδίασε. Το πέτυχε. Τι μεσολάβησε, αυτή την ώρα δεν έχει και μεγάλη σημασία.  Ναι, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ.

Αυτός, ο Βασίλης από ένα ταπεινό χωριό της Αρκαδίας ήταν εκεί. Ανάμεσα στους κορυφαίους όλου του κόσμου. Για μια ακόμα φορά. Και τι ευλογία να έχει το προνόμιο να καταγράψει με το φακό σου ιστορικές στιγμές του αθλητισμού μας. Το Λευτέρη να ακροβατεί και να αφήνει με το στόμα ανοικτό όλη τη υφήλιο. Το Σπύρο να δίνει τον αγώνα της ζωής του. Την Άννα να στοχεύει στην αιωνιότητα με δυο Ολυμπιακά μετάλλια σε λίγες ώρες. Τη Κατερίνα να ίπταται στον ουρανό και να προσγειώνεται στο χρυσάφι. Τον Παναγιώτη και τον Παύλο, μια γροθιά, να “σκίζουν” τα κύματα και να σηκώνουν και αυτοί ψηλά την γαλανόλευκη. Και αυτός εκεί, δίπλα. Με τη μηχανή να “πυροβολεί” ασταμάτητα μην χαθεί το παραμικρό. Κάθε κλικ και μια ιστορία. Όλες μαζί, η Ελλάδα μας…

Δεν ήταν η πρώτη φορά που κάλυψε μια μεγάλη διοργάνωση. Ούτε θα είναι η τελευταία. Ο Θεός τον έχει βοηθήσει εδώ και δεκαετίες να δίνει το παρόν σε παγκόσμια γεγονότα. Ήταν όμως η πιο δύσκολη. Η προετοιμασία της γεμάτη εμπόδια. Οικονομικά, τεχνικά, κάθε είδους. Ο Απόστολος Παύλος όμως το έχει πει πολύ παραστατικά: η αγάπη και η πίστη είναι ικανές να μετακινούν μέχρι και βουνά. Η αγάπη και η πίστη σε αυτό που κάνεις. Και ο Βασίλης αγαπάει πολύ τη δουλειά του. Πιστεύει πολύ σε αυτό που κάνει. Δεν ήταν δυνατό να τον σταματήσει οτιδήποτε ανθρώπινο. Ναι, υπήρξαν στιγμές που απογοητεύτηκε. Ναι, υπήρξαν στιγμές που έκλαψε. Ναι, υπήρξαν στιγμές που έφτασε σε απόγνωση. Κάθε εμπόδιο όμως τον πείσμωνε περισσότερο. Έλεγε μέσα του: “έδωσες μια υπόσχεση. Θυμήσου το”…Και προχωρούσε. Να παραλάβει τη πολυπόθητη διαπίστευση. Να κλείσει τα αεροπορικά εισιτήρια. Την διαμονή του. Να κάνει το πρόγραμμα του, μέρα -μέρα . Να…να… Και νάτος εδώ… Με το έργο του. Μάλλον καλύτερα: με την ψυχούλα του.

Κάθε κλικ και μια ιστορία. Κάθε φωτογραφία και ένα δάκρυ, ένα χαμόγελο. Έτσι γράφεται άλλωστε το προσωπικό ημερολόγιο. Σε αυτή την διαδρομή από την Αθήνα στο Ρίο και πάλι στην Αθήνα, έγιναν πολλά που είναι αποθηκευμένα στο σκληρό δίσκο του μυαλού του. Τα περισσότερα θα τα κρατήσει για τον εαυτό του. Αυτές όμως τις φωτογραφίες που μας παρουσιάζει, σε αυτή την  έκθεση, μπορεί και έχει -μάλλον- την υποχρέωση να τις μοιραστεί μαζί μας.  Είναι κομμάτι της ζωής του αλλά και της ζωής των πρωταθλητών μας, των προπονητών τους, των οικογενειών τους, είναι κομμάτι της αθλητικής ιστορίας της πατρίδας μας. Της Ελλάδας ΜΑΣ. Για αυτό και τον ευχαριστούμε.