Μια έκθεση 43 φωτογραφιών, του Φιλίπ Γκρα που αποτελεί μια μαρτυρία των γεγονότων του Μάη του 1968 στη Γαλλία, φιλοξενείται στο Καφέ του Γαλλικού Ινστιτούτου.
Στη διάρκεια των γνωστών διαδηλώσεων στο Παρίσι υπήρξαν πολλοί φωτογράφοι στην πρώτη γραμμή. Ο Γκρα είναι απ’ αυτούς τους φωτογράφους που αποτυπώνουν, πέρα από τη στιγμή και τη χειρονομία, το σύμβολο και το νόημα εκείνης της περιόδου των καινοτομιών και των αμφισβητήσεων.
Το φωτογραφικό ρεπορτάζ του ξεχωρίζει από κάθε ήδη γνωστή τεκμηρίωση, καταρχήν για την καλλιτεχνική αξία των φωτογραφιών κι έπειτα για το βλέμμα του που κρατάει μια ισορροπία ανάμεσα στην ενσυναίσθηση και την αποστασιοποίηση πάνω στα αποτυπωμένα στιγμιότυπα.
Η έκθεση συνοδεύεται από μια σειρά δύο ντοκιμαντέρ με τίτλο: «Μάιος ’68, μια παράξενη άνοιξη», που πραγματοποίησε ο ιστορικός και κινηματογραφιστής Ντομινίκ Μπο, που παρουσιάζουν κυρίως μαρτυρίες πρωταγωνιστών από τον κόσμο της πολιτικής, των κομμάτων, της δημόσιας διοίκησης, των αστυνομικών δυνάμεων. Η σειρά του Μπο επιτρέπει μια εκ νέου ανάγνωση των γεγονότων υπό το πρίσμα μαρτυριών από πρωταγωνιστές ελάχιστα γνωστούς κι επιτρέπει να κατανοήσουμε τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία μιας κοινωνικής τάξης που αμφιταλαντεύεται πάνω στις βάσεις της. Τα ντοκιμαντέρ θα προβάλλονται αλυσιδωτά, στη δεξιά οθόνη του χώρου Υποδοχής του Γαλλικού Ινστιτούτου, τις ώρες λειτουργίας της έκθεσης.
Mini CVs
- Ο Φιλίπ Γκρα (1942-2007) υπήρξε πάντοτε όχι απλά ένας ανεξάρτητος φωτογράφος, αλλά κι ένα ανεξάρτητο πνεύμα, που αρνιόταν κάθε συμβιβασμό. Σ’ όλη τη ζωή του πάσχισε να μην στρέψει το φακό του παρά μόνο σε έργα, θέματα και καλλιτέχνες στους οποίους πίστευε, με τους οποίους διατηρούσε –σε κάποιες περιπτώσεις– μια μακρά συντροφικότητα, καθώς και σε κοινωνικά φαινόμενα που θεωρούσε σημαντικά. Ποτέ δεν ενέδωσε στον ελιτισμό – αντιθέτως. Τα αρχεία του μαρτυρούν μια επιλεκτική προσέγγιση στο δημιουργικό υλικό του, καθώς και μια προσήλωση στη λαϊκή κουλτούρα, στις εικόνες που δεν είχαν εκτιμηθεί, στις μουσικές όλων των ηπείρων. Πιστός στις φιλίες του, είχε διατηρήσει σ’ όλη τη ζωή του δεσμούς με κάποιους μουσικούς και σκηνοθέτες, όπως τον Ρόμπερτ Γουίλσον, και με τον οποίο διατηρούσε αλληλογραφία από την πρώτη συνάντησή τους στις πρόβες του Einstein on the Beach.
- Ο Ντομινίκ Μπο (1965) είναι ιστορικός και εκδότης της Εγκυκλοπαίδειας Universalis. Δημιουργός μιας ταινίας μικρού μήκους το 2000, γραμματέας μιας θεατρικής ομάδας, ασχολήθηκε με τον Μάη του ’68 το 2007-2008, σε παραγωγή του Ξαβιέ Ντουρινγκέρ, και στη συνέχεια μέσω της δικής του εταιρίας.
