Η δεύτερη ατομική έκθεση του φωτογράφου, που δηλώνει “φύσει και θέσει ερασιτέχνης” έχει ως θέμα, την απώλεια και τη διαχείρισή της, είτε σε ατομικό είτε σε κοινωνικό επίπεδο.
Η έκθεση συνοδεύεται από μία βιβλιόδετη έκδοση με φωτογραφικό υλικό, που συνδυάζεται από σκέψεις και προσδιορισμούς του όρου τοτέμ μέσα από τη ματιά του φωτογράφου.
Ο ίδιος πρσοθέτει για τη δουλειά του: «Η φωτογραφία δρώντας ως καταλύτης, στην αντιμετώπιση και κατανόηση της πραγματικότητας, όπως αυτή διαμορφώνεται μέσα από κάθε πιθανή αλλά και κάθε απρόσμενη αντίρροπη δύναμη και τάση, μου έδωσε τη δυνατότητα για την αντίληψη της αποδοχής. Χρόνια ερασιτέχνης με μόνιμη έλλειψη χρόνου, η ψηφιακή φωτογραφία πρόσφερε τη δυνατότητα να δοκιμάσω και να εκφράσω σκέψεις μέσω της εικόνας, διατηρώντας παράλληλα την αναγκαία χρονική ισορροπία ώστε αυτή η ενασχόληση να εντάσσεται χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα στην καθημερινότητά μου».
Η Ιστορικός Τέχνης (και υποψήφια διδάκτωρ ΕΚΠΑ) Μαρία-Μόσχα Καρατζόγλου, γράφει, μεταξύ άλλων, για τη δουλειά του: “Regarder, c’est oublier les noms des choses que l’on voit (Το να κοιτάζουμε, σημαίνει να ξεχνάμε τα ονόματα των πραγμάτων που βλέπουμε), λέει ο Paul Valéry. Το να μπορείς να δεις κάτι, είτε φυσικό αντικείμενο είτε ακόμα και βιομηχανοποιημένο απεκδύοντάς το από τους ρόλους και τα σύμβολα του αστικού πολιτισμού και τα πολιτικά, κοινωνικά, γλωσσικά και πολιτιστικά συμφραζόμενά του είναι εξαιρετικά δύσκολο και ο μόνος τρόπος να το πετύχει κανείς είναι να είναι ο ίδιος ποιητής. Και ο Κώστας Μίαρης είναι, όπως είναι και δημιουργός εικονοποιίας (imagery). Επομένως, για να κατανοήσουμε το έργο του, ο μόνος τρόπος είναι να αφεθούμε και να γίνουμε επίσης ποιητές. Τα έργα του δεν είναι απλώς έντεχνες φωτογραφίες (πόσο έχει υποφέρει ο όρος «καλλιτεχνική φωτογραφία», που τείνει απλώς να αναφέρεται σε «σωστά» τραβηγμένες ή επεξεργασμένες, με τον συμβατικό τρόπο φωτογραφίες, απ’ όπου και αντλούν την όποια καλλιτεχνικότητά τους, και βέβαια από το γεγονός ότι είθισται να είναι στην κλίμακα του γκρι), αλλά φέρουν πρωτότυπους συμβολισμούς, που είναι εύληπτοι μόνο στον ποιητή μέσα μας, που σαν τον «πρωτόγονο» άνθρωπο μπορεί αδιαμεσολάβητα να κατανοήσει, αρκεί να ξεχάσουμε ό, τι έχουμε μάθει να βλέπουμε -κυρίως μέσα από τα παρηγορητικά ομοιώματα της διαφήμισης.”
- Χώρος: Black Duck Gallery, Χρήστου Λαδά 9α, Αθήνα – Τηλ.: 210 3234760, 210 3252396
- Εγκαίνια: Τρίτη 29 Μαρτίου 2022, στις 7μμ
- Διάρκεια: 29 Μαρτίου – 6 Απριλίου 2022
Ώρες λειτουργίας: 17.00 – 21.00 καθημερινά
