Ανέκαθεν πίστευα πως το περιεχόμενο της φωτογραφικής τσάντας του καθενός από εμάς, ερασιτέχνη ή επαγγελματία δεν παίζει …κανέναν απολύτως ρόλο! Αποτελεί ενός είδους φωτογραφικό «δακτυλικό αποτύπωμα», όμοιο του οποίου στατιστικά είναι μάλλον αδύνατο να βρεθεί.
Πέρα από τις φωτογραφικές μηχανές και τους φακούς, όλα τα άλλα μικροαντικείμενα και αξεσουάρ είναι πάντα δηλωτικά της προσωπικής μας φωτογραφικής ιδιοσυγκρασίας, των πραγμάτων που επιλέγουμε ή που θα θέλαμε να φωτογραφίσουμε, των προϊόντων που μας έχουν βολέψει περισσότερο στο χέρι, των ελλείψεων που λόγω αφραγκίας αναγκαζόμαστε να αντικαταστήσουμε με πρόχειρες λύσεις ή «πατέντες» και ούτω καθεξής.
Πριν λίγο καιρό λοιπόν, έχοντας προφανώς πλήρη επίγνωση του πόσο δημοφιλή καθίστανται από καιρού εις καιρόν ορισμένα ξένα «what’s in my bag» στο διαδίκτυο, ειδικά αν περιγράφουν το εσωτερικό της τσάντας κάποιου πραγματικά καλού δημιουργού ή έστω ενός πρόσκαιρα «επώνυμου» youtuber φωτογράφου, πραγματοποίησα ένα αντίστοιχο μάθημα, ζητώντας από τους φωτογράφους μου να δείξουν, να περιγράψουν και να αναλύσουν οτιδήποτε, ακόμα και το παραμικρό μικροαντικείμενο που περιέχει η τσάντα τους. Μέσω μιας τέτοιας συζήτησης, επιβεβαιώθηκε η πεποίθηση μου ότι θα προέκυπταν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα για τον τρόπο εργασίας του καθενός, ενώ ταυτόχρονα η παράθεση όλων αυτών των φωτογραφικών «εδεσμάτων» αποτέλεσε ιδιαίτερα χρήσιμο «σχολείο» για πολλές από τις μελλοντικές αγορές τους, αφού άκουγαν από πρώτο χέρι, από τους συναδέλφους τους πώς το παραμικρό είδος είχε αντεπεξέλθει σε πραγματικές συνθήκες εργασίας.
Όπως είναι φυσικό λοιπόν, το ένα σκέλος της παρουσίασης αφορούσε το ταπεινό περιεχόμενο και της δικής μου φωτογραφικής τσάντας. Για «κακή» μου όμως τύχη, ο φίλος Μενέλαος (Μελετζής) που παρίστατο εκείνο το βράδυ στην αίθουσα, έδειξε σχετικά έκπληκτος και περιχαρής με τον τρόπο που προσωπικά έχω εξοπλίσει την τσάντα μου και θέλησε να μεταφέρουμε αυτούσιο το περιεχόμενό της και στις σελίδες του περιοδικού. Ακολούθησε η σύμφωνη γνώμη και του επίσης φίλου Κωνσταντίνου (Φλώρου), οπότε οι όποιες δικαιολογίες μου είχαν ήδη σωθεί.
Εισαγωγικά
Πριν προχωρήσω στις αναλυτικές εικόνες του εξοπλισμού, θα ήθελα να κάνω δύο τρεις απλές αλλά πολύ χρήσιμες διευκρινήσεις επί του θέματος. Όσα θα δείτε και θα διαβάσετε παρακάτω, είναι στην πραγματικότητα και στην κυριολεξία όλα όσα εμπεριέχονται στην φωτογραφική τσάντα μου, ασχέτως φωτογράφησης, περιοχής και θεματολογίας. Είναι όμως προφανές ότι όταν δεν πρόκειται για κάποιο μάθημα με τους φωτογράφους μου ή κάποια εύκολη εργασία εντός Αθηνών, ο εξοπλισμός που συνήθως φορτώνεται στο αυτοκίνητο, εμπλουτίζεται με τρίποδα, φορητούς υπολογιστές, εξωτερικούς σκληρούς δίσκους και πάει λέγοντας.
Διευκρίνιση δεύτερη. Αυτό που ίσως να χαρακτηρίζει το περιεχόμενο της δικής μου τσάντας, είναι το γεγονός ότι σημαντικό μέρος της διαμόρφωσής της με συνοδεύει από την ωραία εποχή του φιλμ, όπου η ανάγκη των φωτογράφων για ενεργειακή αυτονομία ήταν πολύ πιο απλή και συγκεκριμένη. Ομοίως, η πλασματική ανάγκη για άμεση ανάρτηση εικόνων σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.λπ. απουσίαζε εντελώς, αφήνοντας το μυαλό μας στην ησυχία του και το μοίρασμα του ωφέλιμου χρόνου λήψης, επίσης στην ησυχία του.
Θα δείτε λοιπόν μια ελαφρά πιο «αναλογική» προσέγγιση στα δικά μου αξεσουάρ, επειδή γνωρίζω πολύ καλά ότι ένα σημειωματάριο ή μια πυξίδα, για παράδειγμα, δεν θα σε προδώσουν ποτέ, σε αντίθεση με την μπαταρία ή το σήμα ενός κινητού τηλεφώνου. Και, τέλος, ακριβώς επειδή προηγήθηκε μια μικρή αναδρομή και σύγκριση του αναλογικού παρελθόντος με το ψηφιακό παρόν, δυστυχώς (ή ευτυχώς για κάποιους που αρέσκονται να ψωνίζουν) το περιεχόμενο της τσάντας ενός σημερινού φωτογράφου έχει την τάση να αλλάζει με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς από ό,τι παλιότερα. Ναι, ακόμα και αν δεν υπάρχουν χρήματα…
Τα περιεχόμενα της τσάντας μου
Τα «σώματα» των φωτογραφικών μηχανών μας, μαζί με τους φακούς, αποτελούν πάντα τον «σκληρό πυρήνα» της τσάντας και του εξοπλισμού μας γενικότερα. Κατ’ εξαίρεση εδώ, στη συγκεκριμένη λήψη την οποία πραγματοποίησε ο γιος μου με τη δική του compact των 50 περίπου ευρώ (μιας και εγώ είχα «ξεμείνει» από μηχανές και το κινητό τηλέφωνο μου βγάζει άθλιες φωτογραφίες), εικονίζεται στο βάθος και ένα ωραιότατο και ολοκαίνουργιο φλασάκι. Όσοι με γνωρίζουν προσωπικά, ως φίλο, φωτογράφο και δάσκαλο, ξέρουν πως το δύσμοιρο αυτό αντικείμενο μάλλον θα παραμείνει για κάποιο καιρό, εντελώς στην ησυχία του, μέσα στην τσάντα, και θα κάποια στιγμή θα πουληθεί, ίσως αχρησιμοποίητο. Στη θέση του θα αγοραστεί κάποιο νέο μοντέλο, για λόγους που η σύγχρονη ψυχιατρική ακόμα αδυνατεί να αναλύσει. Πέραν του χιούμορ, σταθερά από το 2011 και μετά, οι τσάντες μου φιλοξενούν μονάχα mirrorless φωτογραφικές μηχανές, για τους γνωστούς πλέον λόγους, ενώ από πέρυσι και μετά τις συνοδεύει κάποιο μοντέλο, επίσης Sony, της σειράς RX 10 (η 3 το 2017 και εν έτει 2018 η 4, κατ’ εμέ η πιο πλήρης φωτογραφική μηχανή που ως τώρα έχω χρησιμοποιήσει). Σπεύδω να διευκρινίσω ότι σε καμία απολύτως περίπτωση δεν επιχειρώ να «διαφημίσω» εμμέσως κάποια εταιρία ή μάρκα αξεσουάρ μέσω του συγκεκριμένου άρθρου και όσα λέγονται και εικονίζονται εδώ αποτελούν αποκλειστικά και μόνο δική μου επιλογή και φωτογραφικό γούστο.
Φωτό: Ιάσονας Δελέγκος
Με την ψηφιακή φωτογραφική εποχή, ήρθε, δυστυχώς χωρίς επιστροφή, η απόλυτη ενεργειακή μας εξάρτηση. Μπορεί προς στιγμήν να μην σας κάνει εντύπωση μια τέτοια διαπίστωση, φανταστείτε όμως να έχετε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής σας ως ταξιδιωτικός φωτογράφος σε κάθε πιθανό σημείο υπό κάθε πιθανή καιρική συνθήκη, μακριά βεβαίως από πόλεις και χωριά. Τότε, η φωτογραφική τσάντα του επαγγελματία των 90’s περιείχε ίσως και σχεδόν καθόλου καλώδια και φορτιστές. Αντί αυτών, 3-4 μπαταρίες λιθίου και μερικά πακέτα μπαταριών ΑΑ, αρκούσαν για τα πάντα εκεί έξω. Τώρα, η εικόνα μιλάει από μόνη της. Άπειρες μπαταρίες, φορτιστές, καλώδια για κάθε πιθανή σύνδεση και μεταφορά αρχείων κ.λπ. Ιδιαίτερα χρήσιμος πάντως αποδεικνύεται κάθε φορά και σε κάθε αποστολή, ένας φορτιστής αυτοκινήτου. Θυμηθείτε το αυτό…
Υλικά καθαρισμού. Δεν βγαίνουμε από το σπίτι χωρίς αυτά. Ειδικά πανιά, κατά της σκόνης, φυσητήρια για «σώματα» και φακούς και φυσικά χειρισμός του εξοπλισμού με προσοχή και φροντίδα. Αν είστε επιμελείς με τα πράγματα σας, να είστε επίσης σίγουροι ότι δεν θα χρειαστείτε ποτέ τίποτα περισσότερο από αυτού του είδους «στεγνό καθάρισμα». Ακόμα και οι αισθητήρες σας δεν θα χρειαστεί σχεδόν ποτέ να πηγαινοέρχονται στο σέρβις για καθαρισμό, εφόσον χρησιμοποιείτε τον εξοπλισμό σας σωστά. Εξαιρούνται προφανώς ακραίες περιπτώσεις λήψης (bachelor parties, καρναβάλι Πάτρας κ.λπ.).
Αποθηκευτικός χώρος (και άφθονος από αυτόν). Κάρτες μνήμης, USB στικάκια, card readers διαφόρων ειδών. Η ψηφιακή φωτογραφία δεν είναι «χειροπιαστή» σαν μια κούτα φιλμ slides την οποία ευτυχώς που δεν χρειάζεται να την κουβαλούμε από νησί σε νησί πια, εν μέσω καύσωνος. Όσο εύκολα όμως γεμίζει μια κάρτα μνήμης, τόσο εύκολα χάνεται ή, πιο σπάνια, «χτυπάει» και μετά ο φωτογράφος χτυπάει το κεφάλι του. Διπλά αντίγραφα λοιπόν, παντού και πάντα, σε διαφορετικούς σκληρούς δίσκους.
Φίλτρα. Αναπόσπαστο κομμάτι του εξοπλισμού μας. Ξεκινώντας από τα UV, τα οποία αγοράζουμε και τοποθετούμε από την πρώτη στιγμή απόκτησης του νέου μας φακού. Το επόμενο λογικό βήμα είναι η απόκτηση κάποιου καλού πολωτικού φίλτρου και από εκεί και μετά συνήθως δοκιμάζουμε την τύχη μας με ορισμένα καλά φίλτρα ουδέτερης πυκνότητας (ND). Προτείνω να επιλέγετε φίλτρα από καλές μάρκες και εταιρείες, μιας και δύνανται, υπό προϋποθέσεις, να επηρεάσουν την απόδοση των οπτικών μας. Επίσης, όσο μεγαλύτερη η διάμετρος, τόσο μεγαλύτερη και η… τραπεζική ανάληψη, μαζί με το γεγονός ότι μπορεί η τσάντα μας να φιλοξενεί πολλούς φακούς με εντελώς διαφορετικές διαμέτρους. Περιττά έξοδα λοιπόν; Υπάρχει κάποια λύση για αυτό; Βεβαίως. Διαβάστε την επόμενη παράγραφο!
Δαχτυλίδια step – up. Φθηνά, αξιόπιστα και έξυπνα. Πώς λειτουργούν; Απλό. Έχεις πουλήσει ό,τι είχες και δεν είχες για να πάρεις έναν ωραιότατο καινούριο φακό (μαζί με το UV φίλτρο του). Δυστυχώς δεν περισσεύουν χρήματα για το αντίστοιχο πολωτικό ή φίλτρο ουδέτερης πυκνότητας. Για καλή σου τύχη όμως, διαθέτεις ήδη κάποιον φακό μεγαλύτερης διαμέτρου. Για παράδειγμα, ο καινούριος είναι 62mm και ο υπάρχων 67mm. Αντί να αγοράσεις όλα τα υπόλοιπα φίλτρα από την αρχή, προμηθεύεσαι ένα step – up ring από τα 62 στα 67 και είσαι έτοιμος για νέες φωτογραφικές περιπέτειες! Μειονέκτημα όλου αυτού, η αδυναμία χρήσης παρασολέιγ την ώρα της λήψης…
Ένα μικροσκοπικό, ανθεκτικό και ελαφρύ τρίποδο που χωρά σε κάθε θήκη της τσάντας, μπορεί να φανεί σωτήριο σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Δεν κοστίζει πολύ, μεταφέρεται παντού και «συγχωρεί» όλους τους τεμπέληδες φωτογράφους που βγαίνουν από το σπίτι χωρίς το κανονικό τους τρίποδο. Κατ’ εμέ, εντελώς απαραίτητο για κάθε τσάντα, ειδικά για όσους χρησιμοποιούν mirrorless μηχανές που ζυγίζουν πολύ λιγότερο από τις απαρχαιωμένες DSLR.
