NO PHOTOSHOP PLEASE!

Το Σεπτέμβριο του 2018, το πρόγραμμα που άλλαξε για πάντα τον κόσμο της γραφιστικής και της φωτογραφίας, θα γίνει 30 ετών! Η ίδια η φωτογραφία ωστόσο, θα συμπληρώνει τότε 192 χρόνια ύπαρξης…

Όπως μας θυμίζει η Bικιπαίδεια, ήταν το 1987 όταν ο Τόμας Κνολ, ένας φοιτητής του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, ανέπτυξε ένα πρόγραμμα που εμφάνιζε εικόνες σε αποχρώσεις του γκρίζου (grayscale) σε μονοχρωματικό περιβάλλον. Αυτό το πρόγραμμα, το οποίο ονόμασε Display, τράβηξε την προσοχή του αδερφού του Τζον, ο οποίος πρότεινε στον Τόμας να αναπτύξει ένα πλήρες πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας. Ο Τόμας έκανε διάλειμμα έξι μηνών από τις σπουδές του το 1988 και, σε συνεργασία με τον αδερφό του, ανέπτυξε το πρόγραμμα, το οποίο ονόμασαν ImagePro. Αργότερα το ίδιο έτος, ο Τόμας μετονόμασε το πρόγραμμα του σε Photoshop και έπειτα από συμφωνία με την κατασκευάστρια εταιρία σαρωτών Barneyscan, το πρόγραμμα διανεμήθηκε μαζί με μερικούς σαρωτές. Συνολικά διανεμήθηκαν 200 αντίγραφά του.

Εν τω μεταξύ, ο Τζον ταξίδεψε στο Σίλικον Βάλεϊ και παρουσίασε το πρόγραμμα του στους μηχανικούς της Apple και στην Adobe. Και οι δύο παρουσιάσεις ήταν επιτυχείς, καθώς η Adobe αποφάσισε να αγοράσει την άδεια να διανείμει το πρόγραμμα τον Σεπτέμβριο του 1988.  Η επόμενη έκδοση του προγράμματος, η Photoshop 1.0, κυκλοφόρησε το 1990 αποκλειστικά για συστήματα Macintosh και είχε μέγεθος …1.44 MB! Έκτοτε η ιστορία του προγράμματος γράφεται καθημερινά από εκατομμύρια χρήστες σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Είναι προφανές το πόσο βοήθησε το Photoshop τη φωτογραφία καθόλη τη διάρκεια των παραπάνω ετών. Είναι ωστόσο εξίσου προφανές πως παράλληλα αλλοίωσε και τη διαδικασία των λήψεων για πάρα πολλούς δημιουργούς: για λόγους έλλειψης χρόνου ή ευκολίας, η έμφαση που παλιότερα δινόταν σε τομείς όπως η σύνθεση και η φωτομέτρηση μιας λήψης δεν είναι πια η ίδια – “θα το φτιάξω στο Photoshop” είναι η φράση κλειδί.

Σήμερα, ωστόσο, θα παραθέσουμε 15 επιλεγμένες λήψεις (απάνθισμια μιας ανάλογης σειράς, με εκατοντάδες εικόνες που παρουσίασε το Bored Panda) που δεν συνάδουν με την παραπάνω λογική. Αντίθετα, μας θυμίζουν πως αυτή η έξτρα πινελιά “μαγείας”, που είναι στόχος για όλες τις εικόνες, δεν πρέπει να αναζητείται στις δυνατότητες του θαυματουργού προγράμματος αλλά (πάνω και πέρα απ’ όλα) στο μάτι του δημιουργού!