Για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια, διανύουμε μια περίοδο γεμάτη ανασφάλεια και προβληματισμό εξαιτίας των αρνητικών εξελίξεων στο διεθνές περιβάλλον. Το πολεμικό μέτωπο που άνοιξε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και οι μεγάλες εντάσεις που αυτό μεταφέρει στον ευρωπαϊκό χώρο συνθέτουν ένα τοπίο που φαντάζει (για το αμέσως προσεχές, τουλάχιστον, μέλλον) σχεδόν εφιαλτικό.
Στο οικονομικό ειδικά πεδίο, κυριαρχούν οι συνεχείς ανατιμήσεις – μια νέα κρίση πλανάται πάνω από τα κεφάλια όλων μας προτού καν λήξει η προηγούμενη που ζήσαμε (ζούμε) λόγω του Covid-19. Tα κόστη, ειδικά στον τομέα των μεταφορών εμπορευμάτων από Κίνα – Ιαπωνία αλλά ακόμα και από Ευρώπη δυναμιτίζουν τις εύθραυστες έτσι κι αλλιώς αντοχές καταναλωτών, εταιριών και κρατών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα: ένα κοντέινερ 40 ποδών (περίπου 12 μέτρα σε μήκος) κόστιζε, προκειμένου να έρθει στην Ελλάδα το Φεβρουάριο του 2020, ~1500€. Σήμερα, το ίδιο κοντέινερ έχει κόστος που αγγίζει τις …14.000€ κατά περίπτωση!
Αναπόφευκτη συνέπεια της δυσβάστακτης επιβάρυνσης στα κόμιστρα μεταφοράς είναι η επιμήκυνση στους χρόνους παράδοσης. Μιλώντας με εισαγωγείς φωτογραφικών ειδών που συνεργάζονται με τις χώρες της Άπω Ανατολής, μαθαίνω πως πολλές παραγγελίες του Οκτωβρίου και του Νοεμβρίου του 2021 δεν έχουν ακόμα παραληφθεί! Οι ελλείψεις στην αγορά φωτογραφικών ειδών είναι μεγάλες και μπορεί να τις επαληθεύσει κανείς εύκολα με μια βόλτα στα καταστήματα ολόκληρης της χώρας.
Μέσα στο παραπάνω πλαίσιο, η απόπειρα διοργάνωσης μιας νέας Photovision για το προσεχές τριήμερο (8-10/4, στο Κλειστό του Παλαιού Φαλήρου) φαντάζει ως ένα εγχείρημα πολύ υψηλού ρίσκου.
Οι συνθήκες που επικρατούσαν το Δεκέμβριο του 2021 και συνετέλεσαν στην απόλυτη επιτυχία του 8ου Photonet Special Day ανατράπηκαν δραματικά και καθιστούν την αποστολή της Photovision 2022 να αποτελέσει μια αξιόλογη συνέχεια περίπου …mission impossible!
Έχοντας καταγράψει, συνδυάσει και τεκμηριώσει πληροφορίες από πολλές και διαφορετικές πηγές, γνωρίζω καλά πως η απόφαση της εξαγγελίας της διοργάνωσης δεν ήταν εύκολη. Υπήρξαν αντιδράσεις μαζικές σε ποσότητα και πολύ υψηλές σε ένταση.
Mε 35, τελικά, συμμετέχουσες φωτογραφικές εταιρίες, απομένει να μάθουμε πόσοι (-ες) (και από πού προερχόμενοι/-ες) επισκέπτες (-ιες) θα δώσουν το παρών και τι επιπέδου εμπορικές συμφωνίες θα υλοποιηθούν κατά το τριήμερο της διοργάνωσης.
Σε κάθε περίπτωση, ο αέρας της αναζωογόνησης που ήλπισα πως θα πνεύσει σαρωτικά στον τομέα της κλαδικής έκθεσης του χώρου όταν υπέγραφα (22/11/16) τη συμφωνία μεταξύ της εταιρίας μας και της Be Best, που σηματοδότησε την αφετηρία της μεταξύ μας συνεργασίας ενόψει της πρώτης διοργάνωσης της IMAGE+TECH Expo δεν έπνευσε ποτέ. Το τραγελαφικό γεγονός της διοργάνωσης δύο εκθέσεων μέσα στο ίδιο σαββατοκύριακο που ζήσαμε τότε, νομίζω θα μείνει στην ιστορία ως μνημείο απόλυτης απρονοησίας!
Τι κι αν ο βασικός υπαίτιος εκείνου του τόσο αδικαιολόγητου εμφυλίου, μετανόησε, εκών άκων, τo 2019 και ομονόησε επιτέλους στην τέλεση μιας ενιαίας διοργάνωσης; Η ελπίδα και η ευκαιρία είχαν πετάξει δυο χρόνια πριν! Το να αναμένουμε σήμερα, υπό απείρως πιο δυσμενείς συνθήκες, να επανέλθουν μέσω της χρήσης οργανωτικών μέσων και μεθόδων ήδη αποτυχημένων στην πράξη και (προφανώς πλέον) ακατάλληλων για την εποχή είναι φυσικά ματαιοπονία.
Στις πέντε, μέχρι τώρα, δεκαετίες πορείας μου στο χώρο ήμουν σταθερά: α) υπέρ της ανάγκης διοργάνωσης κλαδικών εκθέσεων για μια σειρά λόγων, που έχω αναλύσει διεξοδικά πολλές φορές στο παρελθόν β) υπέρ των συνεργασιών των (πεπερασμένων έτσι κι αλλιώς) δυνάμεων του χώρου για να αντιμετωπιστούν οι διαφορετικές προκλήσεις των εκάστοτε καιρών.
Άλλοτε χλευάστηκα και αγνοήθηκα, άλλοτε αποθεώθηκα και υποστηρίχθηκα για τις δύο αυτές θέσεις από το χώρο. Σήμερα, με τη συσσώρευση και το καταστάλαγμα αυτού του μισού αιώνα εμπειρίας, και έχοντας αναλάβει τη διοργάνωση για λογαριασμό της Nexus Publications AE (από το 1998 και μετά) 24 εκθέσεων και ημερίδων, σε τρεις διαφορετικές χώρες (Ελλάδα, Κύπρο, Βουλγαρία) και πέντε διαφορετικές πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο Κρήτης, Λεμεσό, Σόφια) εξακολουθώ να τις υποστηρίζω με μεγαλύτερη θέρμη από ποτέ.
Θα περιμένω την ολοκλήρωση της επερχόμενης Photovision (για την οποία εύχομαι τη μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία που μπορεί να καταγράψει μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της συγκυρίας) και εν συνεχεία θα προχωρήσω με το δικό μου πλάνο, οι λεπτομέρειες του οποίου (πού, πώς, πότε κ.ο.κ.) ασφαλώς δεν είναι της παρούσης. Αυτό που θέλω με ένταση να υπογραμμίσω είναι πως σταθερά θα εδράζεται πάνω σε αυτές τις δύο συγκεκριμένες θέσεις – πυλώνες.
Διατηρώ το μυαλό μου ανοιχτό και είμαι έτοιμος να προσφέρω το χέρι μου σε όποιον άλλο φορέα του χώρου επιθυμεί να το κρατήσει (η τρέχουσα ηγεσία του ΣΕΚΑΦ έχει ήδη διαδηλώσει σχετική πρόθεση).
Τα υπόλοιπα στον καιρό τους.
Το παραπάνω κείμενο αποτελεί επικαιροποιημένη εκδοχή του editorial που δημοσιεύτηκε στο Professional 91.
- Φωτό: Mengliu Di
