O Γιάννης Σιμιτόπουλος, από τη Θεσσαλονίκη, μας απέστειλε μια σειρά εντυπωσιακών εικόνων. Η ματιά του Γιάννη είναι «ανοιχτή» (κυριολεκτικά και μεταφορικά) με πλάνα τοπίου, αστικού και φυσικού, που εμπεριέχουν όμως και ένα –μεγαλύτερο ή μικρότερο κάθε φορά– ανθρώπινο στοιχείο.
Η πρώτη του λήψη (φωτό επάνω) είναι θελτική στο μάτι, τόσο χάρη στα σύννεφα στον ουρανό και τον αντικατοπτρισμό τους στο νερό, όσο και χάρη στα πρόσθετα στοιχεία που υπάρχουν στον ορίζοντα, φυσικό και «κατασκευασμένο». Πολύ καλή και «βολική» η ύπαρξη του κυκλικού παφλασμού από κάποιο μόλις ριγμένο μικρό αντικείμενο και η αξιοποίησή του στην εικόνα, με σωστή θέση σε αυτή. Το έντονο κοντράστ της εικόνας είναι ενδιαφέρον, αλλά οριακό για κίνδυνο απώλειας λεπτομερειών. Σίγουρα θα χρειαστεί μεγάλη προσοχή σε ενδεχόμενη εκτύπωση της εικόνας αυτής.
Γιάννης Σιμιτόπουλος
Κλασική αλλά σωστή και επιτυχημένη απόδοση αστικού τοπίου. Όλες οι επιλογές του φωτογράφου μας βρίσκουν σύμφωνους: το ασπρόμαυρο, η ασύμμετρη θέση του ώστε να αναδειχθεί ακόμη περισσότερο το δρομάκι μέσω της προοπτικής και φυσικά όχι απλώς η ανθρώπινη παρουσία στην εικόνα, αλλά και η άριστη θέση της σε σχέση με το τοπίο και τη μηχανή. Σωστή και η επιλογή καταγραφής ελαφριάς κίνησης (αδιάφορο αν ήταν συνειδητή ή τυχαία, καθώς δεν μπορεί ο φωτογράφος πάντα να μαντέψει την ταχύτητα κίνησης του κάθε ξεχωριστού ανθρωπου!). Ίσως ελαφρά ενοχλητική να είναι η παρουσία της τέντας, αλλά σε τέτοια μέρη είναι δύσκολο να περιμένει κανείς ότι θα τα βρει όλα όπως ακριβώς τα θέλει.
Γιάννης Σιμιτόπουλος
Η «ανθρώπινη θάλασσα», όπως ο ίδιος ο φωτογράφος ονομάζει την εικόνα αυτή, είναι μια εικόνα που αρχικά φαντάζει συνηθισμένη, ωστόσο είναι ιδιαίτερα προσεγμένη τόσο ως προς τη σύνθεση όσο και ως προς το περιεχόμενο και την τελική απόδοση. Η θέση της μηχανής είναι η σωστή ώστε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις διαγωνίους που δημιουργούνται από την παραλία, τη θάλασσα και τον ορίζοντα, ενώ και η «κατανομή» των ανθρώπων είναι σωστή, ώστε να δίνει την αίσθηση του πλήθους αλλά και να βοηθάει τον θεατή να ξεχωρίσει τουλάχιστον ότι χαρακτηρίζει τους περισσότερους από τους παρόντες. Η σέπια επιλογή δίνει στην εικόνα μια νοσταλγική αίσθηση, που ταιριάζει και στο τοπίο και στο ανθρώπινο στοιχείο του.
1Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: PHOTONET 170
