Know How Τεχνικές

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΥΠΕΡΕΥΡΥΓΩΝΙΟ ΦΑΚΟ

Aν χρησιμοποιηθεί σωστά, προσφέρει πολύ δυναμικό αποτέλεσμα!

Ο υπερευρυγώνιος (με αυτό το χαρακτηρισμό ορίζω τους φακούς κάτω από 20mm στο full frame) είναι ένας από τους πιο δύσκολους φακούς που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος. Είναι δύσκολος, γιατί τείνει να παραμορφώνει και χρειάζεται μεγάλο βαθμό εξοικείωσης για να τον δουλέψει κάποιος σωστά.

Η πεποίθηση ότι παίρνω έναν υπερευρυγώνιο “για να χωρέσω τα πάντα στο κάδρο φωτογραφίζοντας από μέση απόσταση” είναι λανθασμένη. Ο υπερυρυγώνιος δεν χρειάζεται μεγάλη απόσταση από το θέμα. Αντίθετα, εκείνο που πρέπει να κάνει ο φωτογράφος είναι να πλησιάσει όσο μπορεί περισσότερο, και να χρησιμοποιήσει την τάση του φακού για παραμόρφωση προς όφελός του.

Επειδή λόγω σχεδίασης ο συγκεκριμένος τύπος φακού οδηγεί σε σύγκλιση περισσότερες νοητές ευθείες, σε περίπτωση που χρησιμοποιηθεί σωστά δίνει πολύ δυναμικό αποτέλεσμα. Δοκιμάστε να τραβήξετε ανθρώπους από κοντινή απόσταση και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Με τους υπερυρυγώνιους φακούς, και με δεδομένο ότι πλησιάζουμε το θέμα μας σε απόσταση εκατοστών, είναι πολύ βασικό να πειραματιζόμαστε με τις γωνίες και τα επίπεδα. Επίπεδο ίδιο με εκείνο του ματιού; Μάλλον αδιάφορο! Επίπεδο πολύ χαμηλότερο ή πολύ υψηλότερο από εκείνο του ματιού; Εδώ αρχίζει να έχει ενδιαφέρον το πράγμα. Πλάγιο κάδρο; Ένας καλός τρόπος να ενισχύσει ακόμα περισσότερο τη δυναμική, όπως επίσης και η κατάλληλη επιλογή γωνίας.

Η φωτογραφία του άρθρου έγινε σε μια βόλτα στο Γκάζι με έναν Canon EF 16-35mm f/4L IS USM. Περπατούσα δίπλα στη μάντρα της Τεχνόπολις, και τα κάγκελα ξεκινούσαν περίπου από το ύψος των ματιών μου. Ήταν εύκολο να φωτογραφίσω γιατί δε χρειάστηκε να σκύψω. Έστρεψα τη μηχανή προς τα πάνω, φρόντισα να έχω ένα κάδρο ισορροπημένο γεωμετρικά, χρησιμοποίησα f/5.6 και πλησίασα περίπου στα 30cm από το σημείο εστίασης. Χωρίς να κροπάρω επί της ουσίας -απλά ένα ελαφρύ straighten- έκανα τις βασικές διορθώσεις στο Camera RAW 8.4 και μερικές ακόμα στο Photoshop.