Ξεκίνησα το επάγγελμα του φωτορεπόρτερ το 1961, σε ένα από τα μεγαλύτερα φωτογραφικά πρακτορεία εκείνης της εποχής την “Ένωση”. Στην αρχή το έκανα περισσότερο για να ευχαριστήσω τη μητέρα μου, η οποία δεν ήθελε να φύγω και πάλι στο εξωτερικό, μετά από έξι χρόνια απουσίας μου στις ΗΠΑ και Βραζιλία.
Σε αυτό το σημείο έκανα μια συμφωνία με τον υπεύθυνο της Ένωσης Κλεισθένη Δασκαλάκο, να μένω μια εβδομάδα και να πει στην μητέρα μου ότι δεν κάνω γι’ αυτή τη δουλειά – έτσι πίστευα ότι μπορούσα να φύγω κάπως με περισσότερο ελαφριά την καρδιά μου και με περισσότερη ανακούφιση…
Με την πρώτη εμφάνιση μιας ασπρόμαυρης φωτογραφίας στο σκοτεινό θάλαμο, μαγεύτηκα και παράλληλα αισθάνθηκα μέσα μου ένα δυνατό “ΚΛΙΚ” το οποίο έγινε η αιτία να της αφοσιωθώ ολόψυχα 40 και πλέον χρόνια. Στην “Ένωση” εργάστηκα μέχρι τις 31 Αυγούστου 1964 και ασχολήθηκα με καθημερινά ρεπορτάζ και διάφορες καμπάνιες εφημερίδων και περιοδικών.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1964 μου πρότειναν να συνεργαστώ με το Associated Press, με ένα συμβόλαιο ενός έτους – τελικά παρέμεινα μέχρι τα τέλη του 1998! Όλα αυτά τα χρόνια ταξίδεψα αμέτρητες φορές σ’ ολόκληρο τον κόσμο για να καλύψω γεγονότα ευχάριστα μα και (τα περισσότερα) δυσάρεστα, που στάθηκαν σταθμός στην ιστορία του 20ου αιώνα.
Το επάγγελμα του φωτορεπόρτερ, όπως γνωρίζετε, είναι δύσκολο και ριψοκίνδυνο και ακόμη και σήμερα με ακολουθούν οι εικόνες φρίκης των πολέμων που έζησα: κάποιες ριπές ενός αυτόματου όπλου πάνω από το κεφάλι μου, μια νάρκη που από τύχη δεν την πάτησα, τα βλήματα που “τραγουδούσαν” δίπλα μου και σε απόσταση αναπνοής.
Ίσως για αυτό πολλοί με αποκαλούν “πολεμικό ανταποκριτή” – εγώ πιστεύω και πάντα λέω ότι η “ταυτότητα του φωτορεπόρτερ” τα λέει όλα, γιατί πρέπει να καλύπτεις τα πάντα.
Παράδειγμα: τη μια μέρα καλύπτεις βασιλικούς γάμους, συναντήσεις Πρωθυπουργών, ξένους και Έλληνες διάσημους καλλιτέχνες, την βραδιά της 17ης Νοεμβρίου του 1973 το Πολυτεχνείο, και την άλλη μέρα βρίσκεσαι στην πρώτη γραμμή του πολέμου, σε σεισμούς, πλημμύρες και πολλά άλλα γεγονότα – όλα αυτά πρέπει να τα κάνει ο φωτορεπόρτερ!
Χαρακτηριστικά ο Louis D. Boccardi, Πρόεδρος και Διευθυντής του Associated Press για πολλά χρόνια στην Νέα Υόρκη, αναφέρει ότι ο “Sarris” (έτσι με αποκαλούσαν) “στάθηκε ένας ολόκληρος Μύθος, γνωστός και ως “One man band” (Άνθρωπος Ορχήστρα) για την δεξιοτεχνία του και γιατί κάτω από αντίξοες συνθήκες και χωρίς τη σύγχρονη τεχνολογία, είχε το θάρρος και το κουράγιο να φέρει σε πέρας δύσκολες αποστολές”.
Οι βραβεύσεις από το εξωτερικό και Ελλάδα είναι αρκετές και συμβάλουν στις απέραντες αναμνήσεις των 40 χρόνων της δουλειάς μου.
Ακολουθεί μια ενδεικτική επιλογή εικόνων μου!
Για όλη την παραπάνω πορεία του, ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας συμπεριλήφθηκε στα φετινά τιμώμενα πρόσωπα του 10ου Photonet Special Day!
Έκθεση φωτογραφίας του Αριστοτέλη Σαρρηκώστα στη Βούλα
Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 ετών από τα γεγονότα του Πολυτεχνείoυ στις 17 Νοεμβρίου 1973, ο Δήμος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης διοργανώνει έκθεση ιστορικών φωτογραφιών του διεθνούς φήμης φωτορεπόρτερ. Οι φωτογραφίες του μοναδικού φωτορεπόρτερ που ήταν παρών το βράδυ των γεγονότων του Πολυτεχνείου φιλοξενούνται ακριβώς μισό αιώνα μετά (1973 – 2023) στην αίθουσα “Ιωνία” (Λεωφ. Κ. Καραμανλή 18, Βούλα) από σήμερα Τετάρτη 15 Νοεμβρίου μέχρι και την Τετάρτη 22 Νοεμβρίου. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη. Λεπτομέρειες για την έκθεση θα βρείτεμε ένα κλικ εδώ!
Συζήτηση για το Φωτορεπορτάζ με το Θανάση Σταυράκη
Θυμίζουμε πως αμέσως μετά την τελετή απονομής των πλακετών στις φετινές τιμώμενες προσωπικότητες του Photonet Special Day (2μμ – 3μμ) θα ακολουθήσει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που θα πραγματοποιηθεί μεταξύ του Αριστοτέλη Σαρρηκώστα και του Θανάση Σταυράκη (Associated Press Chief Photographer για Ελλάδα, Κύπρο, Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία | Ιδρυτής και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Athens Photo World) με θέμα “Το φωτορεπορτάζ τότε & τώρα”. Μην τη χάσετε!
