Όλοι και όλες (ανα)γνωρίζουμε πόσο κρίσιμη παράμετρος σε ένα πορτρέτο είναι τα μάτια! Όταν καταγράφονται κλειστά, μισόκλειστα …αλλήθωρα κοκ, η λήψη μας πετάγεται στον κάλαθο των αχρήστων αυθωρεί και παραχρήμα αφού τίποτα δεν μπορεί να τη διασώσει. Πώς προλαμβάνεται το …κακό;
Ο Dan Eitreim είναι επαγγελματίας φωτογράφος στη Νότια Καλιφόρνια για πάνω από 20 χρόνια. Η φιλοσοφία του ως προς την εκμάθηση της φωτογραφίας είναι πως αυτή είναι ιδιαίτερα εύκολη αν γνωρίζετε “συγκεκριμένες και δοκιμασμένες στην πράξη στρατηγικές”.
Σε άρθρο του στο Picture Correct εξηγεί τι μπορούμε να κάνουμε για να διευκολύνουμε τόσο τη δική μας ζωή όσο και αυτή των μοντέλων μας, ξεκινώντας από το προφανές: ποια είναι η φωτιστική πηγή που χρησιμοποιούμε σε λήψεις αυτής της κατηγορίας.
Φωτό: Alexandru Zdrobău
Όταν το φως έρχεται από το πίσω μέρος, το πρόσωπο είναι στη σκιά, και χωρίς άμεσο φωτισμό. Αποτέλεσμα; Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί (πολύ απλά…) να το “στραβώσει” αναγκάζοντάς το να κλείσει τα μάτια του.
Τι γίνεται ωστόσο, όταν θέλουμε ένα πιο συμβατικό μοτίβο φωτισμού, με το φως να προέρχεται από μπροστά ή από το πλάι; Ιδού μερικές συμβουλές!
Ήλιος και φυσικό φως
Γνωρίζουμε ότι το φως από τον ήλιο είναι πιο όμορφο όσο πιο κοντά φτάνει αυτός στο βασίλεμα. Το σκληρό λευκό του μεσημεριού αποκτά μια ωραία χρυσή λάμψη την ώρα του λυκόφωτος κι έτσι το φως δεν είναι μόνο πιο ωραίο για να το βλέπουμε (και να το απαθανατίσουμε) αλλά και για να βλέπουμε εμείς οι ίδιοι (-ες) καλύτερα!
Ορισμένα πρόσωπα, είναι σχεδόν αδύνατο να κοιτάξουν προς τον ήλιο. Έχουν υπερβολικά ευαίσθητα μάτια για να υποστούν αυτή τη διαδικασία. Δεν ξέρω γιατί, αλλά για κάποιο λόγο οι άνθρωποι με μάτια γαλάζιας, ανοιχτοπράσινης ή άλλης αντίστοιχης απόχρωσης έχουν μεγαλύτερη δυσανεξία στο ηλιακό φως. Τι μπορεί να γίνει με αυτούς;
Ως φωτογράφοι, συνηθίζουμε να μετράμε ως το τρία πριν επιχειρήσουμε μια λήψη, προκειμένου να προετοιμάσουμε το μοντέλα μας να χαμογελάσουν, να πάρουν τη σωστή πόζα κοκ. Προετοιμάστε τα να στηθούν όπως ακριβώς επιθυμείτε και προτού τραβήξετε ζητήστε τους να κλείσουν τα μάτια τους!
Μετρήστε ως το τρία και μετά ζητήστε τους να ανοίξουν τα μάτια τους και να σας προσφέρουν το πιο ζεστό χαμόγελό τους. Έτσι τα μάτια τους θα παραμείνουν ανοιχτά (και εκτεθειμένα στο ενοχλητικό φως) για ένα μόνο δευτερόλεπτο περίπου, οπότε το τελικό αποτέλεσμα της λήψης έχει πολύ αυξημένες πιθανότητες να βγει απολύτως φυσικό!
Η παραπάνω διαδικασία αυτονόητα απαιτεί εξάσκηση για να εφαρμοστεί με επιτυχία. Όσοι (-ες) φωτογραφιζόμενοι (-ες) ωστόσο αφιερώσουν τον απαραίτητο χρόνο για να προσαρμοστούν σε αυτή, θα βοηθήσουν όχι μόνο τους ίδιους (-ες) αλλά και όλους τους φωτογράφους με τους οποίους θα κληθούν να συνεργαστούν στο μέλλον.
Φωτό: Ludvig Wiese
Φλας
Ορισμένα μάτια δεν είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στο φυσικό φως, ωστόσο δεν ανέχονται με τίποτα το φλας. Η προφανής λύση είναι να …μην χρησιμοποιήσετε φλας σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά φυσικά υπάρχουν φορές που απαιτείται οπωσδήποτε ένα – τι δεν κάνετε σε αυτές τις περιπτώσεις; Μην στοχεύετε το φλας απευθείας στο πρόσωπο. Χρησιμοποιείστε ανακλώμενη φλασιά (bounce flash)! Ακόμα κι αν είστε κάπου έξω, χωρίς ένα …ταβάνι να μπορεί να σας βοηθήσει, αναζητήστε τριγύρω κάποιο τοίχο – ακόμα και η πλαϊνή πλευρά ενός φορτηγού θα κάνει τη δουλειά! Απλά προσέξτε να μην χρησιμοποιήσετε χρωματιστό τοίχο γιατί αυτό θα φέρει μια αντίστοιχη απόχρωση στη φωτογραφία σας.
Μια άλλη ιδέα είναι να χρησιμοποιήσετε έναν ανακλαστήρα. Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να στείλετε (και μάλιστα στεοχευμένα) περισσότερο φως στο θέμα σας και ίσως έτσι να μην χρειάζεστε τελικά καν φλας. Ο ανακλαστήρας μπορεί να είναι και το έσχατο καταφύγιό σας αν δεν μπορείτε να βρείτε τίποτα άλλο τριγύρω ως ανακλώμενη επιφάνεια για τη φλασιά σας!
- Φωτό στην κορυφή της σελίδας: Henrikke Due
