CSC Δοκιμές

TEST: OLYMPUS OM-D E-M1

Mε μοναδικό χαρακτήρα.

Χάρη στην εργονομία, την άριστη ποιότητα κατασκευής, το τέλειο EVF και τις μικρές φυσικές διαστάσεις, η Olympus OMD EM1 εντυπωσιάζει από την πρώτη στιγμή.

Όλα αυτά τα χρόνια έχουν περάσει από τα χέρια μου εκατοντάδες μηχανές. Ως συντάκτης ήμουν υποχρεωμένος να επικεντρωθώ στα τεχνικά χαρακτηριστικά και στις επιμέρους λειτουργίες κάθε μοντέλου, προκειμένου να μεταφέρω τα εκάστοτε συμπεράσματά μου. Παράλληλα όμως, συνεχίζω να είμαι επαγγελματίας φωτογράφος. Είμαι κυρίως αυτό. Ως φωτογράφος, λοιπόν, έχω αναπτύξει και ένα πρόσθετο κριτήριο εκτίμησης, αυτό της αίσθησης που σου δίνει η μηχανή. Είναι πραγματικά δύσκολο να το περιγράψω και αυτός είναι ο λόγος που συνήθως δε στέκομαι σε αυτή, ωστόσο όλοι εμείς οι επαγγελματίες του χώρου -οι περισσότεροι τουλάχιστον- έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση με τον εξοπλισμό μας. Αυτή απορρέει από την αίσθηση πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη λήψη. Σου “κάθεται” καλά η μηχανή σε μια πρώτη ματιά; Σε βολεύει στο “πιάσιμό” της; Ταιριάζει στο χέρι σου; Ανταποκρίνεται στο μάτι σου τη στιγμή που φωτογραφίζεις; Ακολουθεί τον τρόπο σκέψης σου; Σου δημιουργεί το “θέλω να την ξαναπιάσω και φωτογραφήσω πάλι” αμέσως μόλις τελειώσεις μια λήψη; Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα σάς βοηθούν να συγκλίνετε προς αυτή την ξεχωριστή σχέση ενός φωτογράφου με τον εξοπλισμό του, μια σχέση που δεν έχει να κάνει με το κόστος ή την απόδοση της μηχανής, αφού εν τέλει όλα εξαρτώνται από τον φωτογράφο και όχι από το μέσο που χρησιμοποιεί. Όλο αυτό το διάστημα που ασχολούμαι με τις δοκιμές νέων μηχανών, υπήρξαν ελάχιστα μοντέλα που μου ενέπνευσαν έναν αυθορμητισμό και μια ευχάριστη διάθεση κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης – και όχι μόνο. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Προφανώς δε διακατέχομαι από απολογητική διάθεση (ακόμα τουλάχιστον), απλά όταν πήρα στα χέρια μου την Olympus OM-D E-M1, και πειραματίστηκα μαζί της επί σειρά ημερών, μου δημιούργησε αυτό ακριβώς το συναίσθημα! Olympus OM-D E-M1Γράφοντας το άρθρο της δοκιμής αρκετές μέρες μετά, έχω κατασταλάξει με σιγουριά στο ότι η μηχανή με ενθουσίασε σε μεγάλο βαθμό. Τη λάτρεψα γι’ αυτό που είναι και όχι γι’ αυτό που θα ήθελα να είναι. Μπορεί να μην πρόκειται για την καλύτερη μηχανή του κόσμου, με την στενή έννοια του όρου “καλύτερη”, μου έδωσε όμως την ευκαιρία να σκεφθώ και να λειτουργήσω με αμιγώς φωτογραφική διάθεση και αυτό -πιστέψτε με- είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό από την απόδοση των επιμέρους λειτουργιών. Είναι σίγουρο πως υπάρχουν αρκετά σημεία πάνω στα οποία μπορώ να στηρίξω μια αρνητική κριτική και λειτουργίες που θα ήθελα να είναι διαφορετικές, στην τελική όμως δεν μπορώ να αμφισβητήσω την ικανότητά της να δίνει πολύ όμορφες εικόνες και, το σημαντικότερο, να σε εμπνέει να φωτογραφίζεις ξανά και ξανά. Με όσα αναφέρω κινδυνεύω να χαρακτηριστώ μη -αντικειμενικός, και ως εκ τούτου προχωράω άμεσα στην τεκμηρίωση των λεγομένων μου. Τι είναι λοιπόν η E-M1; Είναι η ναυαρχίδα των compact system μηχανών της Olympus, ένα μοντέλο που σχεδιάστηκε όχι μόνο για να πάρει …κεφάλι από την OM-D E-M5 αλλά και για να αποτελέσει το εξελικτικό στάδιο του συστήματος E και τη διάδοχό της Ε-5, που όπως φαίνεται είναι η τελευταία DSLR της εταιρίας. 

Olympus OM-D E-M1: sample photo

Εξαιρετικοί τόνοι δέρματος σε μια εικόνα απευθείας από τη μηχανή.

Γνωρίζω από πρώτο χέρι τα προτερήματα και της αδυναμίες του αισθητήρα των 4/3 και έχω την ικανότητα να διακρίνω την εξέλιξή του στο πέρασμα του χρόνου. Κάποια πράγματα άλλαξαν πολύ, κάποια λιγότερο, σε γενικές γραμμές όμως η απόδοσή του έχει βελτιωθεί. Μέχρι ενός σημείου, η εξέλιξη του αισθητήρα των 4/3 συμβάδιζε με το Micro 4/3. Από τη στιγμή όμως που το ενδιαφέρον για το σύστημα Ε ατόνησε, ήταν λογικό η πλάστιγγα -σε ό,τι αφορά στην ποιότητα εικόνας- να γείρει εμφανώς υπέρ των mirrorless μοντέλων. Μια μηχανή “2 σε 1” λοιπόν, που απευθύνεται όχι μόνο σε ενθουσιώδεις χρήστες CSC μηχανών αλλά και στους απαιτητικούς χρήστες της E-5 (και άλλων φθηνότερων μοντέλων του συστήματος E) που αναζητούν το εξελικτικό βήμα και το μέσο να εκμεταλλευτούν τους φακούς Ε, πάνω στους  οποίους έχουν ενδεχομένως επενδύσει ένα αξιοσέβαστο ποσό. Η Olympus πράγματι δημιούργησε το MMF-3, έναν αντάπτορα υψηλής ανθεκτικότητας που επιτρέπει στην E-M1 να δέχεται τους φακούς τους συστήματος E. Το κακό είναι ότι, σε ό,τι με αφορά, δεν είχα στη διάθεσή μου το συγκεκριμένο αντάπτορα και έτσι δεν μπορώ να εκφέρω προσωπική άποψη για το πώς συμπεριφέρονται οι φακοί Ε πάνω στην Ε-Μ1. Αυτό ήταν μια σημαντική παράλειψη καθώς ξεπερνάει τα όρια της απλής συμβατότητας και επεκτείνεται σε μια από τις νέες δυνατότητες της μηχανής. Η δυνατότητα αφορά στην ενσωμάτωση συστήματος phase detection στον αισθητήρα της E-M1, παράλληλα με το υφιστάμενο contrast detection. To phase detection αξιοποιείται από τους φακούς του συστήματος των 4/3 και όχι από εκείνους του Micro 4/3. Η μόνη περίπτωση που το phase detection ενεργοποιείται με φακούς Micro 4/3 είναι κατά τη λειτουργία του focus tracking. Συνεπώς δεν μπορώ παρά να αρκεστώ σε αυτά που δηλώνει η εταιρία για το MMF-3, ότι δηλαδή αποτελεί ιδανική επιλογή για τους φακούς των σειρών Pro και Top Pro του 4/3. Η σχεδίαση της μηχανής μου άρεσε πάρα πολύ και η ποιότητα κατασκευής σχεδόν με εντυπωσίασε. Κινείται στα επίπεδα των E-3 και E-5 και σου δημιουργεί αίσθηση αυξημένης αντοχής. Με το πρώτο πιάσιμο της μηχανής νιώθεις το μεταλλικό σκελετό (κράμα μαγνησίου) αλλά και το αυξημένο βάρος του σώματος που αυτός συνεπάγεται, γεγονός μάλλον πρωτόγνωρο για όλους όσοι έχουν συνηθίσει στις ελαφρύτερες mirrorless μηχανές. Πάρα το βάρος της όμως, η Ε-Μ1 δεν κουράζει καθόλου το χέρι, είναι απόλυτα ισορροπημένη, σε προδιαθέτει να την κρατάς για μεγάλο χρονικό διάστημα και αυτό οφείλεται εν μέρει στην άριστα σχεδιασμένη βαθιά λαβή της, η οποία επιτρέπει στην παλάμη σχεδόν να αγκαλιάζει το σώμα και να …βεντουζάρει πάνω του. Ακόμα εντυπωσιακότερη -με κέρδισε από την πρώτη στιγμή- είναι η κατανομή των επιμέρους πλήκτρων και η εργονομία που προσφέρουν.