Ενδιαφέρουν

ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

Ο νεαρός σκύλος Μόκος διηγείται την ζωή του και μας αποκαλύπτει όσα διδάχτηκε κατά τη διάρκειά της…

Η 4η Οκτωβρίου εορτάστηκε ως Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων για πρώτη φορά το 1931, σε ένα συνέδριο περιβαλλοντιστών στη Φλωρεντία, ως ένας τρόπος για την ευαισθητοποίηση του κοινού και των ειδικών για τα υπό εξαφάνιση ζώα. Από τότε, η γιορτή διευρύνθηκε και περιλαμβάνει όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου.

Με αφορμή τη φετινή επέτειο, δημοσιεύουμε ένα κείμενο που λάβαμε από την Κλεοπάτρα Καρφή, φοιτήτρια Κτηνιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Ιασίου.

Στο κείμενο αυτό, αφηγητής είναι ένας μικρός σκύλος, που ακούει στο όνομα Μόκος  – αυτή είναι η ιστορία του:

Στις 7/7/2015 είδα για πρώτη φορά την μαμά μου. Ερωτευτήκαμε αμέσως! Εγώ είμαι Ρουμάνος. Από το Ιάσιο για την ακρίβεια. Εκείνη Ελληνίδα – δεν είχε κανένα σχετικό πρόβλημα, μα ούτε και γω: δεν έχει σημασία για μας η καταγωγή…

Είχα αρκετά προβλήματα υγείας, τα οποία έφυγαν με τον καιρό. Το μόνο που με πιάνει, τώρα πια, είναι ένας βήχας, που και που, λόγω της χρόνιας βρογχοπνευμονίας που έχω. Στη Ρουμανία, που γεννήθηκα, το χειμώνα έχει πολύ – πολύ κρύο. Όχι σαν εκεί, στην Ελλάδα: -20, -30°C!

Δεν θυμάμαι τι συνέβη σε μένα όταν γεννήθηκα. Αν με παράτησαν ή όχι και πώς βρέθηκα στο δρόμο. Αλλά, όταν πήγαμε σπίτι, ήμουν κύριος στη μαμά. Ήθελα να της κάνω εντύπωση, αν και η μοίρα είχε ήδη αποφασίσει. Αρχικά βέβαια, έγινε μια προσπάθεια υιοθεσίας: με είδε μια κυριούλα  – η μαμά τής είχε πει πως είμαι μια μίξη από τεριέ και κάτι άλλο, που δε θυμάμαι πάλι, και αυτή ξίνισε μόλις με είδε. Είχα βέβαια και κάτι σημάδια στο σώμα μου, που μάλλον δεν της άρεσαν. Anyway, με κράτησε τελικά η μαμά! Τώρα πια μένουμε μαζί και πάμε μαζί παντού. Ταξιδεύουμε συχνά: έχω πάει σε πολλά μέρη (και στο εξωτερικό!) και περνάω πολύ καλά.

Έχω όμως κάτι που δε με αφήνει να ησυχάσω: τους φίλους μου…

Ξέρω πως είναι να ζεις στο δρόμο, στο κρύο, στη ζέστη, στη βροχή, κάτω από τα αμάξια… Nα τρως μόνο ψωμί (που μ’ αρέσει πολύ, ακόμα και τώρα, δε λέω… αλλά δε μου δίνει τα απαραίτητα για να ζήσω).
Σκέπτομαι όλα αυτά τα ζωάκια που είναι παρατημένα στο δρόμο και στενοχωριέμαι!

Θέλω να δείξω σε όλους πως εγώ, ένα σκυλί του δρόμου (δε ξέρω η μαμά αν έβγαλε φωτογραφίες με μένα, όταν με βρήκε, ήμουν πολύ χάλια) μπορεί να τα καταφέρει, με τη βοήθεια ανθρώπων, ΚΑΙ να γίνω ο καλύτερος φίλος τους…

Υπάρχουν πολλοί φίλοι, εκεί έξω, που αξίζουν πολλά και έχουν χάσει πολλά. Πολλοί από αυτούς τους φίλους, έχασαν τη ζωή τους στο δρόμο. Το έχω δει να συμβαίνει μπροστά μου, σίγουρα και συ θα το έχεις δει… Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Είναι πολλά που δε καταλαβαίνω για τους ανθρώπους… Τι περίεργοι!

Το άλλο; Είναι μερικοί που δίνουν κάτι χάρτινα και αγοράζουν, λέει, τους φίλους μου. Αλλά αυτοί οι φίλοι δεν ήταν ποτέ στο δρόμο. Είναι ράτσας λέει… Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, αλλά εκείνοι, ενώ φαίνονται καθαροί και περιποιημένοι, είναι μέσα σε κλουβιά.

Είχα κουβεντιάσει, μια φορά, με ένα τέτοιο σκυλί “ράτσας”: μου είχε μιλήσει, με λυγμούς, για τη μάνα του και το πόσο ταλαιπωρημένη ήταν. Πέθανε στη γέννα, αμέσως μόλις βγήκε αυτός… Θυμόταν χέρια να τον πιάνουν, αίματα, ακαθαρσίες, κλουβιά, ουρλιαχτά από άλλα  σκυλάκια – γείτονες… Δεν ξέρω τι να πω – κι εγω έχω περάσει δύσκολα, άλλα αυτό με τη μάνα του με σημάδεψε… Είμαι αγόρι εγώ, δεν ξέρω από πόνο γέννας. Επίσης δεν ξέρω πώς είναι να σε βιάζουν, κάθε λίγο και λιγάκι, και μετά να σου παίρνουν το παιδί, για να το πουλήσουν λέει σε ανθρώπους… Μα να μας πουλάνε; Πώς γίνεται αυτό;

Έχω ακούσει από τη μαμά πως ο κόσμος αυτός είναι πολύ κακός… Το ήξερα κι εγω, αλλά κάπου βαθειά μέσα μου και μέσα της, ζει η ελπίδα. Η μαμά λέει να πιστεύουμε σε αυτήν την ελπίδα: πως ο κόσμος θα αλλάξει και δεν θα υπάρχει αδικία και εκμετάλλευση για μας, τους πιο αδύναμους, είτε είμαστε σκυλιά, είτε άνθρωποι σαν και εσάς…

Εγώ έμαθα να ξαναεμπιστεύομαι. Έμαθα πως η ελπίδα, όχι, δε πεθαίνει τελευταία, αλλά δεν πεθαίνει καθόλου και ποτέ! Αν σώθηκα εγώ, μπορούν και άλλοι φίλοι.

Η μαμά λέει πως δε γίνεται να σώσουμε όλα τα ζώα, και ότι ο κόσμος δεν θα αλλάξει άμα σώσουμε ένα ακόμα σκυλί.

Όμως εγώ της λέω πως για το ένα αυτό σκυλί ο κόσμος θα αλλάξει  – και είμαι σίγουρος γι΄αυτό…

Ευχαριστώ, 

ΜΟΚΟΣ

Μπορεί να είναι εικόνα χάρτης και κείμενο


Photonet Newsletter
Kάθε Τρίτη & Πέμπτη όλα τα φωτογραφικά νέα δωρεάν!

   



Aρθρογράφος

Κωνσταντίνος Φλώρος

Στην Νexus Publications AΕ από το 1998, είναι σήμερα ο Διευθυντής Εκδόσεων της εταιρίας. Mέλος της EISA (Expert Imaging and Sound Association) από το 2003. Μέλος της Ένω­σης Συντακτών Περιοδικού-Ηλεκτρονικού Tύπου (EΣΠΗΤ) και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (ΙFJ) από το 2005.

Θέλετε να σας ενημερώνουμε προσωπικά;