Η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας σε σχετική ανακοίνωσή της τονίζει:
Ο Πάνος ανήκε στη γενιά των φωτορεπόρτερ που άλλαξαν ριζικά το χώρο του φωτορεπορτάζ. Με “φρέσκες” ιδέες, σύγχρονη ματιά και ήθος έβαλαν τα θεμέλια για τη δημιουργία αυτού που αποκαλούμε “σύγχρονο Ελληνικό φωτορεπορτάζ”. Ιδρυτικό μέλος του “θρυλικού” φωτο-ειδησεογραφικού πρακτορείου “Ζ PRESS” και συνεργάτης της “Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας” και του περιοδικού “Έψιλον”. Οξυδερκής, ευαίσθητος και ανθρωποκεντρικός, με ιδιαίτερη ματιά και χιούμορ ενέπνευσε και επηρέασε τους νεότερους φωτορεπόρτερ. Εκφράζουμε τα βαθιά συλλυπητήριά μας στην οικογένεια και τους οικείους του. Θα είναι πάντα κοντά μας.”
Συνάδελφοι και φίλοι του μίλησαν για εκείνον στην Ντίνα Δασκαλοπούλου, στα πλαίσια ενός άρθρου της Εφημερίδας των Συντακτών. Σταχυολογούμε ορισμένα από τα λόγια τους:
- Νίκος Πηλός (φωτορεπόρτερ): «Γνωριστήκαμε το 1988, ήμασταν κι οι δυο πολύ νέοι. Βρεθήκαμε στη “Βραδυνή” και αργότερα, όταν έκλεισε η “Γραμμή”, απολυθήκαμε και οι δύο και γίναμε free lancers και ας πούμε “ανταγωνιστές”. Είναι ο φωτογράφος που μου έχει ρίξει τις περισσότερες τάπες. Είναι ο μόνος που ξέρω που δεν έχει κρατήσει ούτε μία από τις δημοσιεύσεις του γιατί ήξερε πολύ καλά ότι στη δουλειά που κάνουμε είσαι διάσημος για μία μέρα. Επομένως, συναγωνιζόμασταν για την καλύτερη εικόνα, ήταν ευγενής άμιλλα. Στη συνέχεια δουλέψαμε μαζί πάνω από 10 χρόνια στο “Εψιλον” της “Ελευθεροτυπίας”. Πάντα στο αμάξι του στις αποστολές υπήρχε μια θέση για οποιονδήποτε τη χρειαζόταν».
- Φώτης Απέργης (Διευθυντής μουσικών σταθμών της ΕΡΤ, στο παρελθόν αρχισυντάκτης του «7», του πολιτιστικού περιοδικού της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας»): «Θεωρούσα τον εαυτό μου φίλο του και νομίζω το ίδιο θα έλεγε κι εκείνος <…> Καλλιεργημένος, γελαστός, με πολύ χιούμορ, ο Πάνος αγαπούσε τη φωτογραφία και γενικότερα την Τέχνη. Αισθανόμουν ότι ήμασταν δυο άνθρωποι που αγαπούσαμε το ίδιο αντικείμενο μέσα από τη δημοσιογραφία. Πάντα καμαρώναμε τις φωτογραφίες του, χαιρόμασταν ακόμα και το να κουβεντιάζουμε ένα θέμα. Οι φωτογραφίες του ήταν μερακλήδικες και ανθρώπινες».
- Μιχάλης Καραγιάννης (μέλος του Δ.Σ. της ΕΦΕ): «Ο Πάνος ανήκε σε μια γενιά που έφερε καινούργιο αέρα. Ηταν ευρύτερα μορφωμένοι, άλλαξαν τελείως το φωτορεπορτάζ. Το Ζήτα ήταν ένα εξαιρετικά ποιοτικό πρακτορείο, ήταν ιδιαίτερη η ματιά τους και πολύ σύγχρονη. Με εμάς τους λίγο νεότερους ήταν ένας εξαιρετικός συνάδελφος – μας άνοιξαν τον δρόμο και τα μάτια».
- Δημήτρης Μεσσήνης (φωτορεπόρτερ & συνιδρυτής του Πρακτορείου Ζήτα): «Ηταν ένα αξιολάτρευτο παιδί, ένας πολύ γλυκός άνθρωπος. Πήγαμε με ένα Λάντα από την Αθήνα non stop στο Ντιγιαρμπακίρ και μετά γυρίσαμε στα σύνορα μ ε το Ιράκ (σ.σ.: στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου) όπου μέναμε σε ένα τρισάθλιο ξενοδοχείο που πέφτανε οι κατσαρίδες από το ταβάνι. Ηταν πολύ δουλευταράς ο Πάνος, δραστήριος, χωνόταν, δούλευε, ψαχνόταν».
Ο δημοσιογράφος Πάρις Καρβουνόπουλος, “μαθητής” του εκλιπόντος κατά δική του παραδοχή, σημειώνει σχετικά στο militaire.gr:
- “Κανένας ρεπόρτερ, όσο καλή πένα κι αν διαθέτει, δεν μπορεί να συναγωνιστεί έναν καλό φωτορεπόρτερ… Είχα την τεράστια τύχη, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 80, να βρεθώ ως «κουτάβι» της δημοσιογραφίας σε μερικούς από τους μεγαλύτερους φωτορεπόρτερ των αθηναϊκών εφημερίδων…Τύχη και ευλογία, γιατί απ’ αυτούς έμαθα δημοσιογραφία… Ο δικός μου δάσκαλος δεν υπάρχει πια. Ο Πάνος Πετρόπουλος «έφυγε»… Στην «παλιά» ΒΡΑΔΥΝΗ, στα υπέροχα -γιατί ήταν πραγματικά δημοσιογραφικά- γραφεία της Πειραιώς, γνώρισα τον Πάνο Πετρόπουλο. «Ψάρακας» στη δημοσιογραφία, είχα το προνόμιο να βγαίνω μαζί του για θέματα… Με το θρυλικό του «Mini Cooper», από τα κανονικά ,τα «ορίτζιναλ», όχι αυτά τα «νεο-πλουτα» που κυκλοφορούν.Από τον Πάνο έμαθα, από την πρώτη στιγμή, το σεβασμό στη δουλειά του άλλου. Έμαθα να μην είμαι «εξυπνάκιας» δημοσιογράφος, γιατί όταν μου έφερνε τις φωτογραφίες του θέματος που μαζί είχαμε πάει, έβλεπα όσα δεν είχα δει στο ρεπορτάζ… Μυαλό σε άλλο επίπεδο, ματιά διεισδυτική όχι μόνο πίσω από το φακό και πάνω απ΄ όλα ανθρωπιά παντού… Στη δουλειά και στη ζωή… Χιούμορ αξεπέραστο… Η «παλιά» Βραδυνή έκλεισε, οι δρόμοι μας χώρισαν και οι επαφές μας περιορίστηκαν σε σπάνιες ανταλλαγές μηνυμάτων. Μια φορά τον είδα στο θρυλικό μπαράκι που άνοιξε στην Φωκίονος Νέγρη…Ήταν το μεράκι του, που το εκπλήρωσε μόλις άφησε τις φωτογραφικές μηχανές στην άκρη… Πάντα έμενα στην υπόσχεση «θα ρθω από το μαγαζί» και τώρα καταλαβαίνω ότι οι αναβολές για να δεις κάποιον που εκτιμάς και αγαπάς δεν είναι απεριόριστες…”
Ο δημοσιογράφος και φίλος του Κώστας Καναβούρης ανέφερε σε ανάρτησή του στο Facebook, μεταξύ άλλων τα εξής:
- “Από τους πιο οξυδερκείς φωτορεπόρτερ που πέρασαν από αυτό το ευλογημένο επάγγελμα. Ευαίσθητος και ανθρωποκεντρικός ως εκεί που δεν παίρνει (και δεν παίρνει άλλο πια…), είχε χαρίσει στην «Ελευθεροτυπία» κάποιες σπάνιες αποτυπώσεις αλήθειας για τον βίο μας, γιατί ο αγαπημένος μας Πάνος, δεν βασιζόταν απλώς στα μάτια του. «Δεν μπορείς να βασιστείς στα μάτια σου όταν η φαντασία σου δεν είναι εστιασμένη», έλεγε ο Μαρκ Τουέιν. Αυτό ακριβώς διέθετε ο Πάνος: απέραντη φαντασία, εστιασμένη στις λαχτάρες, τους καημούς και τους έρωτες των ανθρώπων.”
- Φωτό: από το efsyn.gr
