Camera

MΟΛΙΣ ΕΙΔΑΜΕ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ STAR WARS!

Οι (spoiler free ασφαλώς) εντυπώσεις μας από την 9η ταινία της σειράς “Τhe Rise of Skywalker”!

42(!) χρόνια μετά το in media res επεισόδιο …4 του 1977 (A New Hope) μπορείτε από σήμερα να παρακολουθήσετε στους κινηματογράφους όλης της Ελλάδας το πώς ολοκληρώνεται η ιστορία μιας οικογένειας που άλλαξε “πολύ καιρό πριν” τη μοίρα ενός γαλαξία “πολύ – πολύ μακριά” από το δικό μας. Εμείς το κάναμε ήδη!

Περνάω άμεσα από το πρώτο πληθυντικό στο πρώτο ενικό πρόσωπο, γιατί οφείλω να εξηγήσω ευθύς εξαρχής το λόγο για τον οποίο προκρίθηκα εγώ, από ολόκληρο το επιτελείο των συνεργατών του Photonet, προκειμένου να σχολιάσω την ταινία, την οποία είδα πριν λίγες ώρες σε μια από τις πρώτες προβολές της στη Ελλάδα: ΔΕΝ είμαι die-hard fan τoυ Star Wars! Δεν γνωρίζω απέξω κι ανακατωτά όλα τα στοιχεία ενός σύμπαντος που από τη γέννησή του μέχρι σήμερα διαρκώς επεκτείνεται σε πολλαπλά μέτωπα (σινεμά, τηλεόραση, διαφήμιση, θεματικά πάρκα, φυσικά και ηλεκτρονικά παιχνίδια κοκ). Δεν έχω δει από 456 φορές κάθε μια από τις προηγούμενες 8 ταινίες. Δεν τις είδα καν παιδί, αλλά ενήλικος – κυρίως, δε, από περιέργεια να δω …περί τίνος πρόκειται τέλος πάντων!

Το αν τα παραπάνω στοιχεία με καθιστούν πιο αμερόληπτο κριτή της κατακλείδας της σειράς ή απλώς …άσχετο με το (προφανές ή κρυφό) νόημά της θα το αποφασίσετε όλοι (-ες) εσείς που θα αναλάβετε (με δική σας ευθύνη!) να διαβάσετε τις παρακάτω σειρές.

Ιδού λοιπόν τι αποκόμισα, παρακολουθώντας τα 141 λεπτά της ταινίας Star Wars: Τhe Rise of Skywalker, αμέσως μετά την έξοδό μου από την αίθουσα:

Ξεκινώ, απαντώντας στη βασική ερώτηση: «Ήταν καλή ταινία;». Απάντηση: «Φυσικά! Αξίζει και με το παραπάνω». Ο πολύπειρος σκηνοθέτης J.J. Abrams προσπάθησε, και κατά τη γνώμη μου πέτυχε, να ικανοποιήσει ένα μεγάλο μέρος του κοινού. Ήταν σαν να είχε μπροστά του μια λίστα με σκηνές και στοιχεία που έπρεπε οπωσδήποτε να συμπεριληφθούν στην ταινία και να τσέκαρε κουτάκια! Χαρακτήρες από την παλιά τριλογία; Τσεκ! Μάχες με φωτόσπαθα και διαστημόπλοια; Τσεκ! Ένταση; Τσεκ! Ανατροπές; Τσεκ! Χαλαρές ή/και αστείες στιγμές; Τσεκ! Deathstar; Τσεκ! (δεν είναι σπόιλερ: απλά τσεκ-άρετε το τρέιλερ στο τέλος του άρθρου!).

Φάνηκε λοιπόν ότι στο σενάριο δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα (με την συμμετοχή έμπειρων συγγραφέων) – είναι εμφανές επίσης πως εισακούστηκαν και πολλές από τις φωνές των φανατικών οπαδών του σύμπαντος του Star Wars που ξεσηκώθηκαν κυρίως μετά το The Last Jedi. Παρακολούθησα την ταινία σε μια αίθουσα πλημμυρισμένη από fans και από τις αντιδράσεις τους διαπίστωσα ότι …ενέκριναν! Η σκηνοθεσία επίσης έτυχε αποδοχής. Αρκετές ήταν οι φορές που υπήρξαν χειροκροτήματα: σε μια μάχη ή στην εμφάνιση ενός χαρακτήρα λ.χ. – ακόμα και σε σημεία που εγώ ως “απλός” (και όχι “γνώστης”) θεατής …δεν καταλάβαινα το λόγο!

Η ταινία γενικά ήταν σκοτεινή. Το καλό και πάλι απέναντι στο κακό. Και μάλιστα ποιο(ς) κακό(ς): η σκοτεινή ψυχή της αυτοκρατορίας, ο ίδιος ο Palpatine επιστρέφει. Αυτό σημαίνει ότι οι ήρωές μας διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο. Το γεγονός ότι, παρόλα αυτά, τα χιουμοριστικά στοιχεία υπάρχουν και μάλιστα είναι αριστοτεχνικά δεμένα με τη σοβαρότητα της κατάστασης είναι ευπρόσδεκτο – και μάλιστα δεν επηρεάζει καθόλου το συμπαγές τελικό αποτέλεσμα. Οι προηγούμενες ταινίες συνδέονται πολύ αρμονικά με τα όσα συμβαίνουν εδώ. Επίσης υπάρχει ένα βαθύτερο χτίσιμο και δέσιμο παλιών και νέων χαρακτήρων.

Από τις ερμηνείες θα ξεχώριζα με μεγάλη διαφορά αυτή του Adam Driver ως Kylo Ren. Από το The Force Awakens, ήταν ξεκάθαρο πως δημιουργήθηκε για να παίξει το ρόλο του αντί-Vader, ένα task πολύ δύσκολο εξαρχής. Μετά από δύο ταινίες, βλέπουμε επιτέλους το χτίσιμο του χαρακτήρα αυτού να αποδίδει καρπούς.

Ο ρυθμός, για μια μεγάλη σε διάρκεια ταινία, ήταν εξαιρετικός. Το film αποτέλεσε (τουλάχιστον στα δικά μου μάτια) ένα λούνα παρκ από συναισθήματα: ένταση, στεναχώρια, χαρά, απογοήτευση, χιούμορ, πόρωση… το ένα διαδεχόταν το άλλο. Θα μπορούσα κάλλιστα να το ξαναδώ από την αρχή, μόνο και μόνο για τις επικές στιγμές του, υπό τη μουσική υπόκρουση των πασίγνωστων themes του John Williams.

Με κίνδυνο να λοιδορηθώ από fans αλλά και επαγγελματίες κριτικούς, εκτιμώ πως το Τhe Rise of Skywalker διεκδικεί επάξια μια θέση στις τρεις κορυφαίες ολόκληρης της σειράς των ταινιών Star Wars.

 






Aρθρογράφος

Νίκος Κατσουλώτος

Διδάκτορας Ψηφιακών Τεχνών, με ειδίκευση στο cinemagraph (Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου) και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στις Εφαρμοσμένες Τέχνες, με θέμα την πολιτική αφίσα (Ακαδημία Τεχνών του Νόβι Σαντ). Είναι Πτυχιούχος Γραφιστικής από το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής και συνεργάτης της Νexus Publications AE από το 2009, ως graphic designer και αρθρογράφος. Έχει συγγράψει τα βιβλία "Photoshop ...απλά!" και "Cinemagraph" που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις μας. Από το 2019 είναι contributing writer στην "ΗuffPost Greece" και συνεργάτης της "Εφημερίδας των Συντακτών". Από το Φεβρουάριο έως τον Ιούνιο του 2022 εργάστηκε ως Εκπαιδευτής στο Τμήμα «Γραφιστική Εντύπου και Ηλεκτρονικών Μέσων» του Δημοσίου ΙΕΚ Αμπελοκήπων. Από τον Οκτώβριο του 2022, διδάσκει στο Τμήμα Ψηφιακών Μέσων και Επικοινωνίας του Ιονίου Πανεπιστημίου.