Από τις εκδόσεις Ευρασία κυκλοφορεί το νέο φωτογραφικό λεύκωμα του Βασίλη Κολτούκη που συγκροτείται από 43 αναλογικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες, τραβηγμένες στη Βουδαπέστη πριν μία εικοσαετία, κατά τους δύο πρώτους μήνες του 2003.
Στο σχετικό δελτίο τύπου που λάβαμε, διαβάζουμε τα εξής: “ο Κολτούκης πεζοπορεί εν είδει ημερολογιογράφου στην πόλη, σε δρόμους, πλατείες, δημόσιους χώρους, σε μια πόλη χιονισμένη, σχεδόν εκτυφλωτικά λευκή και, με τον φωτογραφικό του φακό, το κατάδικό του μάτι, βιογραφεί, καρέ-καρέ, κάθε φορά την πόλη από την αρχή, δίνοντάς της φωνή, κατοχυρώνοντας, βέβαια, και τη φωνή των «από κάτω», των άγνωστων σε εμάς κατοίκων, που χάρη στον Κολτούκη αποκτούν λόγο. Δεν αναπαριστά, δεν εξεικονίζει απλώς, υπογράφει το δικό του πρωτόκολλο συγκινήσεων. Την πόλη του(ς) οι άνθρωποί της την κατοικούν, την περπατούν, άλλοτε περαστικοί, άλλοτε ιστάμενοι, συνήθως μόνοι, συχνά ερωτευμένοι. Τι, άραγε, αυτοί οι άνθρωποι κουβαλούν, ποια είναι τα όνειρά τους, οι πόθοι και τα πάθη τους, ποια τραύματα ρυθμίζουν τον βηματισμό τους, σπασμένα παιχνίδια πιθανόν στα χέρια της Ιστορίας. Και την πόλη τους, αυτή που με τα βήματά τους γράφουν, σαν ο καθείς το δικό του κείμενο να συνθέτει, υπό το βλέμμα του φωτογράφου, με ποια αισθήματα τους φιλοδωρεί, με ποιο υλικό για το τι υπήρξε, τι υπάρχει, τι θα μπορούσε να υπάρξει τούς σφραγίζει, συχνά με μερική έλλειψη ευκρίνειας, άξια ενός ρεαλισμού ποιητικού. Κι αν «φωτογραφία είναι το φως που σε τυφλώνει», πώς το αγγελικό και μαύρο φως του Κολτούκη στο βιβλίο του ενσελιδισμένο, συστήνει και συνιστά μια ελεγεία της μνήμης, αλλά και 43 κεράκια αναμμένα στην ψίχα της μεταλαβιάς του μέλλοντος; Η αναλλοίωτη λαχτάρα του βλέμματος του Κολτούκη, με τις φωτογραφίες του «στενογραφίες του χρόνου», συγχρόνως «φυλαχτά για τους δύσκολους καιρούς», δεν διαχειρίζεται τη μνήμη ούτε ως φιλόξενο καταφύγιο ούτε ως φιλόξενο κοιμητήριο. Πρόκειται για το βλέμμα εκείνο που μέσα από τις αποχρώσεις του μαυρόασπρου, ενός κόσμου γεμάτου εύγλωττες σιωπές που αποκτούν φωνή στο φιλμ και γίνονται πληθυντικές, συγκροτεί πλευρές της αυτοσυνειδησίας μιας πόλης, αλλά και της φωτογραφίας της ίδιας. Τίποτα το ανθρώπινο δεν είναι ξένο στον Κολτούκη. Λοιπόν, το παρελθόν είναι, άραγε, κεκτημένο ή ερωτηματικό; Και πώς η φωτογραφία, «προσπαθεί μ’ ένα κλικ δευτερολέπτου» να «κλειδώσει» το μη ορατό «στις μνήμες των ανθρώπων», όπως ο Κολτούκης στο ποίημά του «Φωτογραφία», που τρόπον τινά προλογίζει το βιβλίο του, αναρωτιέται. Και μας ρωτά.”
- Διαστάσεις βιβλίου: 31×28 cm
- Σελίδες: 64
- Τιμή: 23€
Μini CV
Ο Βασίλης Κολτούκης γεννήθηκε στην Άρτα. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Παρίσι. Η συνάντηση που είχε εκεί με τον Γάλλο φωτογράφο Edouard Boubat ήταν καθοριστική για να αφοσιωθεί στην τέχνη της φωτογραφίας. Έχει ταξιδέψει σε περισσότερες από 70 χώρες και φωτογραφίζει περίπου 30 χρόνια, κυρίως σε ασπρόμαυρο αρνητικό φιλμ. Πλούσιος σε ιστορίες από τα ταξίδια του και ελεύθερος όσο ένας μοναχικός άνθρωπος που είναι παράλληλα δέσμιος όλων και κανενός. Εργάστηκε ως καθηγητής Γαλλικών, ραδιοφωνικός παραγωγός και ηχολήπτης. Έχει ασχοληεί με την ποίηση, την χαρακτική, τα collages, την επιμέλεια και το σχεδιασμό βιβλίων. Πραγματοποίησε 11 ατομικές εκθέσεις κι έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι φωτογραφίες του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά και βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές σσυλλογές. Έχει εκδώσει 11 φωτογραφικά λευκώματα και δύο ποιητικές συλλογές. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
