Portfolios & λευκώματα

ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΟΡΑΜΑ

Μια (φωτογραφική – και όχι μόνο) περιπέτεια που οδήγησε σε μια σειρά από δύσκολες τεχνικά και ενδιαφέρουσες αισθητικά λήψεις!

Αρκετά χρόνια πριν, ζητήθηκε από τον καλό φίλο και συνεργάτη του περιοδικού Ηλία Καψάλη να φωτογραφίσει το υλικό ενός Μουσείου Φυσικής Ιστορίας. Το θεώρησε φωτογραφική πρόκληση και το έκανε ευχαρίστως τρεις φορές, με φιλμ αρνητικό, θετικό (slide) και 6Χ4,5 θετικό. Το αποτέλεσμα άρεσε ιδιαίτερα τόσο στους ιδιοκτήτες του μουσείου όσο και σε εκείνον. Του δώρισαν μερικά κομμάτια από το υλικό του μουσείου – και με αυτή την αφορμή ξεκίνησε μια νέα φωτογραφική περιπέτεια, που θα μοιραστεί μαζί σας στα πλαίσια αυτού του άρθρου.

Ας δούμε τι μας μεταφέρει ο ίδιος!


Στη συσκευασία που μετέφερα τα παραπάνω αντικείμενα, παρατήρησα ότι υπήρχαν πολλά πολύ μικρά κομματάκια – τρίμματα. Τα έβαλα στο στερεοσκόπιο που χρησιμοποιώ στην εργασία μου -η δουλειά μου είναι τα ηλεκτρονικά- και η εικόνα τους ήταν καταπληκτική. Προσπάθησα να τα φωτογραφίσω αλλά ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Αγόρασα ειδικό προσαρμογέα, που αντικαθιστά το προσοφθάλμιο του στερεοσκοπίου και συνδέεται με άλλο προσαρμογέα Τ2, βιδωτό σε DSLR φωτογραφική μηχανή. Το είδωλο που έβλεπα ήταν αρκετά μεγάλο και έδειχνε πολύ αφύσικο. Σχεδίασα και έφτιαξα σε τόρνο άλλη βάση για το προσοφθάλμιο, πολύ πιο κοντή: περίπου στο 1/3 του αρχικού. Το είδωλο έπαιρνε καμπύλη μορφή. Επιπλέον επειδή χρησιμοποίησα το ένα κανάλι του στερεοσκοπίου χάθηκε το βασικό πλεονέκτημα του στερεοσκοπίου, που είναι το βάθος της εικόνας. Η μέθοδος αυτή δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Κατά την γνώμη μου, χρειαζόταν συνδυασμός πρισμάτων που θα έπαιρνε εικόνα από τα δύο προσοφθάλμια και έχοντας κοινή έξοδο προς μία φωτογραφική μηχανή, θα απέδιδε το βάθος που χαρακτηρίζει το όργανο αυτό.

Αχάτης

Πολύ φθηνή λύση είναι το USB μικροσκόπιο, αλλά η ανάλυσή του είναι πολύ μικρή  (0.3megapixel). Στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στο Εργαστήριο Βιοιατρικής Οπτικής και Εφαρμοσμένης Βιοφυσικής χρησιμοποιούν έναν τηλεκεντρικό φακό για τα πειράματά τους. Πολύ ακριβό είδος. Ο φακός αυτός εστιάζει στα 25 έως 30cm και η άρμοσή του είναι βιδωτή (cmount). Τοποθετείται σε ειδική βιντεοκάμερα όπου η απόσταση φακού-αισθητήρα είναι περίπου 1 cm. Έκανα αρκετές δοκιμές στο χώρο τους, που ευγενώς μου παραχωρήθηκε (στο σημείο αυτό, θέλω θερμά να ευχαριστήσω τον αναπληρωτή καθηγητή Κωνσταντίνο Πολιτόπουλο και την συνεργάτιδά του κ. Ελένη Αλεξανδράτου για την ανοχή τους να βρίσκομαι στο εργαστήριό τους τόσες ώρες) αλλά εγώ ήθελα να φωτογραφίσω με DSLR μηχανή.

Βιοιατρικό Εργαστήριο Ε.Μ.Π.

Έτσι έκανα πάλι αλλαγή πορείας, πάντα με σκοπό να εκμεταλλευτώ τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά του φακού με άλλο τρόπο. Στη συνέχεια σχεδίασα (και υλοποίησα σε τόρνο) άλλο εσωτερικό δαχτυλίδι για να πετύχω ο φακός αυτός να πλησιάσει μέχρις ότου να μην εμποδίζει τον καθρέπτη της DSLR. Χωρίς converter 2Χ, ο φακός δεν εστιάζει σε τέτοια μηχανή. Αυτός ο συνδυασμός μείωσε την απόσταση εστίασης από το αντικείμενο στα 6cm. Το πλεονέκτημα του φακού χάθηκε. Είχε όμως καλύτερο αποτέλεσμα από την προηγούμενη μέθοδο. Ψάχνοντας για άλλο τρόπο χρήσης του φακού αυτού, αφαίρεσα τους φακούς εστίασης και zoom από μία compact μηχανή NIKON, αφήνοντας μόνο το μηχανισμό του διαφράγματος και της πίσω εστίασης. Στη θέση τους, με μια άλλη κατασκευή, τοποθέτησα βιδωτό δαχτυλίδι cmount. Στις λίγες δοκιμές που πρόλαβα να κάνω, το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό. Η μηχανή εστίαζε και ρύθμιζε φωτεινότητα αυτόματα. Ο μηχανισμός φακού της μηχανής δεν άντεξε το βάρος του τηλεκεντρικού φακού και με τις κινήσεις που έκανε η μηχανή πίσω-μπρος κατά την εκκίνηση και το σταμάτημα …έσπασε. Κακοτυχία!

Μαλαχίτης

Απέμεινε ο πιο γνωστός τρόπος: τα ext tubes. Χρησιμοποίησα ένα παλιό stand εκτύπωσης φωτογραφιών από αρνητικό φιλμ. Στη θέση του προβολέα έβαλα μια κεφαλή τριπόδου για να μπορεί η φωτογραφική μηχανή να κινείται ελεύθερα. Πάνω στην κεφαλή, στήριξα την φωτογραφική μηχανή. Στη θέση του φακού, πάλι με ιδιαίτερο τρόπο στήριξης, χρησιμοποίησα ένα δαχτυλίδι 25 mm και το φακό του stand SCHNEIDER-KREUZNACH 1:4,5/50, με διάφραγμα από 4,6 έως 16. Για τις λήψεις χρησιμοποίησα το διάφραγμα 8. Ήταν ένας καλός συνδυασμός. Χρησιμοποίησα μία CANON 300D για τις πολλές δοκιμές και μια 60D τελικά. Με τις ίδιες ρυθμίσεις, πολλές φορές η 300D είχε πιο πιστή απόδοση αποχρώσεων. Για φωτισμό χρησιμοποίησα ένα πλαίσιο από ταινία RGB LED ψυχρού λευκού φωτός. Τα LED’s ήταν τυλιγμένα με ματ πλαστικό από φάκελο αρχειοθέτησης, τροφοδοτούμενα με 9volts. Με 12volts ο φωτισμός είναι πολύ δυνατός.

  • Συμπέρασμα-σύσταση: Χρησιμοποιείστε τα εργαλεία αυτά με τρόπο που ορίζει ο σκοπός που φτιάχτηκαν!

Έχω κρατήσει φωτογραφίες από όλες τις μεθόδους, γιατί -ανάλογα με το βάθος του αντικειμένου- ο κάθε τρόπος είχε κάποιο ποσοστό επιτυχίας. Τα δείγματα αυτά είναι πολύ μικρά, εμβαδού 1cm2 έως 2cm2.

Για να σας παροτρύνω να γνωρίσετε σχήματα, χρώματα και αποχρώσεις ξεχωριστές, φωτογράφισα μερικά κομμάτια -κανονικού μεγέθους- από τη μικρή συλλογή μου και το Μουσείο του ΕΚΠΑ (Ορυκτολογικό και Πετρολογίας) τα οποία βλέπετε να πλαισιώνουν το άρθρο.

Εδώ θέλω ιδιαιτέρως να ευχαριστήσω τον καθηγητή και τ. διευθυντή του μουσείου κ. Αθανάσιο Κατερινόπουλο που μου επέτρεψε να φωτογραφίσω και να δημοσιεύσω τα φθορίζοντα και φωσφορίζοντα κομμάτια. Να σημειωθεί πως η φωτογράφιση στο μουσείο έγινε με το υλικό μέσα στη βιτρίνα.

Με όλα τα παραπάνω στοιχεία, θέλω να σας αποτρέψω από το να παιδευτείτε όπως εγώ αν επιθυμείτε να επιχειρήσετε ανάλογα τολμήματα – αλλά φυσικά δεν μπορώ να επιβάλλω σε κανένα τίποτα. Μπορείτε πάντα να επιχειρήσετε τις δικές διαδρομές!


Photonet Newsletter
Kάθε Τρίτη & Πέμπτη όλα τα φωτογραφικά νέα δωρεάν!

   



Aρθρογράφος

Κωνσταντίνος Φλώρος

Στην Νexus Publications AΕ από το 1998, είναι σήμερα ο Διευθυντής Εκδόσεων της εταιρίας. Mέλος της EISA (Expert Imaging and Sound Association) από το 2003. Μέλος της Ένω­σης Συντακτών Περιοδικού-Ηλεκτρονικού Tύπου (EΣΠΗΤ) και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (ΙFJ) από το 2005.

Θέλετε να σας ενημερώνουμε προσωπικά;