Μία όμορφη και ενδιαφέρουσα περιήγηση σε κοντινή απόσταση από τη Θεσσαλονίκη είναι αυτή στην προστατευόμενη περιοχή στο Δέλτα Αξιού – Λουδία – Αλιάκμονα στην οποία και συναντώνται τρεις νομοί μέσω των νερών τους (της Θεσσαλονίκης, της Ημαθίας και της Πιερίας). Όλες τις εποχές του χρόνου, η φύση εκεί συνθέτει όμορφα και ενδιαφέροντα «κάδρα» τα οποία δίνουν εξαιρετική ευκαιρία για διαφορετική φωτογραφική προσέγγιση.
Εξίσου όμως θα σας ικανοποιήσει και μία απλή βόλτα για παρατήρηση του τοπίου, μακριά από την πόλη. Aν την επισκεφτείτε κατά τη διάρκεια του χειμώνα θα έχετε την ευκαιρία να δείτε μεγάλες συγκεντρώσεις υδρόβιων πουλιών και αρπακτικών στις εκβολές των ποταμών, καθώς περνούν αυτές τις κρύες μέρες στην προστασία του Αξιού, ενώ την άνοιξη και το καλοκαίρι στα σκιερά μέρη θα δείτε κοπάδια αλόγων να ξεκουράζονται. Τους φθινοπωρινούς μήνες θα βρείτε τις συγκεντρώσεις των αποδημητικών πουλιών στην λιμνοθάλασσα του Καλοχωρίου.
Η φύση σε αυτό το όμορφο μέρος έχει τους δικούς της ρυθμούς και επαναλήψεις που δεν επηρεάζονται ούτε από την παρουσία του ανθρώπου στην περιοχή, με τους ψαράδες και τις καλύβες τους να αποτελούν μία μικρή αλλά άκρως ενδιαφέρουσα κοινότητα. Αυτός ακριβώς ήταν και ο λόγος που ήθελα να κάνω το συγκεκριμένο φωτογραφικό ταξίδι, επιλέγοντας τη χειμερινή εκδοχή του θέματος και πραγματοποιώντας το ένα ακριβώς χρόνο πριν: το Δεκέμβριο του 2017.
Όπως πάντα, πριν από κάθε φωτογραφικό μου ταξίδι, ξεκινώ έναν προσεχτικό σχεδιασμό για το μέρος που θα επισκεφθώ. Ο σχεδιασμός αυτός αφορά τη χρονική περίοδο, τον καιρό και τις συνθήκες φωτισμού που ενδέχεται να συναντήσω, τις όποιες εναλλακτικές επιλογές σε περίπτωση που κάτι δεν «κυλήσει» όπως έχω υπολογίσει, και τέλος την ανάλογη ρύθμιση του εξοπλισμού μου.
Μια ιδιαιτερότητα αυτής της αποστολής ήταν ότι εξαρχής είχα την ιδέα να δοκιμάσω κάτι που είχα αρκετό καιρό στο μυαλό μου όσον αφορά τον εξοπλισμό και θεώρησα πως τώρα θα μου δινόταν η κατάλληλη ευκαιρία. Άφησα λοιπόν στη βαλίτσα μου τον επαγγελματικό εξοπλισμό (και με τον όρο επαγγελματικό εννοώ την FullFrame φωτογραφική μηχανή και τους φακούς της) και πήρα μαζί μόνο την bridge camera με ενσωματωμένο φακό 24mm – 600mm f2.4/4 και το droneμου με φακό 28mm f2.2.
Όπως γίνεται αμέσως αντιληπτό, και οι δύο φωτογραφικές μου ήταν με αισθητήρα από μία ίντσα και λιγότερο. Ο σκοπός της επιλογής μου αυτής ήταν απλός. Να απευθυνθώ στο μεγαλύτερο μέρος του φωτογραφικού κόσμου, δηλαδή τον ερασιτέχνη φωτογράφο, και να εξηγήσω ότι δεν χρειάζεται απαραιτήτως επαγγελματικός εξοπλισμός, ακριβές μηχανές μεγάλων αισθητήρων και σούπερ φωτεινοί φακοί για να καταφέρει κάποιος ένα ωραίο αποτέλεσμα και άκρως δημοσιεύσιμο. Με τεχνική, σωστές φωτομετρήσεις και κάποια μικρά φωτογραφικά «κόλπα» όταν το φως ή οι συνθήκες δεν είναι και οι καλύτερες, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι εξαιρετικό και ο φωτογράφος να γυρίσει ευχαριστημένος από την κάθε εξόρμησή του.
Οι μέρες που φωτογράφισα στην περιοχή, ήταν οι πρώτες του Δεκεμβρίου. Αν και η πρόβλεψη ήταν για καλό καιρό με κάποιες τοπικές νεφώσεις, ο καιρός δεν μου έκανε το χατίρι και από τις τρεις ημέρες τις δύο ήταν αρκετά συννεφιασμένος και με δυνατό αέρα. Δεν χρειάζεται να εξηγήσω σε κάποιον φωτογράφο τι σημαίνει φωτογραφικό θέμα χωρίς φως (θα πούμε παρακάτω «κόλπα» για τέτοιες συνθήκες) οπότε συνεχίζω στα προβλήματα που αντιμετώπισα κυρίως λόγω τον δυνατών συνθηκών του αέρα (7 μποφόρ). Αφενός όλη η πανίδα στο Δέλτα του Αξιού προτίμησε να κουρνιάσει κάπου ήρεμα και μακριά από αυτό τον χαμό του καιρού (και επίσης μακριά από τον φωτογραφικό μου φακό) και αφετέρου η έλλειψη δραστηριότητας από τους ψαράδες στην περιοχή των ψαροκάλυβων του Δέλτα, καθώς ο δυνατός αέρας δεν τους άφηνε να ανοιχτούν στον κόλπο, ήταν άκρως κατασταλτικοί παράγοντες για καλές λήψεις. Ήταν ωστόσο ευκαιρία να μιλήσω και να γνωριστώ με τους ανθρώπους εκεί, οι οποίοι ήταν πολύ φιλικοί και μου εξήγησαν σχετικά με την εργασία τους στο Δέλτα του Αξιού, τις εποχές και τι μπορώ να συναντήσω από χλωρίδα και πανίδα. Με βοήθησαν προτείνοντας μου μέρη και μονοπάτια που από μόνος μου θα ήταν δύσκολο να βρω καθώς και με προειδοποίησαν για τα μέρη που ο ποταμός είχε πλημυρίσει μονοπάτια και δρόμους με λάσπη. Ακόμα και με τζιπ στάθηκε αδύνατο να ακολουθήσω κάποιες διαδρομές όπως για παράδειγμα στο νησί της Αφροδίτης.
Τις πρώτες δύο μέρες λοιπόν και αφού ο ήλιος δεν ήταν παρών, ξεκίνησα με κάποια «σφιχτά» κάδρα προσπαθώντας να «ξεγελάσω» την έλλειψη φωτός στις εικόνες μου. Η χρήση τηλεφακού ήταν επιβεβλημένη και ευτυχώς η θεματολογία εκεί στις ψαροκαλύβες είναι αρκετή (αν και πολύ «φλύαρη» οπότε χρειάστηκα αρκετή ώρα για να εντοπίσω σωστά καρέ). Φωτογραφίζοντας μέσα στο φυσικό υγρό στοιχείο, η υπομονή και η παρατήρηση είναι δύο βασικές αρετές που πρέπει να διαθέτει ο φωτογράφος. Ένα μικρό tipπου μου έμαθε ο φίλος και δάσκαλος φωτογράφος Βαγγέλης Δελέγκος και μου φάνηκε αρκετά χρήσιμο στη φωτογράφιση των διαφόρων πτηνών, ήταν η προεστίαση σε σημεία που προέβλεπα στην πορεία του εκάστοτε πτηνού, λίγο ανεβασμένα ISO λόγω συννεφιάς και διάφραγμα γύρω στο 5.6 – 6.3. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι φωτογραφίες των πουλιών να είναι σχεδόν πάντα σωστά νεταρισμένες και χωρίς αποτύπωση κίνησης, δίνοντας μου εξαιρετικά ευκρινείς εικόνες.
- Βασικό: μην ξεχάσετε να επαναφέρετε τη μηχανή σας στο Auto–Focus mode αμέσως μετά από τέτοιες λήψεις!
Την τελευταία μέρα η τάξη ευτυχώς αποκαταστάθηκε, ο αέρας «έπεσε» και ο ήλιος έκανε την εμφάνισή του έστω και με μικρά διαλλείματα, δίνοντας μου την ευκαιρία για παιχνίδι με το φως, με τη φωτογραφική μηχανή καθώς και με εναέριες λήψεις με το drone. Εδώ αξίζει να αναφέρω ότι η οπτική ενός Δέλτα από ψηλά είναι μια εικόνα αρκετά μαγική και δεν μπορείς να την αντιληφθείς επίγεια, γι’ αυτό και η προσεχτική χρήση drone μπορεί να δώσει στον φωτογράφο σπάνιες και όμορφες εικόνες.
Με το φως λοιπόν να ξεκινάει νωρίς το χάραμα, είχα την ευκαιρία να απαθανατίσω την ανατολή του ηλίου με τις βάρκες των ψαράδων να ταξιδεύουν στην ήρεμη θάλασσα, παρέα με τους πελεκάνους που τις τριγύριζαν για κάποιο «μεζέ», δώρο από τους ψαράδες. Στη στεριά οι γνωστές ψαροκαλύβες ήταν πλέον φωτισμένες και οι λήψεις από ψηλά μου έδωσαν την προοπτική που ήθελα για να αναδείξω το μέγεθος του χωριού μέσα στο Δέλτα καθώς και την ανθρώπινη παρουσία σε αρμονία και συνεργασία με τη φύση. Στις εικόνες προστέθηκαν αρκετά σμήνη αποδημητικών πτηνών αφού ξεθάρρεψαν και αυτά με την καλοκαιρία και βγήκαν προς αναζήτηση τροφής. Πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι το Δέλτα του Αξιού προστατεύεται από την συνθήκη «Ραμσάρ» και πολλά από τα είδη που βρίσκουν καταφύγιο εκεί είναι σπάνια και απειλούμενα. Γι’ αυτό, σαν επισκέπτες, θα πρέπει να δείξουμε τον αντίστοιχο σεβασμό κατά τις στιγμές της παρουσίας μας στην ευρύτερη περιοχή.
Κλείνοντας αυτό το άρθρο θα ήθελα να αναφέρω πως με την επιλογή μου να αφήσω «πίσω» για την συγκεκριμένη φωτογράφιση τον επαγγελματικό μου εξοπλισμό, αν και στην αρχή ένιωθα λίγο άβολα ή και άγχος, στην πορεία αυτό αποκαταστάθηκε και συγκεντρωμένος πλέον στο θέμα μου, χρησιμοποιώντας σωστή τεχνική και φωτομετρήσεις, κατάφερα να πάρω το αποτέλεσμα που ήθελα χρησιμοποιώντας φωτογραφικές μηχανές με αισθητήρες από μία ίντσα και λιγότερο.
Για όλους τους ερασιτέχνες λοιπόν φωτογράφους εκεί έξω, η μόνη συμβουλή μου πριν από την αγορά του όποιου ακριβού εξοπλισμού, είναι η σωστή εκμάθηση φωτογραφικής τεχνικής και ανεξάντλητες ώρες περπάτημα και φωτογράφισης σε ό,τι μπορεί να βρίσκει ενδιαφέρον να φωτογραφίζει ο καθένας! Όπως λένε πολλοί δάσκαλοι Φωτογραφίας «ο φωτογράφος κάνει τον εξοπλισμό και όχι ο εξοπλισμός τον φωτογράφο». Καλές λήψεις!
Σημειώσεις
- Το κείμενο έχει επιμεληθεί από τον καθηγητή φωτογραφίας, συγγραφέα και αρθρογράφο Βαγγέλη Δελέγκο και τον ευχαριστώ προσωπικά για τις χρήσιμες υποδείξεις του.
- Για τις λήψεις χρησιμοποιήθηκαν:
– Camera: Sony RX10 IV
– Drone: DJI Mavic Pro
– Φίλτρα: Hoya ND & CPL
1Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Photonet τ. 208 – Μπορείτε να το παραγγείλετε εδώ!
