Λίγες μόνο ημέρες μετά την πρώτη συνέντευξη τύπου, ο νέος διευθυντής του Μουσείου Φωτογραφίας, παραχώρησε μια ακόμα ενδιαφέρουσα συνέντευξη (26/3/16), αυτή τη φορά στην Άννα Σκαρλάτου για λογαριασμό της Εφημερίδας των Συντακτών.
Σταχυολογούμε τις πιο σημαντικές από τις απαντήσεις του:
- Υπήρξαν προβλήματα επικοινωνίας-συνεργασίας με τον προηγούμενο διευθυντή του Μουσείου, τον κύριο Βαγγέλη Ιωακειμίδη;
Οταν στην επαγγελματική σου διαδρομή έχεις την ευχαρίστηση να χτίζεις στέρεες φιλίες και συνεργασίες και μάλιστα με πολλούς ανθρώπους που εκτιμάς ιδιαίτερα, αν εμφανιστεί κάποιος που σε εχθρεύεται ανοιχτά, η στατιστική είναι με το μέρος σου, όσο κι αν είναι πιθανό να έχεις κάνει λάθη κι εσύ.
Ο Νεύτωνας έλεγε ότι οι άνθρωποι πρέπει να χτίζουν λιγότερους τοίχους και περισσότερες γέφυρες. Για να χτίσει κανείς γέφυρες, όμως, πρέπει να νιώθει την ανάγκη να μοιράζεται, να συνυπάρχει, να συνδημιουργεί. Δεν ήταν δική μου επιλογή η κακή σχέση με την προηγούμενη διεύθυνση και πιστεύω ότι πλήρωσα ακριβά το τίμημα της γνώμης και της διαφωνίας.
Παρ’ όλα αυτά, όταν βιώνεις επί μακρόν τον αποκλεισμό και την απαξίωση, είναι καλό να διδαχθείς κάτι. Αν κάποτε αναλάβεις θέση ευθύνης, είναι σημαντικό να αποφύγεις τα λάθη που έκανες αλλά και που γνώρισες.
• Ποια είναι η σημερινή κατάσταση του Μουσείου;
Το Μουσείο παραδίδεται σε μια ακατάστατη διοικητικά και οικονομικά συνθήκη, σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για όλους τους φορείς πολιτισμού. Είναι ευθύνη μας να εξομαλυνθεί η δύσκολη συνθήκη και να βαδίσουμε σε μέρες δημιουργικές, προς όφελος της φωτογραφικής κοινότητας και του ευρύτερου κοινού.
• Μπορείτε να μας πείτε για την πολιτική του Μουσείου που θα ακολουθήσετε;
Οταν ξεπεραστούν τα άμεσα προβλήματα θα γίνει φανερό ότι το μέλλον του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης είναι πραγματικά γεμάτο ελπίδα.
Τόσο με την αξιοποίηση των αρχείων που το Μουσείο έχει στη συλλογή του, τον εμπλουτισμό της συλλογής με νέα αρχεία και έργα, την ανασύσταση της σύγχρονης συλλογής που καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, την έρευνα μέσα από εκθέσεις και εκδόσεις γύρω από την ιστορική και σύγχρονη φωτογραφία, την αξιοποίηση του δυναμικού της ελληνικής φωτογραφίας που έχει υψηλότατο δείκτη σπουδών, όσο και με την οργάνωση εκπαιδευτικών δράσεων σε όλες τις βαθμίδες, που μπορούν να βελτιώσουν το οξύ πρόβλημα του οπτικού αναλφαβητισμού.
Το στοίχημα δεν βρίσκεται πλέον μόνο στο να έρθει το κοινό εγγύτερα στα μυστικά της φωτογραφικής τέχνης, αλλά να θωρακιστεί παράλληλα απέναντι στις προκλήσεις της εποχής της εικόνας.
• Στέκομαι στην ανασύσταση της σύγχρονης συλλογής που καταστράφηκε πριν από τέσσερα χρόνια. Θέλετε να μας πείτε, επιγραμματικά, τι συνέβη;
Δεν γνωρίζουμε, ουσιαστικά, παρά μόνο το ίδιο το τραγικό γεγονός που έγινε στις αρχές Μαΐου 2012 και κατέστρεψε σχεδόν δύο χιλιάδες έργα της σύγχρονης συλλογής του Μουσείου. Η προηγούμενη διεύθυνση κράτησε ακόμη και τους φωτογράφους που δώρισαν τα έργα τους στο Μουσείο στη σκιά σχετικά με το τι έγινε. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να αναζητηθούν κάποιες απαντήσεις, χωρίς δαιμονοποιήσεις αλλά ούτε και διάθεση απόκρυψης.
Η πυρκαγιά και η καταστροφή που προκάλεσε λειτουργούν σαν ένα τραύμα ανεπούλωτο μεταξύ του Μουσείου και της κοινότητας των δημιουργών που το στήριξαν. Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να κλείσει αυτό το τραύμα.
Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη εδώ
