Η σημερινή ημέρα, Τρίτη 4 Ιουλίου 2023, δεν θα παραμείνει στη μνήμη ως “άλλη μια μέρα στη δουλειά” για κανένα και καμία από εμάς, τους εργαζόμενους (-ες) στη Νexus Publications AE. Θα χαραχτεί σε αυτή ως η ημέρα που γνωρίσαμε από κοντά (και εν συνεχεία εκτιμήσαμε βαθύτατα – διάβαζε: λατρέψαμε!) τον Ιωάννη Μελισσανίδη.
Ας τα πάρουμε από την αρχή, θυμίζοντάς σας το εξώφυλλο του τελευταίου τεύχους του Photonet:
Στην πλούσια ύλη του, περιλαμβάνεται και ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα στο φωτογράφο Πάνο Ζουλάκη, που περιλαμβάνει συνέντευξή του στη Χριστίνα Καλλιγάννη και επιλεγμένες λήψεις του από το project του που τιτλοφορείται… “Dancing Flour”!
Όπως εξηγεί ο ίδιος ο δημιουργός: “οι λήψεις έγιναν εν μέσω lockdown όταν όλα είχαν «παγώσει»: δουλειές, καθημερινότητα αλλά και οι ζωές μας οι ίδιες κατά κάποιο τρόπο. Αυτό αποτέλεσε για εμένα την αφορμή για δημιουργία, κόντρα στη στασιμότητα. Συγκυριακά λοιπόν, εκείνη την περίοδο, οι χορευτές όπως και ο υπόλοιπος καλλιτεχνικός κόσμος είχαν μπει στον πάγο μιας και όλα τα δρώμενα είχαν ακυρωθεί. Έχοντας δουλέψει αρκετά με χορευτές στο παρελθόν, αποφάσισα να δημιουργήσω μια φωτογραφική σειρά μιας και οι γνωστοί μου ήταν διαθέσιμοι. Στόχος ήταν το να παγιδεύουμε εκείνα τα φευγαλέα δέκατα του δευτερολέπτου, κατά την κορύφωση της καλλιτεχνικής έκφανσης και χορευτικής τελειότητας, σε συνδυασμό με ένα στοιχείο που θα αλληλοεπιδρούσε δυναμικά με τα σώματα, πολλαπλασιάζοντας το οπτικό ενδιαφέρον <…> Στο πρότζεκτ αυτό συμμετείχαν τελικά περίπου 130 καλλιτέχνες – αναφέρω «καλλιτέχνες» διότι ενώ ξεκίνησε μόνο με χορευτές, στην πορεία προστέθηκαν ακροβάτες, αθλητές ενόργανης, εκπρόσωποι πολεμικών τεχνών, τραγουδιστές μέχρι και ηθοποιοί! Ένας συνδυασμός τεχνών, με κοινό στοιχείο την κίνηση και την έκφραση.”
Αποκτώντας το τεύχος είτε στην έντυπη μορφή του είτε ως e-magazine θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο της συνέντευξης και φυσικά να δείτε πολλές ακόμα από τις εξαίρετες λήψεις του project!
Μια από αυτές, ωστόσο, τη βλέπετε ήδη στο εξώφυλλό μας – κι είναι αυτή που απεικονίζει τον κορυφαίο πρωταθλητή μας! Όταν ήρθαμε σε επικοινωνία μαζί του, προκειμένου να συνεννοηθούμε για την αποστολή ορισμένων αντιτύπων για τον ίδιο και το προσωπικό του αρχείο, μας αιφνιδίασε ευχάριστα λέγοντάς μας πως αυτές τις ημέρες βρίσκεται στην Αθήνα και προτιμά να έρθει να τα παραλάβει προσωπικά, όπερ και εγένετο: γύρω στις 2μμ το μεσημέρι, χτύπησε το κουδούνι μας και εμφανίστηκε χαμογελαστός και ευδιάθετος, προσηνής και σεμνός, με μεγάλη όρεξη για χαλαρή κουβέντα επί μιας πληθώρας θεμάτων!
Μιλήσαμε για φωτογραφία (καθώς ξεφύλλιζε το λεύκωμα ΣΠΥΡΟΣ ΜΕΛΕΤΖΗΣ: ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 1923-1991). Για τις πολύχρονες επίπονες προπονήσεις που τον οδήγησαν στις τεράστιες επιτυχίες του και για τη σθεναρή στήριξη της οικογένειάς του (του σταθερού και μόνου “χορηγού του” όπως είπε, σε μια εποχή που δεν υπήρχε κανείς άλλος να τον βοηθήσει οικονομικά). Για το χτες και το σήμερα των έντυπων εκδόσεων. Για τα προβληματικά (λόγω των πολλαπλών τους ελλείψεων) γυμναστήρια μέσα στα οποία ανδρώθηκε αλλά και για τη “χρυσή δεκαετία” (όπως τη χαρακτήρισε) που ακολούθησε τις μεγάλες διακρίσεις τόσο του ιδίου όσο και των συναθλητών του στην Ατλάντα και διακόπηκε απότομα από την εποχή της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων. Για τη συμμετοχή του στο συγκεκριμένο project του Πάνου Ζουλάκη, από το οποίο διατηρεί τις καλύτερες των αναμνήσεων – από τις 20 λήψεις του που είχε αρχικά ξεχωρίσει από αυτό, η αγαπημένη ήταν αυτή που αναδείχτηκε στο εξώφυλλο μας! Για το ατσάλινο σθένος που ανέπτυξε, από τρυφερή ακόμα ηλικία, προκειμένου να μην επιτρέπει σε κανένα πρόσωπο ή κατάσταση ή συνθήκη να καταπατά το δίκιο του και το διατηρεί καλά “ακονισμένο” ακόμα και σήμερα. Για τα πολλά όνειρα που τρέφει για το αύριο σε ένα σωρό τομείς. Για τη διάθεσή του να μας συνδράμει στο σχεδιασμό ενός νέου μεγάλου φωτογραφικού project με ορίζοντα τους Ολυμπιακούς στο Παρίσι σε ένα χρόνο από σήμερα. Για τον προπονητή του, για τον οποίο τρέφει μέγιστο σεβασμό και αγάπη.
Σε όλα τα παραπάνω θέματα (και σε ένα σωρό ακόμα που δεν κατέγραψα) υπήρξε ένας εξαίρετος συζητητής: άκουγε με ενδιαφέρον και ρωτούσε με ειλικρινές νοιάξιμο. Είχε λόγο μεστό και συγκροτημένο, χωρίς κανένα ίχνος έπαρσης αλλά με μεγάλο απόθεμα χιούμορ. Επιπρόσθετα, δεν επεδίωξε ποτέ να μονοπωλήσει την κουβέντα, παρότι πρακτικά εμείς του το ζητούσαμε. Τέλος, “υπέμεινε” κάθε λογής φωτογραφικό μας καπρίτσιο, ενώ υπέγραψε με κέφι ακόμα και αυτόγραφα!
Φεύγοντας, άφησε στέρεη την εντύπωση πως αν δεν υπήρχαν περαιτέρω (εργασιακές και άλλες) υποχρεώσεις για όλους μας μέσα στην ημέρα, θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε, συζητώντας, μέχρι να βραδιάσει!
Επιφυλασσόμαστε για την επόμενη φορά αγαπητέ Ιωάννη – μέχρι τότε, σε ευχαριστούμε θερμά για τη σημερινή σου επίσκεψη!
