Ο λόγος που διάλεξα αυτή την απλή έγχρωμη λήψη, είναι γιατί μπορώ να μιλήσω για την ανάγκη προσοχής και ελέγχου των στοιχείων που συνθέτουν το φόντο της φωτογραφίας.
Είναι πολλές οι φορές, το έχω κάνει κι εγώ άπειρες, που εστιάζουμε στο πρώτο πλάνο, τοποθετούμε σωστά το κυρίως θέμα, και αφήνουμε το υπόλοιπο κάδρο …στην τύχη του. Το background αλληλεπιδρά με το βασικό θέμα και μπορεί να το αναδείξει ακόμα περισσότερο ή να το θάψει.
Φανταστείτε φωτογραφίες πορτρέτων με καλώδια, σκουπιδοτενεκέδες και αποτσίγαρα να διακρίνονται κάπου πίσω από το κεφάλι του μοντέλου. Η εικόνα των δελφινιών είναι εξαιρετικά απλή στη σύνθεσή της, ωστόσο αν κάποιος παρατηρήσει πέρα από το προφανές θα διακρίνεται την εφαρμογή βασικών κανόνων αισθητικής και τεχνικής.
Πρώτα απ’ όλα είναι τραβηγμένη με τηλεφακό Canon EF 70-200mm f/2.8 L IS USM II, στα 165mm, με διάφραγμα f/8. Η συγκεκριμένη επιλογή διαφράγματος και η απόσταση που έπρεπε να διατηρήσω από το θέμα επέτρεψαν την απόδοση του σωστού -κατά τη γνώμη μου πάντα- βάθους πεδίου (αρκετά crisp για να διακρίνεις τι υπάρχει πίσω από τα δελφίνια και αρκετά φλου για να σου δίνει την αίσθηση της απόστασης και να ξεφοντάρει).
Ακολούθως, είναι η βασική επιλογή της τοποθέτησης των σπιτιών στο πάνω τρίτο του κάδρου. Εξίσου σημαντικό είναι το επίπεδο λήψης, ίσως μάλιστα είναι το σημαντικότερο όλων. Το επίπεδο λήψης είναι εκείνο που βοήθησε να ακολουθήσω τον κανόνα των τρίτων αλλά και να τοποθετήσω το άγαλμα έτσι ώστε να έχει “πίσω” του μόνο θάλασσα. Οφείλω να ομολογήσω ότι “έκατσε” πολύ καλά η αντίθεση του χρώματος που έχουν τα δελφίνια σε σχέση με το μπλε της θάλασσας. Από την άλλη το συγκεκριμένο “μπλε” δεν ήταν το αρχικό αλλά προέκυψε στην …πορεία, μετά από πέντε λεπτά επεξεργασία στο Photoshop.
Συνοψίζοντας, προσέξτε και επιλέξτε την ευκρίνεια του φόντου, περιοριστείτε σε χρωματικά και τονικά ομοιογενείς περιοχές (ως φόντο) και φροντίστε το background που θα διαλέξετε να κάνει αντίθεση με το βασικό θέμα.
