Έφυγε από τη ζωή στη Νέα Υόρκη, σε ηλικία 87 ετών. Ο θάνατός του ανακοινώθηκε σήμερα από την γκαλερί Pace, η οποία διοργάνωσε 30 εκθέσεις με τα έργα του.
View this post on Instagram
Στο σχετικό λήμμα που φιλοεξενεί γι’ αυτόν η Bικιπαίδεια διαβάζουμε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
Γεννήθηκε στην Καστοριά. Το 1948, σε ηλικία 12 ετών μεταναστεύει μαζί με τη μητέρα του Τρυγόνα Σαμαρά στη Νέα Υόρκη για να βρουν τον πατέρα του Δαμιανό, ο οποίος είχε μεταναστεύσει ήδη στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1939. Το 1951 ολοκληρώνει τη βασική εκπαίδευσή του στο Memorial High School. Μεταξύ των ετών 1954 και 1959, λαμβάνει υποτροφία και σπουδάζει στη Σχολή Καλών Τεχνών και Επιστημών του Πανεπιστημίου Rutgers, στην πολιτεία του Νιου Τζέρσεϊ, όπου γνωρίζεται με τους καλλιτέχνες Άλαν Καπρόβ και Τζορτζ Σιγκάλ. Μετέχει σε εκθέσεις του πρώτου και ποζάρει ως μοντέλο στα έργα του δεύτερου. Επηρεάζεται από τον Κλάες Όλντενμπουργκ, ο οποίος ήταν ένας από τους δημιουργούς της Ποπ Αρτ και τον εντάσσει, μεταξύ άλλων, μαζί του καλλιτεχνικά στη Σχολή του Νιου Τζέρσεϊ.
Έχοντας πολιτογραφηθεί ως Αμερικανός πολίτης ήδη από το 1955, χάρη στην επιχορήγηση που πήρε από το ίδρυμα Γούντροου Ουίλσον το 1959, συνέχισε τις σπουδές του στην ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Το 1961, παρακολουθεί μαθήματα στη σχολή δραματικής τέχνης της ηθοποιού Στέλλα Άντλερ. Έπειτα ξεκινά να εκθέτει τα έργα του συλλογικά σε διάφορες γκαλερί. Εκθέτει για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη τα έτη 1968, 1972 και 1977.
Το 1972 αγοράζει την πρώτη του φωτογραφική μηχανή Polaroid. Το 1975, ανακαλύπτει τις ιδιότητες των βαφών των φιλμ Polaroid. Δουλεύει πάνω σε πολυμεσικές συνθέσεις εικόνων κολάζ, και μετασχηματίζοντας τις σκιές και τις αποχρώσεις φωτογραφιών με εκτυπώσεις Polaroid, για να δημιουργήσει αυτό που ονομάζει “Φωτομεταμορφώσεις”.
Η χρήση του εαυτού του από τον ίδιο στα έργα του, ερμηνεύεται από το ίδιο ως “ηδονοβλεπτική”. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και του 1980, συνεχίζει να πειραματίζεται σε άλλα υλικά με σκοπό να “χρωματίσει” τα έργα του με τα χρώματα, το φυσικό φως, τη νεκρή φύση. Παρά την αρχική στάση του να μην επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα, αρκετά έργα του εμπνέονται από τα μητρικά ερεθίσματα και τις παιδικές αναμνήσεις όπως οι βυζαντινές εικόνες και το “κακό μάτι”.
Ο δημιουργός φωτογραφημένος το 1982 – πηγή: Wikipedia
Τα τελευταία χρόνια, ο Λουκάς Σαμαράς, συνέχισε να δημιουργεί τέχνη με χρήση σχεδιαστικών προγραμμάτων (computer art), συνδυάζοντας το υπερφυσικό κόσμο με το πραγματικό κόσμο της φωτογραφίας. Μέρος αυτής της τεχνολογικής εξέλιξης του έργου του, είναι η παραγωγή μικρών ταινιών με εικόνες και μουσική υπόκρουση που ονομάζει “Φωτοταινίες” (Ρhotoflicks). Η ανάγκη πειραματισμού με νέα υλικά και νέες τεχνικές διαφαίνεται από την απάντησή του σε ερώτηση ενός φοιτητή για το που πιστεύει να οδηγείται η τέχνη: “…τι χαζή ερώτηση… Αν ήξερα πού πηγαίνει η τέχνη, θα ήμουν κιόλας εκεί!”
Τα έργα του περιέχονται σε σημαντικά μουσεία Σύγχρονης Τέχνης όπως το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Χονολουλού, το Ινστιτούτο Courtauld Institute of Art του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, το Μουσείο Γκέτι στο Λος Άντζελες, η Ακαδημία των Τεχνών στη Χονολουλού, στο μουσείο Los Angeles County Museum of Art, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Φορτ Γουόρθ στο Τέξας, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Λος Άντζελες, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο Σαν Φρανσίσκο, η Εθνική Πινακοθήκη της Αυστραλίας στην Καμπέρα, η Εθνική Πινακοθήκη της Τέχνης και στο Μουσείο Αμερικάνικης Τέχνης Σμιθσόνιαν (Smithsonian American Art Museum) στην Ουάσινγκτον, η Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης Τέιτ στο Λονδίνο, το κέντρο Γουόλκερ Αρτ Σέντερ (Walker Art Center) στη Μινεσότα και η Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα.
- Φωτό στην κορυφή της σελίδας: Photo-Transfomation, εκτύπωση Polaroid SX-70, 1973, Getty Museum | πηγή: Wikipedia
