Μία εβδομάδα στα Κουφονήσια; Στο Άνω Κουφονήσι συγκεκριμένα; Μήπως βαρέθηκα; Το εντελώς αντίθετο! 6 ημέρες αργότερα αναρωτιόμουν: “πώς πέρασε έτσι η εβδομάδα; Πολύ ευχαρίστως έμενα άλλη μία!”
Φτάνεις στο Κουφονήσι. Η πρώτη εντύπωση είναι η παραλία Άμμος ακριβώς δίπλα στο λιμάνι και η εκπληκτική διαύγεια των γαλαζοπράσινων νερών της. Στη συνεχεία παρατηρείς την απουσία αυτοκινήτων, την οποία συνηθίζεις από τη δεύτερη ημέρα – σε τέτοιο βαθμό που τρομάζεις αν τυχόν ακούσεις πίσω σου ένα από τα ελάχιστα που κυκλοφορούν στο νησί! Η έκταση του νησιού συνολικά είναι 5,7 τ.χλμ. και κυριολεκτικά περπατιέται. Ως επίδοξος δρομέας μεγάλων αποστάσεων μπορώ με ασφάλεια να πω ότι το έτρεξα ολόκληρο! Και αυτό αποτελεί μεγάλο μέρος της μαγείας του. Όλες οι παραλίες του νησιού είναι προσβάσιμες με τα πόδια ή εναλλακτικά με ποδήλατο, με καΐκι ή με τα λεωφορεία που εξυπηρετούν όλες τις παραλίες. Σε κάθε περίπτωση, αφήνεις το άγχος της μετακίνησης πίσω σου.
Μιλώντας για παραλίες, ξεχώρισα το Πορί συνολικά και την Πλατιά Πούντα ή Ιταλίδα όπως είναι γνωστή. Και οι δυο, όπως όλες οι παραλίες του νησιού, δεν είναι οργανωμένες, οπότε ξεχνάμε ξαπλώστρες, ομπρέλες κ.λπ. και προετοιμαζόμαστε ανάλογα. Στο Πορί υπάρχει ένα bar-café και το Καλόφεγγο, το οποίο είναι εστιατόριο αλλα και bar και οργανώνει και live όλο το καλοκαιρι.
ΠΙσω από την παραλία υπάρχει ο Ξυλομπάτης, ένας μικρός κόλπος με πολύ βαθιά νερά και απόκρημνα βράχια. Παίρνεις βαθειά ανάσα και βουτάς στο κενό. Προς τη μύτη του κόλπου, κρυμμένη σχετικά, βρίσκεται η παραλία-σπηλιά Γάλα. Τη βρίσκει σύντομα η σκιά οπότε πας νωρίς και συνεχίζεις στο Πορί.
Στην αντίθετη κατεύθυνση, περπατώντας προς τη χώρα, σταματάς για βουτιά στην πισίνα. Μια μεγάλη τρύπα στον βράχο η οποία επικοινωνεί υποβρύχια με το πέλαγος και δημιουργεί μια φυσική πισίνα. Συνεχίζεις για περίπου ένα χιλιόμετρο, και φτάνεις στην Ιταλίδα που είναι και πιο απάνεμη από το Πορί. Ροζ άμμος, τουρκουάζ κρύο νερό και βυθός που βαθαίνει όσο σταδιακά χρειάζεται. Η παραλία έχει μόνο ένα αλμυρίκι οπότε για προμήθειες πετάγεσαι στο Φανό, την παραδίπλα παραλία. Ο Φανός μοιάζει με την Ιταλίδα, αλλά με πιο στενή αμμουδιά και περισσότερο κόσμο λόγω του bar.
Ενδιάμεσα σε όλες τις παραλίες υπάρχουν κολπίσκοι είτε με βότσαλο είτε με βράχια, ιδανικοί για απομόνωση και ηρεμία.
Το φαγητό είναι πολύ κάλο οπουδήποτε και να πάει κανείς στο νησί. Από αυτά που δοκιμάσαμε σίγουρα ξεχωρίζουν το Φιστικί για πολύ κάλο παγωτό, η Στροφή για σουβλάκια (έχει μόνιμα μια ουρά δίπλα σε ένα παράθυρο), το Ανέπλωρα για ψαριά, ο φούρνος (ναι, κι εδώ έχει ουρές αλλά αξίζει να περιμένει κανείς) ο Γαστροναύτης και η Μέλισσα. Ποτά στα ρακομελάδικα και στο Σορόκο.
Γενικό χαρακτηριστικό του νησιού είναι η επιθυμία που σου προκαλεί, τη στιγμή που μπαίνεις στο πλοίο της επιστροφής, να επιστρέψεις. Εμείς ήδη οργανώνουμε τις επόμενες διακοπές μας στα Κουφονήσια.
- To ταξίδι που περιγράφεται πραγματοποιήθηκε το 2015.